Vorige week hadden Eva en Norah Frans waar ze hoorden dat ze in mei op excursie gaan naar Parijs. Lily en Marit zullen dan naar Berlijn afreizen. De vier meiden vinden het niet zo leuk dat ze dan niet bij elkaar zijn, maar hadden al een mooie oplossing bedacht. Zegt het je niks? Check dan even deze link. Wel bij? Lees dan hier verder!
‘Hé Lily! Ik krijg toch zeker wel een roos van jou hè?’ Aron stootte haar aan toen ze langs het tafeltje liepen waar rozen werden verkocht voor de Valentijnsactie.
Lily hoopte maar dat haar wangen niet al te rood werden, maar gezien de warmte die ze voelde opstijgen had ze daar weinig vertrouwen in.
‘Waarom dat dan?’ vroeg ze zo achteloos mogelijk.
‘Ik heb weken je tas gedragen, zelfs toen het niet echt nodig meer was … daar staat toch wel een teken van dankbaarheid tegenover?’ Aron zei het heel luchtig en Lily wist niet goed wat ze daarvan moest denken. Het stelde haar eigenlijk ene beetje teleur. Wilde hij alleen maar een roos omdat hij haar tas had gedragen? Of was er meer?
Ze dacht aan het telefoongesprek met Eva, nu alweer een paar weken geleden. Eva had gevraagd of ze nu weer verliefd was op Aron. Vol overtuiging had ze ‘nee’ gezegd. Omdat het niet mocht. De herinnering aan haar gebroken hart afgelopen jaar stond haar nog helder voor de geest. Nooit, nee nooit meer zou ze haar hart laten breken door Aron Verdouw. Maar ze merkte wel dat de afgelopen tijd die overtuiging geen goed had gedaan. Doordat hij erop stond haar tas te dragen was ze veel met hem opgetrokken, hij was steeds in de buurt geweest. Ze merkte dat haar ogen tijdens de lessen regelmatig afdwaalden naar Aron, er was gewoon haast niet tegen te vechten. Wat ook niet hielp was dat hij de laatste tijd al haar foto’s op Instagram likete, hij sloeg er geen één over. En nu wilde hij ook nog dat ze hem een roos stuurde.
‘Dus, krijg ik een roos van je?’
‘Nee,’ antwoordde ze stellig. ‘Hallo! Je krijgt er altijd minstens een dozijn, daar ga ik echt niet aan bijdragen.’ Ze keek opzij om te zien hoe hij op die mededeling zou reageren. Tot haar verrassing verscheen er een lichte blos op zijn wangen. Aron kon blozen?
‘Maar … maar ik heb nog nooit een roos van jou gekregen.’ Hij zette een pruillip op en Lily wenste bijna dat ze haar woorden anders gekozen had. Zou ze … zou ze hem dan toch een roos gaan sturen? Nee, echt niet, ze zou voet bij stuk houden.
‘Wat wilde Aron weten?’ Eva keek haar nieuwsgierig aan toen ze zich bij haar vriendinnen voegde.
‘Hij wil dat ik hem een roos ga sturen,’ mopperde Lily. ‘Omdat hij weken mijn tas heeft gedragen. Kom op zeg, dat deed hij omdat mijn arm was gebroken en dat deels zijn schuld was.’
‘Maar eerlijk is eerlijk, je kunt je tas nu toch prima zelf dragen?’ vroeg Norah.
‘Ja, klopt,’ gaf Lily toe. ‘Maar Aron biedt het steeds aan om te doen. Daar zou jij toch ook geen nee tegen zeggen?’
‘Nee, het is wel handig, zo’n hulpje.’ Norah grinnikte. ‘Maar … ga je hem een roos sturen?’
‘Natuurlijk niet!’ zei Lily heftig. ‘Dat heb ik hem ook al verteld, hij krijgt er altijd zoveel. Daar ga ik mijn geld echt niet aan verspillen.’
Norah leek een beetje verbaasd te zijn met die mededeling en ook Eva en Marit hadden er niet van terug. Zouden ze allemaal net als Eva denken dat ze nog verliefd was op Aron? Hoe kon ze nu aan haar vriendinnen duidelijk maken dat het niet zo was? De vraag hield haar de hele dag bezig en een bevredigend antwoord vond ze niet. Gelukkig werd er op de fiets niet meer over rozen gepraat, al ging het wel over Valentijnscadeaus. Marit had een heel pakket samengesteld voor James en het vorige week al opgestuurd. Je wist maar nooit met de post hoelang het zou duren voor het aankwam. Eva was in paniek omdat ze nog steeds niets had bedacht voor Stan en Norah vertelde dat ze gewoon een boek voor Ethan had gekocht. ‘Hij is niet zo moeilijk,’ had ze erbij gezegd. Lily’s gedachten dwaalden af naar Corné. Soms miste ze hem wel. Of beter gezegd, het gevoel dat hij haar had gegeven. Helemaal als haar vriendinnen continu over hun vriendjes praatten. Toen ze nog verkering had met Corné had ze zich op zo’n moment minder eenzaam gevoeld, want ook zij had een vriendje. Als ze het niet uit had gemaakt had ze zich nu ook zorgen kunnen maken over wat ze hem zou geven met Valentijn. Maar goed … als je alleen maar verkering had omdat je erbij wilde horen was er ook iets mis met je. Nog steeds in gedachten verzonken nam ze afscheid van Norah en Marit en even later ook van Eva. Thuis aangekomen zette ze haar fiets in de schuur en haalde voorzichtig haar tas uit de fietskrat. Ze was blij dat ze normaal gips had waarmee ze gewoon kon fietsen, maar na een lange schooldag en fietstocht was het toch wel wat gevoelig.
‘Er is een brief voor je gekomen!’ Rosans ogen straalden toen ze binnenstapte. ‘Een echte brief.’
Lily fronste haar wenkbrauwen. Wie stuurde er vandaag de dag nog een brief? Met een bang voorgevoel keek ze naar de tafel. Ja, dat handschrift kwam haar bekend voor.
‘Eh … die lees ik wel op mijn kamer,’ zei ze en ze vluchtte bijna meteen door. In haar kamer aangekomen twijfelde ze. Moest ze de brief nu ongeopend verscheuren? Of was dat wel heel dramatisch? Wat kon het voor kwaad om te lezen wat hij haar te zeggen had?
Met trillende vingers scheurde ze de envelop open. Haar maag draaide om toen ze de aanhef alleen al zag. Lieve Lily. Nee hè? Was het nu nog niet afgelopen?
Wat denk je, gaat Lily toch een roos sturen naar Aron?
Liefs,
Mirjam
Ik denk van niet!
En dat heb je goed gedacht, zoals je later hebt kunnen lezen 😉
Misschien, na de brief. . .
Tja, inmiddels heb je het kunnen lezen hè 😉
Als ze toegeeft aan haar gevoelens voor Aron, heeft ze een goede reden om alles rondom Corné verleden tijd te laten zijn. Zei Aron nu maar eerlijk wat hij van haar vond, want ze draaien al veel te lang om elkaar heen!
Haha, vind ik nou ook 😉