Laatst nam ik mijn blogplanning nog eens helemaal door en kwam tot de ontdekking dat ik nog nooit de fun facts van mijn negende boek met je heb gedeeld. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, want er zijn genoeg grappige feitjes om te vertellen. Zoals gewoonlijk bij de fun facts berichten komt er eerst een bericht online met weetjes over het schrijfproces en dergelijke, waarvoor je het boek nog niet gelezen hoeft te hebben. Volgende week deel ik iets meer over de inhoud, dus dan kan je spoilers verwachten.
Ik moet eerlijk zeggen dat het zoeken naar weetjes zonder spoilers behoorlijk lastig was maar uiteindelijk is het me gelukt.
- Allereerst kostte het me echt heel erg veel moeite om dit boek te schrijven. Ook de voorganger, No fear kostte me aardig wat moeite, maar Help! Herrie in huis had de pech dat-ie geschreven werd toen ik geveld was door een corona-infectie. Ik heb daarna ruim tien maanden klachten gehad en dat had zeker z’n weerslag op m’n schrijfwerk. Ik was dan ook heel blij toen ik het verlossende mailtje van Froukje kreeg dat het goed was en dat ik binnenkort de drukproef kon verwachten.
- Over Froukje gesproken, zij heeft de titel van dit boek bedacht. Tijdens ons overleg in juli 2021 had ze een aantal titels op een rijtje gezet en een ervan was dus Help! Herrie in huis. Daarnaast had ze ook de titel: Wow! Een vol huis en dat heb ik meegenomen bij het bedenken van de titel van deel vier, dat is uiteindelijk Wow! Ons huis is vol geworden (mocht je dat nog niet weten). Dat vond ik mooier omdat ik dan geen twee boeken had waarvan de titel op hetzelfde woord eindigde.
- Officieel schreef ik dit deel niet tijdens NaNoWriMo, zoals de andere boeken. Op 1 november 2020 kreeg ik namelijk te horen dat ik corona had en daar ben ik flink ziek van geweest. Uiteindelijk heb ik in november ongeveer 25.000 woorden geschreven. In december heb ik een nieuwe poging ondernomen en ternauwernood schreef ik de eerste versie van het verhaal op Oudjaarsmiddag af.
- Meteen toen ik het laatste woord van die eerste versie schreef wist ik dat ik het niet zo wilde laten eindigen. Het was veel te cheesy en paste helemaal niet bij de rest van het verhaal of de serie. Maar ik was al lang blij dat het me gelukt was om het boek in 2020 af te schrijven.
- Omdat het schrijven en herschrijven een hele opgave was en het boek flink veranderd is (er is zelfs een versie die niemand gelezen heeft) zat er ook een groot verschil tussen het woordaantal van versie een en de laatste versie. De eerste versie bestond uit 70.248 woorden, terwijl de allerlaatste versie 79.752 woorden telde. Dat is een flink aantal bladzijden, denk ik zo.
- Een van de dingen die ook veranderde bij de nieuwe versie was het eerste hoofdstuk (dus niet alleen de laatste). Ik wilde namelijk eenheid in het boek creëren door het eerste in het laatste hoofdstuk ongeveer hetzelfde te laten eindigen. Niet zozeer met eenzelfde scène, maar wel de aanwezigheid van de hele familie.
- En tot slot is Help! Herrie in huis het eerste boek dat ik zelf in De Wedloop verkocht. Ik herinner me nog heel goed dat het boek net verschenen was, bij de kassa lag en een vrouw het heel achteloos pakte en zei: ‘Die neem ik mee voor m’n dochter’. Mijn reactie: ‘Zal ik er nog iets in schrijven?’ De vrouw keek me heel verbaasd aan en toen vertelde ik haar dat ik de auteur van het boek was. Dat vond ze superleuk en ik mocht ‘m inderdaad signeren. Ze gaf me zelfs een heel groot compliment: ‘Dan moet ik je bedanken, want mijn dochter leest bijna niet, maar jouw boeken verslindt ze.’
Wat vond jij het leukste weetje?
Liefs,
Mirjam
PS: Dit blogbericht bevat een of meerdere affiliate link(s). Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor 🙂
