Zaterdag 16 november beloofde ik al dat het blogbericht een vervolg kreeg. Vandaag deel ik 5 tips voor het schrijven van een goed hoofdstukeinde. Heb je het andere bericht gemist, dan raad ik je aan hem nog even door te lezen, dat kan via deze link.
Aan het einde van het hoofdstuk wil je graag dat de lezer verder gaat lezen. Een goed hoofdstukeinde is minstens zo belangrijk als een begin:
Tips voor een goed einde:
- Ik noemde het net al even, maar als je eindigt met een cliffhanger, is de kans het grootst dat je lezer direct doorleest. Het hoeft geen grote cliffhanger te zijn, want als dat de hele tijd door blijft gaan, wordt de lezer er ook niet goed van.
- Eindig met de vraag van een personage. Dit lijkt veel op een cliffhanger, maar hoeft het niet te zijn.
- Optie 3 is het personage een conclusie te laten trekken naar aanleiding van een gebeurtenis in het hoofdstuk. Dit kan een heel serieuze conclusie zijn, maar ook weergegeven worden in een humoristische zin.
- Deze sluit aan bij optie 3: gebruik humor. Een grapje is altijd leuk en geeft wat luchtigs aan het verhaal.
- Laat de laatste zinnen de start van een actie zijn. Bijvoorbeeld een personage dat zegt: ‘Laten we nu maar naar de tuinman gaan.’ Grote kans dat je lezer benieuwd is hoe dat bezoek bij de tuinman verloopt en verder leest.
Ik schreef het al bij de cliffhanger, maar variatie is de sleutel. Als je elk hoofdstuk op dezelfde manier begint en eindigt, wordt het voor je lezer voorspelbaar, saai of vervelend. Wissel zo veel mogelijk af. Er zijn vast nog veel meer opties dan de tips die ik je hier gegeven heb.
Voor de schrijvers: Hoe sluit jij het liefst een hoofdstuk af?
Voor de lezers: Wat voor hoofdstukeinde is jouw favoriet?
Liefs,
Mirjam
Mooie tips! Eindigen met een grapje vind ik een leuk idee, ga ik een keer toepassen!
Ik eindig een hoofdstuk ook wel met een cliffhanger, maar net wat jij ook zegt, zoiets moet je niet te vaak en niet altijd te groot doen, anders worden je lezers het gauw zat. Ik eindig ook nog wel eens met een ‘aha’ moment. Dat er wat puzzelstukjes op hun plaatst vallen, waardoor het geen cliffhanger is, maar dat er nog genoeg puzzelstukjes missen waardoor je wel door wil lezen.
Maar soms sluit ik ook wel af met een echte afsluiter van een bepaalde scene of een bepaald plot, om even een rustmoment in te lassen als het ware.
Een aha moment is ook echt een goed idee, ga ik zeker toepassen. Misschien doe ik dat ongemerkt al weleens, maar ik zal er op letten. Ook is bij mij een hoofdstuk weleens een echte afsluiter. Om zo, wat je zegt, een rustmoment in te lassen. Anders wordt het allemaal te veel actie en snelheid achter elkaar, dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.
Het blijft leuk om zo te kijken naar hoe je een hoofdstuk begint en eindigt, vind ik 🙂