Friends 4-ever // Hoofdstuk 93 // Norah

Ik kreeg vorige week al bezorgde berichtjes over het vervolgverhaal, maar eindelijk ben ik er dan weer met een nieuw hoofdstuk. Drie weken geleden las je over Marits Valentijnscadeau dat met vertraging aankwam bij James. En vandaag gaat het verhaal dan eindelijk verder met Norah. Ook zij maakt weer van alles mee. Lees je nu voor het eerst over het vervolgverhaal? Via deze pagina kan je alle hoofdstukken teruglezen.

Met een klap kwam Norahs tas op de tafel terecht. Harder dan nodig was trok ze aan de rits van haar tas en haalde haar broodtrommel eruit.
‘Hoe was het vandaag op school?’ informeerde mam, toen ze de keuken in kwam lopen.
‘Hm,’ bromde Norah. Het was vooral erg saai geweest. Dachten haar docenten nu echt dat ze zich interesseerde voor wat er vijfhonderd jaar geleden gebeurde? Of het periodiek systeem der elementen? Het was geen klap aan. Meteen toen ze die gedachte had voelde ze zich schuldig. Wat was er met haar aan de hand? Normaal was ze nooit zo negatief over school, ze had het altijd wel naar haar zin en het was gezellig met haar vriendinnen. Maar ook dat was vandaag anders geweest dan normaal. Marit was bij scheikunde er niet bij geweest omdat ze naar de tandarts moest, Eva liep bijna de hele dag bij Stan en Lily … tja … wat was er precies aan de hand met Lily? Norah kon er de vinger niet opleggen, maar ze had het gevoel alsof Lily iets voor haar verzweeg. Al een tijdje was Lily erg stil op school en als je haar vroeg wat er aan de hand was maakte ze een vaag gebaar met haar hand of haalde haar schouders op. Heel soms zei ze dat ze slecht geslapen had en daarom een beetje duf uit haar ogen keek. Maar waarom ze slecht sliep, dat vertelde ze nooit, zelfs niet als Norah ernaar vroeg. Norah had het idee dat Eva en Marit ook wel in de gaten hadden dat er iets met Lily aan de hand was, maar ook zij kwamen niet veel verder met Lily.
‘Gaat het wel goed?’ Mam keek haar eens onderzoekend aan.
‘Ja hoor,’ antwoordde Norah vlug en ze glipte de keuken weer uit. Met haar tas over haar schouder liep ze de trap op naar boven. Hoeveel huiswerk had ze eigenlijk op gekregen? Kon ze dat uitstellen tot het weekend of was er iets dat morgen of overmorgen af moest zijn? Ja … wiskunde natuurlijk, daar kregen ze altijd zo belachelijk veel huiswerk op.
Toen ze eenmaal op de kamer zat die ze met haar zus Rhodé deelde aan was gekomen haalde ze eerst haar telefoon tevoorschijn. Had ze nog belangrijke appjes gekregen in de tijd dat ze van school naar huis was gefietst? Ja, een hele reeks van Ethan.

Hoi Norah, fijne dag?
Mis je mij? Ik jou niet
Grapje.
Of niet?
Ik heb nog eens zitten denken.
We moeten praten.

Haar hartslag ging meteen dubbel zo snel, wat was dit? Dit leek … dit leek alsof hij het uit wilde maken. Zo ging dat toch altijd in die verhalen … Hij of zij zei: We moeten praten. Ze bekeek de appjes nog eens nauwkeurig en scrolde terug in hun appgeschiedenis. Vanmorgen had hij nog hartjes en kusjes gestuurd. En wat was dat met Norah. Hij noemde haar altijd Noortje, liefje of iets anders. Nooit alleen maar Norah. Het zweet brak haar aan alle kanten uit, maar daarna kreeg ze het ijskoud. Hoe kon dit? Ze liet haar telefoon vallen, hij kwam met een klap op de grond terecht. Dat zou wel een barst in het scherm veroorzaken, maar wat kon haar dat schelen. Niets kon haar nog schelen. Ze legde haar hoofd op haar armen en begon te huilen.
*Bzzt, bzzt bzzt bzzt*
Ze veerde overeind, werd ze nu gebeld? Ze viste haar telefoon van de vloer en zag dat Ethan belde. Even aarzelde ze, maar besloot toen dapper te zijn. Als Ethan het uit wilde maken kon hij dat maar beter meteen doen.
‘Hé lieverd.’ Zijn stem klonk even warm als altijd.
‘Ethan?’ Ze deed haar best niet verrast, boos of verdrietig te klinken.
‘Wat is er gebeurd met “Liefje! Ik heb je zo gemist?” Hij grinnikte en leek zich van geen kwaad bewust te zijn.
‘Eh … dat kan ik net zo goed aan jou vragen met je “Hoi Norah”.’ Haar stem klonk nu wel bitter, maar dat was dan maar zo.
‘Wat?’ Ethan klonk verbaasd.
‘Je appjes,’ verduidelijkte Norah. ‘Waarin je zei dat je nog eens hebt zitten denken en dat we moeten praten.’
‘Hè?’ De verbazing werd alleen maar meer. ‘Wat bedoel je?’
‘Die appjes die je vanmiddag stuurde.’
‘Ik heb vanmiddag geen appjes gestuurd.’
‘Echt wel!’ hield Norah vol.
Het bleef even stil, ze hoorde alleen wat gerommel op de achtergrond. Waarschijnlijk was Ethan zijn appgeschiedenis aan het bekijken.
Er klonk een hele reeks scheldwoorden die Norah nooit zou durven herhalen, eindigend met “feeks”.
‘Sorry lieverd. Ik hoop dat je daar niet al te erg van bent geschrokken.’
‘Eh … wat is er gebeurd?’ vroeg Norah, die nu voor geen goud zou durven toegeven dat ze net had zitten huilen.
‘Ik had vanmiddag een werkcollege, kennelijk heeft Lisanne,’ hij spuugde de naam haast uit, ‘mijn telefoon te pakken gekregen en ‘m ontgrendeld. Zij heeft die appjes naar je gestuurd.’
‘Hoe kan zij nu jouw telefoon ontgrendelen?’ Dat vond Norah een tikkeltje ongeloofwaardig. ‘Jij hebt een heel ingewikkeld patroon.
‘Klopt. Maar doordat je het steeds met vettige vingers ontgrendelt zie je het patroon als je ‘m op een bepaalde manier in het licht houdt. Tenminste … dat denk ik. Ik ga meteen een nieuw patroon instellen.’
‘Of je doet het met vingerafdruk,’ opperde Norah. ‘Dan kan niemand ‘m ontgrendelen.’
‘Hm,’ verzuchtte Ethan. ‘Ik zou het haast doen. Maar goed … nu dat probleem uit de wereld is, hoe gaat het met jou? Ben je geschrokken?’
‘Natuurlijk,’ gaf Norah toe. ‘Ik moest net even huilen. Ik dacht dat je het uit wilde maken.’
Eventjes bleef het stil.
‘O lieverd, wat zou ik je nu graag in mijn armen nemen,’ verzuchtte Ethan. ‘Maar echt Noor … ik ga het niet uitmaken, je kent me toch beter dan dat?’
‘Jawel.’
‘Bovendien,’ hij leek even te aarzelen. ‘Als … en met de allergrootste nadruk op als, ik het ooit zou uitmaken zou ik dat niet via een appje doen. Dat is gewoon echt heel rot. Maar goed, ik maak het niet uit, want ik houd veel te veel van je.’
Norah glimlachte en poetste snel de laatste traan van haar wang weg. ‘Ik houd ook van jou.’
Toen ze na een telefoongesprek van minstens een uur de telefoon erop gooide zag ze dat ze twee gemiste oproepen van Lily had en een paar appjes in de vriendinnenapp.

S.O.S. meiden, kunnen jullie vanavond komen of wordt dat lastig?

Marit en Eva hadden allebei al gereageerd dat ze kwamen en vroegen zich af of Norah ook kwam. Snel typte ze een berichtje.

Ik kan wel. Moet ik wel ff snel huiswerk maken, net poos met Ethan gebeld.

Ze voegde de daad bij het woord, zette haar telefoon op vliegtuigstand en stortte zich op haar wiskundehuiswerk. Als Lily S.O.S. stuurde was het ernstig. Zou ze eindelijk vertellen wat haar de afgelopen tijd bezighield?

Wat denk jij dat Lily te vertellen heeft?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•