Eat that frog, Miracle morning, Indistractable, Nooit meer te druk, Grip, Tijdwinst en Elementaire gewoontes… Wat hebben deze boeken allemaal gemeen? Ze zijn erop gericht je productiviteit te verhogen, je te helpen bij het ontwikkelen van goede gewoontes of je schema zo in te richten zodat je slimmer kunt werken. Het afgelopen jaar heb ik al deze boeken gelezen en vandaag wil ik je vertellen wat ik er nu eigenlijk van vind…
Allereerst wil ik zeggen dat ik de zeven boeken die ik in de inleiding noem allemaal gelezen heb (hoewel, op moment van schrijven is Tijdwinst nog niet uit) en ik heb van allemaal waardevolle lessen geleerd, dat wil ik sowieso gezegd hebben. Maar goed, al die boeken over productiviteit … is er nog wel wat nieuws over te zeggen?
Ik denk dat je niet al deze boeken gelezen hoeft te hebben om de basis van het verhogen van je productiviteit onder de knie te hebben. Veel basisprincipes worden in elk boek herhaald, zoals de wet van Parkinson. Een wet die ik trouwens wel heel interessant vind:
De wet van Parkinson
Het is gebaseerd op een uitspraak van een econoom. Hij zei: “Work expands so as to fill the time available for its completion.” Het komt erop neer dat wanneer jij denkt dat je twee uur nodig hebt voor een taak, dit ook twee uur gaat kosten. Omdat je die tijd daarvoor gesteld hebt (twee uur), heb je ook die twee uur nodig. Parkinsons wet gaat niet altijd op, soms plan ik voor een taak twee uur en ben ik binnen een uur klaar, maar vaak is het wel zo. Achteraf denk ik dan vaak: volgens mij had het wel korter gekund, maar ik had er nu eenmaal twee uur voor uitgetrokken, dus die heb ik gebruikt.
Nog meer productiviteitslessen
Wat je in de meeste boeken leest is dat je alle notificaties uitschakelt. Niet alleen de meldingen (dus geluid of trillen), maar ook de rode bolletjes bij de apps. Dat heb ik ook gedaan en doe ik nog steeds op het moment dat ik een nieuwe app installeer op mijn telefoon. Behalve van WhatsApp. Op de momenten dat ik echt ongestoord wil werken zet ik m’n telefoon op ‘Niet storen’ en krijg ik ook daar geen meldingen van binnen. Ook werkt bijna ieder boek met een plansysteem, je moet echt het systeem van de auteur uitproberen, wel met je eigen draai eraan. Dan komt alles goed. Nog een laatste tip (die heel logisch is, maar die ik zelf ook vaak vergeet) is dat je belangrijke concentratietaken in de ochtenden plant. ’s Middags is je hoofd vaak niet zo helder meer, dus dan kan je je beter richten op uitvoerende taken die minder hersenactiviteit vragen 😉 Tot slot spreekt vrijwel elk boek over het oerbrein dat niet met de moderne wereld om kan gaan en altijd op impulsen afgaat.
De keerzijde van productiviteit
Oké, slimmer werken is goed! Productief zijn is helemaal top. Maar … er zit ook een keerzijde aan. Als je er steeds weer op gericht bent om slimmer te werken en zoveel mogelijk output te leveren, kan je vergeten waarom je het ook alweer doet. De vreugde verdwijnt. Ook ligt nog steeds een burn-out op de loer. Want wat als je je werk van 40 uur opeens in 30 uur kan doen? Wat doe je me die overige 10 uur? Stop je die ook vol met efficiënt werken? Gelukkig heb ik ook nog een rijtje boeken dat je dan kan helpen: Hollen, rennen, vliegen van Kevin DeYoung, The Ruthless Elimination of Hurry van John Mark Comer en To hell with the hustle van Jeff Bethke. Het zijn wel alle drie christelijke titels.
Christelijk perspectief
Zoals ik al schreef, ik houd echt van productiviteit, vind het leuk om na te denken over slimmer en met meer focus werken (zeker bij mijn werk bij het LCJ heb ik veel aan de eerstgenoemde boeken gehad), maar ik vind het jammer dat productiviteitsboeken met een christelijk perspectief niet of nauwelijks aanwezig zijn. Zeker omdat ook steeds over het oerbrein wordt gesproken, ben ik benieuwd wat de opvatting van een christelijke wetenschapper hierover is. Ik denk dat wat nog het meest in de buurt komt een tekst uit de Bijbel is, die in Prediker staat: “Al het werk dat uw hand vindt om te doen, doe dat naar uw vermogen.” Matthijn Buwalda heeft hier ook een mooi lied over geschreven: Wacht maar af.
Ligt de lat weer veel te hoog? Loop er dan lachend onderdoor, wie heeft gezegd dat je erover moet? Maar als de zon straks weer komt, sta dan op en doe je werk, gewoon het werk dat je hand vindt om te doen. En stop op tijd, sloof je niet uit, er is gebakken lucht genoeg. Maar wordt een trouw in het kleine kampioen.”
Matthijn Buwalda
Productiviteit en sabbat
In het boekje Finding God’s life for my will van Mike Donehey las ik ook een mooi citaat over productiviteit en ondanks dat dit bericht al heel lang is, wil ik ‘m toch even met je delen: “I’ve heard many scholars speculate that the reason God established the Sabbath was to remind humanity that He doesn’t love us because of our productivity.” Dus (voor degenen wiens Engels niet zo goed is): “Ik heb gehoord dat veel geleerden speculeren dat God de Sabbat heeft ingesteld om de mensheid te herinneren aan het feit dat Hij niet van ons houdt vanwege onze productiviteit.” Kijk, heb ik toch m’n christelijke perspectief 😉
Maar goed, wie weet ga ik hier zelf iets mee doen in de toekomst. Of leest iemand mijn blog en denkt diegene: Ja, dit klinkt als een tof onderwerp om meer mee te doen, productiviteit en het christelijk geloof. Stuur me dan een berichtje, wellicht kunnen we samenwerken 😉
Lees jij vaak boeken over productiviteit en/of timemanagement?
Liefs,
Mirjam
Leuk thema. Overigens is er nog een 2e wet van Parkinson. Namelijk dat als je iets met 3 personen kunt doen, en je er 5 hebt, je alle 5 aan het werk blijft. (ambtenaren gebaseerd). Ik weet niet of er een christelijk perspektief is, maar het gaat eigenlijk allemaal om eerlijk tegen over jezelf zijn. Alleen doen wat je wilt en/of moet. En de sabbat of de rustdag, lijkt mij ook logisch. Eén dag om opteladen of om meer spiritueel bezig te zijn. Zo zie ik het. En nee, met timemanagement boeken heb ik afgesloten. Wel lees ik motivationsboeken, waar het eerder gaat om de juiste keuzes maken. Maar is natuurlijk in dezelfde richting. Succes!
O, die tweede wet kende ik niet, maar klinkt ook heel logisch. Ik denk dat er best wel wat variaties op de wet van Parkinson te bedenken zijn. Motivatieboeken klinken ook goed, ik heb denk ik ook wel genoeg gehad van de timemanagement boeken, ik heb volgens mij alles al wel geoptimaliseerd.
Mooie blog en goed om daar eens over na te denken. Veel van de timemanagement boeken die je noemt heb ik ook gelezen, en ik heb er zeker ook veel aan gehad. Wat betreft meer focus, meldingen uitschakelen, werken in blokken etc. etc. Maar net als jij ben ik ondertussen wel een beetje verzadigd op dit vlak. En ook die keerzijde herken ik wel, dat je alleen maar harder bezig gaat om productiever te zijn, en ook dat je die gewonnen 10 uur in gaat vullen met andere taken. En zo dus eigenlijk alleen maar meer gaat doen. Waardoor je rustmomenten, rustdag, of sabbat alsnog in de knel komt te zitten, of niet voldoende is omdat je op andere dagen zo veel meer doet.
Goeie trouwens die wet van Parkinson, dat iets zo veel tijd inneemt als jij denkt nodig te hebben. Die kende ik niet, maar klinkt eigenlijk best logisch. Ik ga er eens bewust opletten de komende tijd bij het inplannen van dingen.
Dat was eigenlijk het woord dat ik zocht: verzadigd. Op een gegeven moment is het echt genoeg met al die zelfhulpboeken etc. Ik merk dat de Wet van Parkinson me echt goed van pas komt tijdens NaNoWriMo. Ik weet dat ik, als ik in een flow zit, zo 2000 woorden kan schrijven in een uur. Dus plan ik soms een schrijfuur in en meestal lukt het me dan om aan m’n wordcount te komen 🙂