En, zitten jullie in spanning om hoe het hoofdstuk vorige week afsloot? Lily stuurde een SOS berichtje naar haar vriendinnen. Norah maakte ook het een en ander mee met Ethan. Zegt het je niks? Check dan even deze link. Weer helemaal bij? Lees dan gerust verder!
Lily drentelde iedere keer op een neer naar het raam, wanneer kwamen de meiden nu eindelijk? Ze had vanmiddag alle moed bij elkaar geraapt en hen een berichtje gestuurd. Het ging zo echt niet langer, ze had hun advies nodig. Maar … zouden ze niet boos worden omdat ze het al die tijd voor hen verzwegen had? Misschien had ze al die ellende wel kunnen voorkomen door gewoon vanaf het begin eerlijk tegen hen te zijn. Ze zuchtte nog eens diep en schrok van het geluid van de bel. Haastig rende ze ernaartoe. Het was Marit.
‘Je mag achteromkomen hè?’ wees ze haar vriendin terecht. ‘Dat weet je inmiddels toch wel?’
‘Eh … ja’, lachte Marit. ‘Maar ik ben bang dat ik de verkeerde deur pak dan.
Lily grinnikte. ‘Ja dat risico bestaat wel, zeker nu het behoorlijk donker is. Van de zomer moet je maar vaak hier komen, dan weet je volgende winter precies hoe je moet lopen.’
‘Is goed,’ lachte Marit. ‘Hoe is het met je, Lil? Het klonk behoorlijk ernstig.’
Lily lachte een beetje verlegen. ‘Ik vertel het straks, oké?’
Het duurde niet lang voordat ook Eva en Norah waren gearriveerd. Norahs gezicht zag er een beetje vlekkerig uit, alsof ze vandaag gehuild had.
‘Gaat alles met jou wel goed?’ vroeg Lily, toen ze met z’n vieren in haar kamer zaten. Ze had voor hen allemaal warme chocolademelk met slagroom klaargemaakt.
Norah keek even verbaasd.
‘Je … het lijkt alsof je gehuild hebt.’
Nu slaakte Norah een zucht. ‘Serieus … ik heb vijf keer m’n gezicht gewassen, maar ik zie er nog steeds niet uit.’ Toen vertelde ze een verhaal over appjes van Ethan die uiteindelijk niet van Ethan bleken te zijn.
‘Dus toen had Ethan lange tijd nodig om me te overtuigen dat hij nog wel van me hield,’ besloot Norah. ‘Daarom reageerde ik zo laat op jouw appjes en nam ik m’n telefoon niet op. Erna moest ik heel haastig m’n wiskundehuiswerk maken, maar het is af. Dus vertel Lil … wat heb jij op je hart?’
‘Nou … op Valentijnsdag heb ik …’ begon Lily.
‘… een roos van Aron gekregen,’ vulde Eva in. ‘Ben je weer verliefd op hem, is dat wat je ons wil vertellen?’
‘Nee, eigenlijk niet,’ antwoordde Lily. Ze was nog niet helemaal uit over haar gevoelens voor Aron. Ze wist niet of ze hem nog een kans wilde geven. Vorig jaar had hij haar hart gebroken en om daar overheen te komen had ze een paar domme keuzes gemaakt. Keuzes waar ze nu nog mee geconfronteerd werd.
‘Je bent eigenlijk niet verliefd op hem?’ vroeg Norah.
‘Daar wilde ik het niet over hebben,’ verduidelijkte Lily. Ze deed haar best niet meer om haar vriendinnen te overtuigen dat ze totaal geen gevoelens had voor Aron. ‘Ik word nog steeds eh … gestalkt door Corné. Ik word er gek van.’
Haar lip trilde en ze moest voorkomen dat ze zou gaan huilen. De afgelopen tijd was het zo erg geworden dat ze zich niet meer veilig voelde thuis. Wat als hij het eens in zijn hoofd haalde om naar hun huis te komen? Haar ouders wisten niet van zijn stalkerige gedrag, tegenwoordig stuurde hij brieven met getypte stickers, waarschijnlijk om te voorkomen dat zij of haar moeder het handschrift herkende.
‘Hoe dan?’ wilde Marit weten. ‘Je hebt zijn nummer toch verwijderd en hem geblokkeerd op Instagram?’
‘Ja, maar nu schrijft hij brieven. En hij heeft nieuwe Insta accounts aangemaakt. Het is echt vermoeiend om dat steeds te blokkeren.’
‘Wow …’ verzuchtte Eva. ‘Hij gaat wel heel ver, dat is niet normaal meer.’
‘Nee. Maar wat moet ik doen?’
‘Naar de politie,’ opperde Norah.
‘Waarom? Hij doet in principe niks verkeerds. Ik kan me niet voorstellen dat de politie iets gaat doen met iemand die brieven stuurt naar zijn ex en haar volgt op Instagram,’ wierp Lily tegen.
‘Maar het zou wel een waarschuwing kunnen zijn, dat je er echt niet van gediend bent,’ hield Norah vol.
Marit en Eva schudden allebei met hun hoofd.
‘Ik denk niet dat dat een optie is,’ dacht Marit. ‘Lees je zijn brieven?’
‘Nee!’ Lily deed geen moeite om de afschuw in haar stem te verbergen.
‘Heb je ze wel bewaard?’ wilde Eva weten.
‘Ja,’ antwoordde ze. ‘Ik wist gewoon echt niet goed wat ik ermee moest. Als ik ze in m’n prullenbak gooide zou m’n moeder ze zien en misschien wel openmaken, dat wil ik helemaal niet.’
‘Je ouders weten er niks van,’ concludeerde Norah. ‘Misschien moet je het tegen hen zeggen, zij kunnen helpen.’
‘Liever niet,’ verzuchtte Lily. ‘Ze hebben het druk genoeg. Rosan wordt op allerlei dingen onderzocht nu en mam heeft echt genoeg aan haar hoofd. Dit is niet belangrijk.’
‘Maar voor jou is het wel belangrijk,’ vond Marit. ‘Echt … vind je het niet eng?’
Lily haalde haar schouders op en hoopte maar dat haar vriendinnen in die achteloze beweging zouden trappen.
‘Ja dus.’ Mislukt weer. Norah had altijd alles door. ‘Lil, er moet een oplossing komen, dit kan toch niet zo doorgaan? Hoe lang is het nu uit?’
‘Vier maanden.’
‘Dat is nog langer dan jullie verkering hebben gehad.’ Eva keek haar indringend aan. ‘Er is echt iets niet in orde met die gast. Echt … als ik dat geweten had waren Stan en ik met je meegegaan om even duidelijk te maken dat hij niets moest proberen.’
Lily glimlachte.
‘Mag ik een zo’n brief lezen?’ vroeg Marit, tot haar verrassing.
Verbaasd pakte Lily een brief, die was vandaag binnengekomen, en overhandigde die aan Marit.
Marit maakte voorzichtig de envelop open en haalde een getypt a-4tje tevoorschijn.
‘Lees eens voor,’ giebelde Norah.
Marit schudde haar hoofd. ‘Nee … dan moeten we allemaal overgeven.’
Ze schoten alle vier in de lach.
‘Is het zo erg?’
‘Nou … ik ben op zich met hem eens dat Lily ontzettend lief is en een mooie persoonlijkheid heeft. Maar dit is wel echt too much. Hij vraagt of je hem een bericht kunt sturen met je antwoord. Hij wil het heel graag nog een keertje proberen met je.’
‘Alsof hij het zelf uitgemaakt heeft,’ meende Eva. ‘Dit slaat toch nergens op? Hoe is het met de intelligentie van die jongen gesteld?’
‘Dat vraag ik me ook af. Dit is toch niet normaal meer?’
Opgelucht keek Lily haar vriendinnen aan, zij was dus niet de enige die dit maar raar vond.
‘Ik heb een idee, wij schrijven hem een brief,’ stelde Marit voor. Lily, Eva en Norah keken haar verbaasd aan. ‘Waarin we hem dringend oproepen Lily vanaf nu met rust te laten anders krijgt hij met ons aan de stok. Als we alle drie apart een brief schrijven moet dat toch wel impact hebben.’
‘Ik vind het een goed idee,’ zei Norah. ‘Mogen we zijn adres?’
Lily aarzelde, maar gaf toen toe. ‘Ik zet het in de app.’ Erna gaf ze haar vriendinnen om de beurt een knuffel. ‘Jullie zijn echt de beste vriendinnen ter wereld.’
Vind jij het idee van Marit een goed idee?
Liefs,
Mirjam
Ja!! Het kan niet langer doorgaan. . .
Ik vind het dapper dat ze het heeft verteld aan haar vriendinnen!
Ja! Niet verwacht van Marit eigenlijk ((; Hopelijk gaat het lukken…..