Friends 4-ever // Hoofdstuk 92 // Marit

Vorige week kon je lezen over Eva die haar 1-jarige jubileum met Stan was vergeten. Zegt het je niks? Check dan even deze link om het nog eens na te lezen. Vandaag kan je lezen over Marit, is haar Valentijnscadeau op tijd aangekomen in Engeland?

Voor de zoveelste keer las Marit de brief over die James haar gestuurd had. Wat lief dat hij de moeite had genomen om met de hand een brief aan haar te schrijven. Het had haar wel wat moeite gekost om zijn handschrift te ontcijferen, maar inmiddels kende ze de inhoud van de brief uit haar hoofd. De brief op zich was niet zo bijzonder, hij vertelde gewoon over de dagelijkse dingen die hij meemaakte, iets wat hij ook altijd via de app en telefoon deed. Maar het was gewoon zo leuk om iets tastbaars te hebben. De brief was aangekomen op Valentijnsdag, samen met een pakket vol Engelse spulletjes. Shortbread koekjes en andere lekkernijen waar Marit zo van genoot. Ook zat er een superschattig knuffelbeertje bij dat een Cambridge truitje droeg.
Natuurlijk had ze James via de app bedankt voor zijn cadeaus, tot nu toe had ze echter van hem nog niets gehoord over haar Valentijnscadeaus. In de app van de post zag ze dat het pakket nog steeds onderweg was. Dat was echt gek, normaal arriveerden pakketjes al na een paar dagen. James had zijn cadeau nog later op de bus gedaan dan zij, had ze ontdekt en dat pakket kwam precies op de juiste dag aan. Het was echt frustrerend.
Met een zucht legde ze de brief weer terug in haar nachtkastje en ging achter haar bureau zitten. Wat moest ze ook alweer doen voor Duits? O ja … een artikel lezen over Berlijn. Mevrouw Sanders had hen vorige week ook verteld over de excursie naar Berlijn en sindsdien leek ze nergens anders meer aan te denken. Ze vertelde verhalen – in het Duits, dat wel – over voorgaande excursies en de geschiedenis van de stad. En nu liet ze hen ook zo veel mogelijk inlezen, leek het wel. Als het zo doorging hoefden ze niet eens op excursie, dan wisten ze alles al.
Haar telefoon tingelde. Hé, een appje van James.

Your parcel arrived, a bit damaged, but as far as I can see complete. Thank you for the Autodrop and obviously all the other stuff. Wish I was there with you <3

Ze voelde zich helemaal warm worden vanbinnen toen ze zijn woorden las. Hij stuurde foto’s van het beschadigde pakket en Marit bestudeerde ze om te zien of er iets ontbrak. Dat was gelukkig niet het geval. Wat zou het jammer zijn als een deel van haar post was kwijtgeraakt. Snel appte ze naar James dat het inderdaad het geval was dat alles was aangekomen en vervolgens deelde ze ook aan haar vriendinnen mee dat het pakket eindelijk bij James was aangekomen. Het was al meer dan een week geleden dat het Valentijnsdag was.
Eva en Norah stuurden allebei een duimpje, maar van Lily bleef een reactie uit. Die was zeker druk met haar huiswerk voor tekenen. Vandaag op de fiets had Lily honderduit gekletst over haar graphic novel, dat ze toch weer aan de slag was gegaan. Marit had haar zelfs geholpen bij het uitwerken van een verhaallijn en voor zover zij kon inschatten zou het echt een heel leuk project worden. Het bracht haar gedachten bij haar schrijverij, ze had al weken, zo niet maanden, niet meer aan haar verhaal gewerkt. School, James en haar thuissituatie vroegen zoveel van haar tijd en energie dat ze er niet aan toekwam. Eigenlijk best jammer, ze zou het liefst daar wat vaker iets mee doen. Ze herinnerde zich een blogbericht van een auteur die meedeed aan een of andere schrijfmaand, dan schreef hij 50.000 woorden in een maand tijd. Zou zij dat ook kunnen? Nee, dat was echt heel veel … maar ze wilde echt weer gaan schrijven. Een snelle blik in haar agenda vertelde haar dat ze alleen maar huiswerk voor Duits hoefde te maken en wat Engelse woordjes leren. Dat laatste zou amper tijd kosten, dus ze kon straks wel een uurtje gaan schrijven. Als ze daar nu eens mee begon, iedere dag een halfuur tot een uur schrijven. Met nieuwe moed stortte ze zich op haar huiswerk van Duits, ze had er echt heel veel zin in!

‘Zo Marit … is het gisteren laat geworden?’ vroeg Eva op plagende toon. Marit had nog een poging gedaan om haar geeuw te verbergen, maar kennelijk was ze daar niet in geslaagd.
‘Eh … ja … wel een beetje,’ verzuchtte ze. ‘Ik heb voor het eerst in lange tijd weer geschreven. Het was echt heel erg leuk om te doen, maar ik vergat compleet de tijd. Als m’n vader er niet was geweest zat ik nu vast nog te schrijven.’
‘Was het zo erg?’ informeerde Lily, die hun gesprek had opgevangen.
‘Ja, echt! Om half twaalf ging m’n vader naar bed en er brandde nog licht in mijn kamer. Hij dacht dat ik in slaap was gevallen met het licht aan, dus hij deed de deur open en de lamp uit. Toen kwam ik uit m’n trance.’ Marit glimlachte terwijl ze terugdacht aan het moment. Ze was ontzettend geschrokken toen opeens de lamp uitging. Papa vond het gelukkig niet heel erg, al raadde hij haar aan om voortaan een timer te zetten die haar eraan herinnerde dat het bedtijd was. Dat was geen slecht idee. Gelukkig hoefde ze vandaag maar een paar uurtjes naar school en begon daarna het weekend.
‘Hoeveel heb je dan wel niet geschreven?’ wilde Eva weten.
‘Eh … drie hoofdstukken volgens mij, maar het zouden er ook vier kunnen zijn. Ik zat zó in het verhaal. Gelukkig kan ik vanmiddag weer verder. En zaterdag kan ik ook de hele dag schrijven.’
‘Wat leuk joh!’ Eva was super enthousiast. ‘Heerlijk is dat hè? Om helemaal op te gaan in dat waar je van houdt!’
‘Ja!’ antwoordde Marit. Het kwam uit de grond van haar hart.

Waar ga jij het liefst helemaal in op?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•