Nieuwe avonturen #17 Biasband, Fodmaps en 20-wekenecho

Er is alweer een maand voorbij en dat betekent dat het tijd is om de nieuwe avonturen van augustus met jullie te delen. Ik heb (helaas) niet zo veel foto’s erbij, maar een van de foto’s die ik heb, is wel heel erg schattig (vind ik dan hè). Kijk snel verder!

Week 31 – 27 juli-2 augustus
Ik had van deze week al een nieuw avontuur gedeeld, maar ik heb er toch nog eentje. Zaterdag 2 augustus maakte ik namelijk biasband. Voor de niet-naaisters: dat is best ingewikkeld als je dat nog nooit gedaan hebt. Je kunt biasband kant en klaar kopen bij stoffenwinkels, maar niet in elke kleur die je wilt. Zo ook niet in het roestbruin van bovenstaande jurk. Dus maakte ik het zelf. Het biasband is het halsrandje en waar het strikje van is gemaakt 😉

Week 32 – 3-9 augustus
Ik had al een paar weken behoorlijk last van m’n buik en dat is niet prettig als je zwanger bent (haha, anders ook niet). Het kwam bij mij door m’n darmen, maar ondanks dat ik dat wist, vroeg ik me toch af of het wel goed ging met ons kindje. Deze week besloot ik: het roer moet om! Ik ging weer streng toezien op de fodmaps waar ik gevoelig voor ben. Het is een te lang verhaal om helemaal uit te leggen hoe dat zit, maar in 2021 heb ik het fodmap dieet gevolgd omdat ik, ondanks een volledig gluten- en lactosevrij dieet last van m’n buik bleef houden. Galactanen en fructanen bleken de oorzaak. Dat zijn koolhydraten die voorkomen in o.a. knoflook en ui. De afgelopen jaren was ik daar wat lakser in geworden en dat was op zich prima, maar door m’n zwangerschap zijn m’n darmen toch een stuk gevoeliger geworden. Dus besloot ik alle kruidenmixen opnieuw te maken (zonder knoflook- en uipoeder) en ook af te wisselen in het ontbijt. Dus niet elke morgen granola (gemaakt met glutenvrije haver, dat kan ik wel verdragen, maar niet zeven dagen op rij), maar het liefst drie dagen achter elkaar iets anders. Hierdoor ontdekte ik ook nieuwe ontbijtjes, zoals deze brownie van Karlijns Kitchen. Hij is ook geschikt als gezond tussendoortje 😉

O, en ik haalde voor het eerst een boeket dahlia’s uit de tuin. Vorig jaar had ik er te weinig om dat te doen, maar nu komen ze lekker op gang!

Week 33 – 10-16 augustus
Deze week zijn we een dagje naar vrienden op de camping geweest (geen foto van) en heb ik voor het eerst als zwangere vrouw gezwommen. Dat was best avontuurlijk, want het zwembad was overvol en ik moest uitkijken dat niemand in de buurt van m’n buik kwam. Mijn buik was toen nog niet heel uitgesproken, het kon net zo goed van te veel brownies zijn als van een baby’tje. Dat is de afgelopen 2-3 weken echt ontzettend veranderd (mag ook wel, ik ben ongeveer op de helft).

Week 34 – 17-23 augustus
Deze week hebben Jaap en ik samen voor het eerst naar het hartje van de baby geluisterd. Ikzelf had het al wel eerder gehoord tijdens een controle, maar dit was echt het moment dat we dat samen deden. Het grappige was wel dat de baby iedere keer ‘wegzwom’ bij de doppler vandaan, dus de verloskundige moest ‘m steeds weer verplaatsen om te horen of het regelmatig was. En dat bleek gelukkig zo te zijn!

Week 35 – 24-30 augustus
En ook deze week stond er op maandag iets spannends op het programma, namelijk de 20-wekenecho*. Ik was van tevoren behoorlijk zenuwachtig, want ik had een gesprek met de verloskundige gehad waarin ze vertelde waar ze allemaal naar gingen kijken. Dan besef je ook hoeveel er eigenlijk mis kan gaan. Jaap stond er (gelukkig) wat nuchterder in, dus hielden we elkaar mooi in evenwicht. En voor zover ze het konden zien is alles goed met onze baby. Hij/zij loopt zelfs voor op groeischema, maar zoals de echoscopist zei: ‘U heeft een grote man uitgekozen, dus dat is dan wel een beetje te verwachten.’ Ik had het totaal niet verwacht, maar de echo werd uitgevoerd door een man (beetje vooroordeel dat het een typisch vrouwenberoep was), ik schrok eerst wel een beetje, maar wat deed deze man het goed en fijn. Hij had al vrij snel gezien dat het goed was, maar ging toen langzaam alles langs met ons. En wauw, wat een bijzondere ervaring was dat. Alles erop en eraan, het blijft een heel groot wonder! Toen ik na afloop thuis Psalm 139 las, kreeg ik tranen in m’n ogen van verwondering.

We hebben er trouwens heel bewust voor gekozen om het geslacht van de baby een verrassing te laten zijn. Aan het begin van de zwangerschap wilde ik het heel graag weten, maar Jaap niet, dus ging ik maar akkoord. Maar bij de 20-wekenecho ontdekte ik dat ik het zelf eigenlijk ook niet wil weten. En ook dat inzicht komt bij Psalm 139 vandaan. Daar staat: Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde. Door de moderne techniek krijgen ook wij een beeld van dat ‘verborgene’, dus bedacht ik: er mag nog wel iets verborgen blijven, iets dat alleen God weet tot onze baby geboren is (oké, en de echoscopist en waarschijnlijk ook de verloskundige, maar je snapt het idee).

*Misschien denk je nu wel: Maar Mirjam, je wilde toch je uitgerekende datum niet online delen? Waarom vertel je dan wel wanneer de 20-wekenecho was? Nou, omdat de 20-wekenecho niet precies met 20 weken wordt uitgevoerd, dus je kan precies niks met die informatie.
Als tweede: ook al waren er voor ons geen consequenties verbonden aan de 20-wekenecho (als in: we zouden de zwangerschap niet afbreken), we vonden het wel belangrijk om deze te laten doen, zodat je op bepaalde medische situaties voorbereid bent.

Heb jij nog nieuwe avonturen beleefd in augustus?

Liefs,

Mirjam