In juni deed ik een experiment: ik ging mijn eigen boeken lezen en legde mijn ervaringen vast in een notitieboekje. Hoe was het om De opdracht te (her)lezen, zo’n 5 jaar na verschijnen? En welk boek beviel me het beste om te lezen? Je leest het in dit bericht!
Allereerst…
…wil ik zeggen dat het heel erg leuk was om m’n boeken (weer) te lezen. Mijn eerste twee boeken (De opdracht en Lijmen) las ik direct na verschijning, met de laatste drie boeken wachtte ik een tijd, Time-out had ik zelfs helemaal nog niet gelezen. Het was heel leuk om allerlei kleine verwijzingen naar mijn eigen leven te zien. Sommige dingen heb ik wel gedeeld in Fun Facts berichtjes, maar natuurlijk niet alles. Ook was ik het bestaan van sommige scènes vergeten, dus dat was helemaal leuk! Per boek deel ik nu mijn ervaring.
De opdracht
In dit blogbericht vertelde ik al een beetje dat ik nu helemaal niet meer tevreden ben over mijn debuut. Dat was ook wel merkbaar bij het lezen. Ik had wat cringe momenten en vond veel scènes maar middelmatig. Echt ontspannen kon ik niet tijdens het lezen van De opdracht, want op bijna iedere bladzijde zag ik wel iets wat anders zou moeten. Toch vond ik het wel mooi om te merken dat de gebeurtenissen in het verhaal zich op de juiste momenten afspeelden. Destijds verdiepte ik me niet zo in de technische kant van schrijven, ik had nog nooit van een inciting incident gehoord (bijvoorbeeld), maar dat was wel in orde in dit boek. En ik vind het ook heel mooi om te merken dat ik in de afgelopen jaren echt gegroeid ben in het schrijversschap, dat geeft ook hoop voor de toekomst!
Lijmen
Over het eerste hoofdstuk van Lijmen was ik al een stuk positiever dan over De opdracht. Het begint veel meer ontspannen en focust zich niet alleen op de problematiek van het verhaal. Het leuke is: in een van de recensies van De opdracht stond dat Jill bijna nooit iets leuks deed met vriendinnen en dat het daardoor soms wat ‘zwaar’ aanvoelde. Die kritiek heb ik ook meegenomen toen ik Lijmen ging schrijven. Ja, ik ben echt wel trots op mijn tweede boek, ik ben blij dat-ie zo geworden is. Natuurlijk zijn er ook voor dit boek verbeterpunten te noemen (zoals de trap op naar beneden lopen, haha), maar voor een tweede boek vind ik het echt goed (als ik dat van m’n eigen boeken mag zeggen).
Chaos
Toen ik in Chaos begon moest ik heel even wennen, het ging niet meer over Nikki, maar over Lynn. Ook in dit verhaal vond ik veel herkenbaarheid, maar bij dit boek liet ik me ook echt een beetje meeslepen door het verhaal. Het was regelmatig niet alsof ik het zelf had geschreven, maar iemand anders. Ik vroeg me soms echt af waarom Lynn bepaalde dingen deed, want van mijlenver kon je al aan zien komen dat het niet goed zat. Maar ja, ik ben uiteindelijk degene die dat verzonnen heeft. Ik herkende in Lynns verhaal vooral mezelf als puber: onzekerheid, je stoerder voordoen dan je bent en angst voor afwijzing. Wat ik echt gaaf vond is dat de les die Lynn leert in Chaos, een les is die ik zelf ook leerde na een gebroken hart, ik deelde hier een tijdje geleden ook iets over op Instagram.
Vrije val
Om eerlijk te zijn zag ik best wel tegen het (her)lezen van Vrije val. Tot nu toe is dit het boek waarvan het minste exemplaren zijn verkocht (dit heb ik een tijdje geleden zelf uitgerekend) en ik was bang dat ik met die informatie minder van het boek zou genieten. Gelukkig viel alles mee, maar ik merkte weer dat ik Bas een veel toffer karakter vind dan Lotte. Ik ging echt als een trein door de hoofdstukken heen die vanuit zijn perspectief waren geschreven, met de hoofdstukken van Lottes perspectief had ik toch iets meer moeite. Ik ben echt wel blij met dit boek, het is best een gewaagd thema voor christelijk/reformatorisch Nederland en ben er ook echt trots op!
Time-out
Zoals ik in de inleiding al schreef had ik Time-out nog geen een keer helemaal gelezen sinds de verschijning. Wel af en toe stukjes, maar niet het hele verhaal. Ik keek dan ook het meest uit naar het lezen van dit boek. Toch vond ik het ook wel moeilijk, want in dit boek gaat Lynn naar Woking, terwijl ik zelf, voor het eerst in 5 jaar niet een deel van mijn zomervakantie daar kan doorbrengen. Ik vond het heerlijk om te lezen en vooral hier was de herkenning groot. Tijdens het lezen bedacht ik me dat het ook alweer twee jaar geleden is dat ik de eerste versie van dit boek schreef, dus dat ik misschien in tussentijd nóg beter ben geworden in het schrijven. Ik hoop het echt, want dan ga jij ontzettend genieten van Help! Mam is verliefd, het eerste deel in de serie Samen!
Eindoordeel
Het was echt wel heel erg leuk om mijn eigen boeken (weer) eens te lezen. Het viel me heel erg mee hoe vaak ik wenste dat ik het anders had gedaan (behalve dan bij De opdracht) en ik kon bij vlagen ook echt lezen alsof het niet mijn eigen boeken waren. Met name bij Chaos en Time-out. Misschien ook wel omdat Lynn het karakter is dat het meest op mij lijkt. Ik heb het meest genoten van het lezen van Time-out, hoewel ik dat ook wel lastig vond, omdat het zich deels in Woking afspeelde. Dat was leuk en verdrietig tegelijk.
Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen wat mijn ervaringen waren tijdens het lezen van mijn eigen boeken. Heb jij weleens een boek van mij gelezen? Zo niet, welke lijkt je (op basis wat ik hier vertel) het leukst om te lezen?
Liefs,
Mirjam
Leuk idee, om je eigen boeken als “lezer” te lezen. En knap dat je dan toch nog een oordeel over kan geven.
Het was inderdaad erg leuk om te doen 😀
Zo leuk dat je dit hebt gedaan! Gaaf ook dat je merkte dat je de boeken kon lezen zonder echt door te hebben dat je de boeken zelf hebt geschreven, dat moet echt heel fijn voelen.
Ja, dat was zeker erg fijn! Ik hoop dat ik dit in de toekomst ook weer heb bij Help! Mam is verliefd, want de laatste keer dat ik ‘m doornam vond ik het vooral erg spannend of de lezers het wel leuk zouden gaan vinden.
Wat leuk dat je je eigen boeken bent gaan lezen als ‘lezer’. Wel spannend ook, stel dat je gedacht zou hebben na het lezen dat je het toch heel anders had moeten doen, maar gelukkig viel dat mee. Bijzonder en ook mooi dat je je boeken soms kon lezen alsof ze niet door jou geschreven waren!
Ja, inderdaad, ik vond het ook wel spannend om te lezen. Vooral tegen m’n debuut zag ik een beetje op. Maar ik vind het ook wel mooi dat je op deze manier goed de groei kan zien.
Leuk dat je je boeken hebt herlezen! Lijkt me spannend en leuk om te doen 🙂 Ik heb Chaos ook al gelezen (van jou gekregen, dank je!) en ik kan me voorstellen dat je zegt dat je Lynn veel op jezelf vindt lijken. Ik ben weliswaar niet helemaal de doelgroep meer omdat ik niet meer op de middelbare school zit, dus sommige problematiek vond ik vrij simpel. Maar misschien dat als ik het tien jaar geleden gelezen had kon ik me er iets makkelijker in verplaatsen. Desondanks vond ik het een fijn boek met wijze lessen dat zich heerlijk weglas. Ik ben benieuwd naar het tweede deel over Lynn! Time-out hoop ik dit jaar ook nog te lezen 🙂
Het was idd best spannend om te herlezen, maar ook heel erg leuk! Wat grappig dat jij je herkent in het idee dat ik mezelf op Lynn vind lijken. En fijn dat je het zo heerlijk hebt kunnen weglezen 😉 En idd, die problematiek was niet het meest ingewikkeld, wat ik ook al schreef over ‘van mijlenver aankomen’. Maar goed, de doelgroep waardeert het, daar gaat het om 😉