Friends 4-ever // Hoofdstuk 91 // Eva

Vorige week las je over de rozenactie. Aron stelde voor dat Lily hem een roos zou sturen, maar Lily wilde hier niets van weten. Waarom niet? Als je dat (nog) niet weet, check dan even deze link. Vandaag lees je over Valentijnsdag. Houdt Lily zich aan haar woord? En wat gaat Eva aan Stan geven voor hun jubileum?

‘Gefeliciteerd!’ Eva was diep in gedachten verzonken toen Lily haar die ochtend begroette.
‘Eh … waarmee?’ vroeg ze een beetje verward.
‘Jij en Stan hebben vandaag toch een jaar verkering?’
Eva sloeg haar hand voor haar mond. ‘Eh … ja. Dat is waar ook.’ Wat dom! Waarom had ze daar helemaal niet aan gedacht? Ze had helemaal geen cadeautje voor hem gekocht of zoiets, ze was zelfs vergeten een roos naar hem te sturen. En dat was vandaag dubbel zo erg, want het was Valentijnsdag.
‘Was je dat echt vergeten?’ vroeg Lily bevreemd. ‘En jullie hebben nog wel op zo’n makkelijke dag verkering gekregen, zelfs ik heb het onthouden!’
Eva grinnikte kort. ‘Maar jij onthoudt altijd alle datums. Volgens mij weet je over tien jaar nog op welke dag je verkering met Corné kreeg én op welke dag het weer uit ging.’
Lily bloosde. ‘Eh … dat zou kunnen. Maar ik wil niet over hem praten nu. Heb je een cadeautje voor Stan?’
‘Ik ben het helemaal vergeten. Wat moet ik nu doen?’
‘Schrijf anders een liedje voor hem,’ stelde Lily voor. ‘Of draag het eerste album dat van je uitkomt aan hem op.’
‘Geweldig idee. Echt, cadeaus kopen voor jongens is een ramp, ze vinden helemaal niks leuk.’
‘Daarom heb ik ook geen vriendje,’ lachte Lily. ‘Veel te ingewikkeld allemaal.’
‘Maar goed, ik ga wel een liedje voor hem schrijven. En wie weet, hebben Norah en Marit nog inspiratie voor een cadeau. Zij zullen ook wel iets gekocht hebben voor Ethan en James.’
‘Dat denk ik wel.’
‘Hé … eerlijk zeggen, heb je Aron nog een roos gestuurd?’ veranderde Eva het onderwerp.
Lily’s wangen leken een rodere kleur te krijgen, maar dat kon natuurlijk ook van de kou zijn.
‘Nee,’ antwoordde ze stellig. ‘Ik koop wel een doos autodrop voor ‘m ofzo, om hem te bedanken. Ik ga Aron écht geen roos sturen.’
‘Maar waarom niet? Het is toch niet alsof je dan zegt dat je verliefd op hem bent?’
‘Nee. Maar hij krijgt altijd al heel veel rozen, ik heb echt geen zin om een van zijn vele aanbidders te zijn. En een roos … kom op, dat ding gaat dood en dan gooi je ‘m weg.’
‘Autodrop eet je op en dan is het ook weg,’ wierp Eva tegen.
‘Ja. Maar dat is toch heel wat mannelijker dan een bloemetje.’
Daar was Eva het wel mee eens.
‘Weet je wat, ik haal voor Stan ook een doos autodrop. Bij het Kruidvat hebben ze weleens heel grote dozen in de aanbieding.’
‘Klinkt perfect.’

Het voelde wel als een déjà vu toen tijdens de les van mevrouw Pronk op de deur werd geklopt en een paar meiden de rozen van de rozenactie kwamen uitdelen. Eva herinnerde zich nog heel goed het moment vorig jaar dat Stan haar drie rozen had gestuurd. Dit jaar kreeg ze één roos van haar vriend, nu baalde ze wel dat ze hem niet ook een roos had gestuurd.
‘Van wie komt die?’ Eva wees naar de roos die op Lily’s tafel lag. Lily’s gezicht was zo rood als een tomaat geworden. Eva had wel een vermoeden van wie de roos afkomstig was, maar daardoor begreep ze er wel minder van. Was Lily dan toch verliefd?
‘Aron.’ Ze hoorde dat Lily haar best deed om zo achteloos mogelijk te klinken. ‘Hij biedt nogmaals z’n excuses aan voor de gebroken arm, hij heeft er wel echt heel veel spijt van.’
Eva dacht er het hare van. Het begon steeds duidelijker te worden dat Aron Lily wel zag zitten, maar kennelijk vond hij het niet makkelijk om van vriendschap over te stappen op iets meer. Misschien kon Stan hem daarbij wel helpen. Hoewel … zij en Stan waren nooit echt alleen maar bevriend geweest. Zijzelf zag het misschien wel als vriendschap, maar Stan had al vrij snel duidelijk gemaakt dat hij verliefd op haar was. Ze herinnerde zich nog goed dat ze eerst niet wist wat ze daarmee aan moest, bij haar duurde het even voordat de gevoelens wederzijds waren.
‘Dat denk ik ook.’ Ze kon moeilijk midden in de les van mevrouw Pronk Lily door elkaar schudden en zeggen: “zie je dan niet dat hij je leuk vindt?!”, maar ze nam zich voor hier later nog met Lily over te praten.
‘En … waar is mijn roos?’ Stans blauwe ogen keken haar streng aan. De bel was gegaan en ze stommelden het lokaal uit voor de pauze.
‘Hier,’ grapte Eva en ze bood hem de roos aan die ze van hem gekregen had.
Hij trok een pruillip. ‘Heb je nu geen roos voor me gekocht? En we hebben vandaag nog wel een jaar verkering.’
Eventjes aarzelde Eva, maar besloot om eerlijk te zijn. ‘Eh … dat was ik dus een beetje vergeten. Lily herinnerde mij eraan.’
Nu stond Stans gezicht echt op onweer. Hoewel … echt, hij kon verrassend goed toneelspelen had Eva wel gemerkt.
‘Sorry lieverd, ik maak het echt helemaal goed met je. Vanmiddag ga ik naar het Kruidvat en haal een doos autodrop voor je.’
Zijn ogen lichtten op. ‘Wel de dropvariant, die vind ik zó lekker.’
‘Komt voor elkaar. En ik ga je nog een cadeautje geven, maar dat blijft nog even een verrassing.’
‘O, ik ben dol op verrassingen.’ Hij grinnikte. ‘Ik was niet echt boos hoor, dat weet je hè?’
‘Natuurlijk. Ik ken je wel een beetje.’ Even aarzelde Eva, maar ach, wat kon het haar ook schelen. Ze drukte haar lippen op die van Stan. Ze hoorde gejoel en gefluit, maar dat kon haar niks schelen. ‘Maar ik was het wel echt vergeten, sorry.’
Stan sloeg zijn arm om haar heen en samen liepen ze naar de volgende les. Kennelijk waren er ergere dingen dan je jubileum vergeten.

Wat heb jij liever: een roos of een doos met autodrop?

Liefs,

Mirjam