Bijna een jaar geleden waagde ik me aan het schrijfsel dat je vandaag op mijn blog kunt lezen. Het leek me een goed idee om het te delen op de laatste dag van 2019. Het idee ging samen met de gedachte: Dat duurt nog heel lang! Maar wat kwam ik bedrogen uit, het jaar vloog voorbij. Nu ja, daar kan ik heel veel over zeggen, maar ik laat het schrijfsel voor zichzelf spreken…
Het is vandaag 2 januari 2019 en daar ben ik intens gelukkig mee. Nu ja, met die 2019 niet zo, 2018 zag er veel leuker uit, maar de rest wel. Oud en nieuw ligt weer achter ons en we kunnen onze dagelijkse bezigheden weer oppakken. Met zo’n toffe baan als de mijne is dat absoluut geen straf.
Toch blik ik nog even terug naar gisteren en eergisteren en probeer ik uit te leggen wat ik nu precies tegen deze dagen heb. Nu ja, ik heb niets tegen die dagen, zij kunnen er tenslotte niets aan doen dat mensen zo ontzettend sentimenteel worden. Maar dat sentimentele, daar houd ik niet zo van. Hoewel ik zelf ook behoorlijk sentimenteel kan zijn.
Vroeger vond ik Oudjaarsdag heerlijk, de spanning van het opblijven tot 12 uur en de fantastische dingen die je dan kon doen. De kerkdienst voelde vaak gezellig aan en we deden leuke spelletjes. Bovendien kon je tegen iedereen die je die dag zag zeggen bij het afscheid: ‘Tot volgend jaar!’ Nieuwjaarsdag was altijd wat minder. In de kerk zat ik vaak half te slapen en we moesten het halve land doorreizen om op bezoek te gaan bij opa’s en oma’s. Een beetje een nare start van het nieuwe jaar, terwijl ik er zo verwachtingsvol over was.
Nu ik wat ouder ben vind ik Oudjaarsdag niet meer zo spannend. Opblijven tot 12 uur doe ik tenslotte wel vaker en zo op een doordeweekse dag ervaar ik het als een inbreuk op mijn ritme en nachtrust, waar ik zo aan gehecht ben. Spelletjes doen blijft wel leuk, maar ook dat is niet iets wat slechts beperkt is tot de laatste dag van het jaar. Gesprekken over goede voornemens hebben we nauwelijks en daar ben ik wel blij mee. Een terugblik op het jaar eindigt steevast met de woorden: ‘Het is allemaal erg snel gegaan.’
En dat is de reden dat ik zo moe word van al die sentimentaliteit rondom oud en nieuw (naast die korte nacht). Voor we het weten zitten we weer rond de tafel, met een schaal oliebollen, het jaar te beoordelen. En dan trekken we wéér dezelfde conclusie. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat het afgelopen jaar voorbij is gekropen. Het nieuwe wordt zo snel oud, dat ik het niet meer bij kan houden. Ik troost me met de gedachte dat eens de tijd zal overgaan in de eeuwigheid en dat dan alle dingen nieuw zullen zijn én blijven.
Wat heb jij liever, oud en nieuw, of 2 januari?
Liefs,
Mirjam
Leuke vraag, hier in kanton Zürich, is 2 januari ook een vrij dag, Bertholdstag. Men zegt “om dan uitgeslapen te kunnen gaan skien op de legere pistes”. Andere delen van het land hebben geen vrij! Voordeel is dat je kunt bijkomen van de korte nacht. Van mij kunnen ze oud en nieuw ook 2 uur eerder vieren, om 22.00 uur bijvoorbeeld. Past beter in mijn ritme. En dat vuurwerk past ook niet meer in de Greta-filosofie.
Dank je wel voor je reactie 🙂 Leuk om te lezen hoe het in Zürich gaat! Enne, eerder oud en nieuw vieren vind ik geen slecht idee. Ik ben gisteravond gewoon redelijk op tijd naar bed gegaan en werd om iets over twaalven weer wakker om m’n familie een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het was de eerste keer dat ik het zo deed en eigenlijk vond ik het fantastisch! Vuurwerk houd ik helemaal niet van, brr. En het is inderdaad ook heel vervuilend!
Interessante vraag. Vroeger was oud en nieuw inderdaad heel leuk. Trots zijn dat je op mocht blijven tot na 12 uur. Nu is het maar de vraag of ik het wel wakker kan houden tot 12 uur en vind ik het eigenlijk alleen maar irritant. Met een uur tijdsverschil met Nederland kan ik om 11 uur al iedereen in NL een gelukkig nieuwjaar wensen en misschien ga ik dan zelf ook wel gewoon naar bed. Geef mij inderdaad maar 2 januari als alles weer normaal is.
100% met je eens! Gelukkig is het alweer bijna 2 januari 🙂