Zelf ben ik ook maar een amateur schrijver, maar dat neemt niet weg dat ik op zaterdag graag schrijftips met je deel. Vandaag een tip die ik zelf jarenlang genegeerd heb, maar nu ik hem volop gebruik is mijn blik op het schrijven veranderd. Klinkt spannend, toch? Lees maar snel verder dan!
“Neem jezelf als schrijver serieus!”
Is dit alles? Ja, dit is alles! Maar ik zou geen schrijver zijn als ik hier niet wat uitgebreider op in zou gaan. Ik zal je vertellen hoe ik hier mee om gegaan ben en wat er veranderd is sinds ik dit toepas in mijn leven.
Al eerder heb je op mijn blog kunnen lezen dat ik al vanaf jonge leeftijd verhalen schreef. Schrijven is altijd belangrijk voor me geweest, maar ik heb het nooit meer gezien als een van mijn vele hobby’s. Tot vorig jaar. Ik was op vakantie met een vriendin en we hadden het over mijn schrijfsels. Zij heeft mij altijd gesteund en op een gegeven moment zei ze tegen mij: ‘Mirjam, je moet jezelf als schrijver wel serieus nemen! Als jij het al niet doet, doet niemand het.’
Haar opmerking kwam binnen en ik moest er lang over nadenken. Zag ik mijn schrijfwerk serieus? Natuurlijk, ik zorgde altijd dat ik voor de deadlines mijn manuscripten had nagekeken en ik maakte best wel wat tijd vrij voor het schrijven. Maar dat was alles. Ik nam het auteurschap lang zo serieus niet als mijn baan als docent.
Na deze vakantie ben ik anders ertegen aan gaan kijken. Ik ben uren gaan vrijmaken voor het schrijven, uren die niet zomaar verschoven kunnen worden. Ik ben begonnen met deze website en ook liet ik mensen meer weten over mijn schrijfactiviteiten. Zo ben ik niet zo bescheiden meer tegen mijn collega’s over de boeken die ik heb geschreven. Ook vraag ik mensen of ze mijn verhalen willen lezen om, met behulp van hun feedback, het verhaal beter te maken en last but not least heb ik zelfs op LinkedIn toegevoegd dat ik auteur ben.
Dat klinkt leuk en aardig, maar is er nu ook echt iets veranderd? Ja. Ten eerste ben ik veel productiever geworden en heb ik bijna nooit meer last van een writer’s block. Eigenlijk weet ik altijd wel iets te schrijven. Ook weten er meer mensen dat ik boeken en verhalen schrijf. Ik moet nog wel even werken aan het complimentjes ontvangen gedeelte, want ik begrijp dat zachtjes dank je wel stotteren nog steeds te bescheiden overkomt. En last but not least had ik een tijdje geleden een telefoongesprek met mijn broer, de precieze situatie is een te lang verhaal om hier uit te leggen, maar op een gegeven moment zei mijn broer: ‘Mirjam, dat moet je helemaal niet doen. Dat kost je veel te veel tijd en volgens mij is er maar één ding wat jij het liefste doet: schrijven!’ Tot op dat moment dacht ik dat mijn familie mijn schrijven ook zag als iets voor erbij, maar omdat ik het zelf serieuzer benaderde, gingen anderen dat ook doen.
Of je nu alleen maar voor de hobby schrijft of de ambitie hebt om een professioneel schrijver te worden: neem het serieus. Als jij het namelijk zelf niet doet, wie gaat het dan wel doen?
Liefs,
Mirjam
