Nadat in september geen mini-review blog online is gekomen, deel ik vandaag weer mijn oordeel over drie boeken met jullie. Of eigenlijk zijn het zes boeken, want de Eden Pruitt serie bestaat uit vier delen en wil ik graag alle vier met jullie delen. Veel leesplezier!
Bloesempad // Irene Hannon
Specificaties: Feelgood (christelijk) // Kok BoekenCentrum // Nederlands (vert. USA) // 2023 // 342 blz’s
Het verhaal: Na een grote tegenslag is Ashley Scott toe aan een nieuw begin. Ze besluit naar Hope Harbor te verhuizen, waar ze een bouwvallig huis heeft gekocht. Jonathan Gray weet niet goed wat hij met de knappe vrouw aan moet die is ingetrokken op het landgoed naast zijn huis. Haar aanwezigheid gaat hem niks aan totdat ze zijn hulp inroept. Wanneer hij merkt dat hij gevoelens voor haar krijgt, werpt hij een muur tussen hen op. Er is geen plek in zijn leven, en zijn hart, voor romantiek. Ashley en Jonathan zullen hun krachten moeten bundelen om het vervallen huis om te toveren tot een plek vol liefde en vreugde.
Mijn mening: Wat een verademing om eens een feelgood te lezen waarbij het hoofdpersonage niet razend knap is. In dit boek lees je juist over het verbergen van je uiterlijk voor andere mensen, uit schaamte. Dat vond ik een origineel onderwerp. Verder was er veel van het vertrouwde Hope Harbor in te bekennen en kreeg ik zin in taco’s tijdens het lezen. Het boek leest lekker weg, maar heeft wel de nodige diepgang. De verhaallijn van Rose vond ik iets minder, de ontknoping aan het einde voelde een beetje als een anti-climax. Ook ging de romantiek in dit boek wel heel snel, maar dat is gebruikelijk in de Hope Harbor serie. Mensen ontmoeten elkaar voor het eerst en voelen meteen een enorme aantrekkingskracht. Dat zou wat mij betreft wel iets minder mogen, maar je weet waar je aan begint als je een boek in deze reeks leest.
Eindoordeel: 4 sterren
Eden Pruitt serie // K.E. Ganshert
Specificaties: Dystopian Young Adult // K. E. Ganshert (voor zover ik weet is dit in eigen beheer uitgegeven) // Engels, USA // 2022 // 296 blz’s
Het verhaal: Eden Pruitt is een heel normale, nerdy tiener. Dat vindt ze zelf althans. Als zij en haar ouders door een incident halsoverkop moeten verhuizen, doen zich na haar eerste schooldag een heleboel vreemde gebeurtenissen voor. Zo zijn als ze de eerste dag uit school komt haar ouders weg en claimt een man dat hij al 21 jaar in het nieuwe huis van haar ouders woont. Een echtpaar komt haar ophalen, zij beweren haar ouders te zijn, terwijl Eden hen niet kent. En dan is daar nog die vreemde jongeman die haar help ontsnappen uit de greep van haar zogenaamde ouders… Wat is er aan de hand? Wie kan ze vertrouwen?
Mijn mening: Nadat ik vorig jaar The gifting van K.E. Ganshert had gelezen, had ik Eden Pruitt op mijn leeslijstje gezet, maar de serie was nog niet compleet, tot afgelopen augustus. Toen verschenen zowel deel 3 als deel 4 en besloot ik ze te gaan lezen. Op vakantie heb ik de vier boeken achter elkaar gelezen omdat ze razend spannend zijn. Het eerste deel vormt een goede opzet voor de serie, maar kent zelf ook genoeg twists en turns en een interessante afloop. Over de hele plotlijn gezien zit het verhaal goed in elkaar, al had een twist van mij wel wat dikker aangezet mogen worden. Als duidelijk wordt wie de slechterik in het verhaal is, zou dit de lezer veel moeten doen. Het doet Eden namelijk heel veel, ze is geschokt dat een van de bekendste figuren uit het land, achter een reeks aanslagen zit. Maar voor mij als lezer was deze persoon niet zo bekend, ik had zijn naam een keer terloops gelezen, maar begreep niet dat hij een groot weldoener was. Dat had wel wat duidelijker gekund. Verder vond ik het een goede reeks over toekomstige ontwikkelingen met nanobots en supermensen. Een sterk dystopisch verhaal. En wat ik dan zo frappant vind is dat dit een onbekende serie is, terwijl Divergent, uit hetzelfde genre, een wereldwijd fenomeen is, terwijl ik dat zelf behoorlijk tegen vond vallen. Al met al ben ik zeer te spreken over deze serie, ik heb zelf de boeken achter elkaar gelezen.
Eindoordeel: 4,25 sterren
P.S: K.E. Ganshert is dezelfde als Katie Ganshert die Het lied van de feniks schreef, met dat boek is ze in Nederland wel enigszins bekend geworden. En ze is de beste vriendin van Becky Wade, met wie ik een paar maanden geleden over Katie Ganshert heb gesproken. Ze is ook christen en ondanks dat in de Eden Pruitt serie het geloof niet wordt genoemd, kan je het wel merken.
Het boekwinkeltje in de vuurtoren // Sharon Gosling
Specificaties: 2023 // Roman // Nederlands (vert. Engels UK) // 2023 // 375 blz’s
Het verhaal: Ruim tweehonderd jaar geleden is er in een klein dorpje in het Schotse binnenland een vuurtoren gebouwd die nu dienstdoet als boekwinkel. De eigenaar van de vuurtoren, Cullen MacDonald, is de laatste afstammeling van de familie die de vuurtoren heeft gemaakt. De vuurtoren trekt excentrieke karakters aan, waaronder Rachel Talbot. Sinds vijf jaar woont en werkt zij er, maar als Cullen overlijdt, is het onduidelijk wat er met de vuurtoren gaat gebeuren. Rachel ontdekt een geheim op de zolder van de vuurtoren en probeert samen met Toby – een journalist die naar het dorpje is gekomen om in alle rust zijn memoires te schrijven – meer te weten te komen over de eerste eigenaar van het vuurtoren. Dit brengt haar niet alleen dichter bij de vuurtoren en het dorp, maar ook bij zichzelf.
Mijn mening: Ik had hoge verwachtingen van dit boek, maar het verhaal heeft deze niet waar kunnen maken. De schrijfstijl vond ik niet zo goed, wat ervoor zorgde dat ik langzaam door het verhaal heenging. De auteur legde te veel dingen uit en veel gebeurtenissen in het verhaal waren cliché of zo goed als onmogelijk. Voor een bepaalde gebeurtenis (200 jaar geleden, toen de vuurtoren werd gebouwd) werden namelijk 250.000 kaarsen besteld. Ik had het er met Jaap over en hij gaf ook aan dat zulke enorme aantallen in die tijd echt niet haalbaar waren. Er waren te veel verhaallijnen die langs elkaar heen liepen en uiteindelijk heel slordig werden opgelost. Bovendien had ik verwacht dat het over het boekwinkeltje zou gaan, omdat dit ook in de titel wordt genoemd, maar ze had het boek beter de titel De camera obscura in de vuurtoren kunnen noemen, want de boekwinkel wordt amper genoemd.
Eindoordeel: 2 sterren (0,5 bonus vanwege het feit dat het een heel klein beetje over een boekwinkel gaat).
Welk boek van deze drie zou jij wel willen lezen?
Liefs,
Mirjam
