Friends 4-ever // Hoofdstuk 52 // Marit

Vorige week kon je lezen over Eva’s YouTubekanaal dat opeens meer dan 5000 abonnees kreeg. Stan ontdekte het en liet het aan Eva zien, ze was ontzettend verbaasd, maar ook verwonderd over hoe Stan reageerde. Tijdens het eten van een McFlurry met de meiden belde Robin en erna informeerde Norah of Robin niet wat voor Lily was, zij is op dit moment de enige single in het groepje. Als je het hoofdstuk gelezen hebt weet je hoe Eva hierover dacht. Zo niet, check dan even deze link. Vandaag kan je meer lezen over Marit.

Het eerste wat Marit iedere morgen deed bij het ontbijt was James een appje sturen. Al was het alleen maar goedemorgen of soms zelfs een smiley met hartjes in zijn ogen. Vaak had hij haar de avond ervoor iets gestuurd, dus dan reageerde ze daarop. Ze vond het nog steeds gek om een vriendje te hebben. En dan niet zomaar een vriendje, maar James McNallen, die aan het andere eind van de wereld woonde. Nu ja, niet letterlijk, het kon natuurlijk veel verder weg. Maar Engeland voelde op dit moment heel ver weg. Hoewel, het ging eigenlijk een stuk beter en makkelijker dan Marit had verwacht. Ze videobelden iedere week, op vrijdag-, zaterdag- of zondagavond. En heel soms belde hij nog eens zomaar.
‘Hoe gaat het met James?’ vroeg papa plagend, toen ze weer verdiept in haar telefoon was.
‘Goed,’ antwoordde ze automatisch. ‘Hij heeft maar liefst twee maanden vakantie,’ verzuchtte ze vervolgens. ‘Ik ben best wel jaloers.’
‘Ik dacht dat jij het niet zo erg vond om naar school te gaan?’ informeerde haar vader verbaasd.
Marit haalde haar schouders op. Papa had gelijk, ze vond het echt niet erg om naar school te gaan, behalve scheikunde waren er geen vakken die ze niet leuk vond. En volgend jaar hadden ze mevrouw Ploeg niet meer, had Liam gezegd, dus dat zou ook goedkomen. Maar sinds de verkering had met James waren er toch wat dingen veranderd. Ze telde de dagen af tot de zomervakantie, het moment dat ze hem weer zou zien. Hoewel … ze vond het ook wel spannend, net als het bellen met hem. Iedere week zat er toch weer een knoop in haar buik, dan dacht ze dat ze zichzelf voor de gek hield en dat James er ondertussen wel genoeg van zou krijgen.
‘Hoe zijn je toetsen eigenlijk gegaan?’ informeerde haar vader, toen ze haar tas pakte om naar school te gaan.
‘Goed,’ antwoordde ze. ‘Zelfs als ik in de laatste toetsweek allemaal enen haal mag ik over naar de vijfde,’ grinnikte ze. ‘Ik heb alleen van Engels nog geen cijfer terug, maar dat ging best goed.’
Papa lachte. ‘Ja, als je nu onvoldoendes gaat halen voor Engels klopt er iets niet. Je praat iedere week minstens drie uur met James.’
Marit grinnikte. ‘Maar misschien ben ik hem wel Nederlands aan het leren …’ suggereerde ze.
‘Ben je dat?’
‘Soms wil hij weten wat een bepaald woord is in het Nederlands,’ gaf ze toe. ‘En hij heeft Duo Lingo geïnstalleerd op z’n telefoon, maar hij vindt het veel te moeilijk.’
‘Heeft hij dat niet eens voor jou over?’ plaagde papa.
Ze grinnikte. ‘Misschien moet ik het zo brengen, als we het erover hebben. Ik moet echt gaan, tot vanmiddag!’
‘Ik ben vanmiddag pas laat thuis,’ antwoordde haar vader. ‘Samuël en ik gaan naar je moeder. Moet ik haar over James vertellen?’
Marit schudde haar hoofd. ‘Dat wil ik zelf doen. Een keer.’
Diep in gedachten verzonken fietste naar de plek waar ze met haar vriendinnen had afgesproken. Ze had nu al ruim een maand verkering met James, maar ze had nog niet de moed gekregen om het tegen haar moeder te zeggen. Ze was bang voor haar reactie. Bang dat het haar niets kon schelen, of dat ze zó overdreven zou doen. Alles kon in principe gebeuren.

‘Jongens, ik wil even een applausje voor Marit,’ lachte meneer Groeneveld. Marit voelde het bloed naar haar wangen stijgen. Bah! Waarom zette Groeneveld haar nu in het midden van de belangstelling?
‘Jij had voor deze moeilijke toets een 9,3!’
De meeste klasgenoten klapten en joelden, Marit maakte zich zo klein mogelijk. Natuurlijk was ze ontzettend blij met het cijfer, maar iets minder met de aandacht.
‘Echt, heel goed gedaan! Wat is je geheim?’
Haar wangen waren waarschijnlijk roder dan een tomaat. Als haar vriendinnen maar hun mond hielden, ze wilde niet dat de hele klas het wist van James. Kyle keek haar aan, met een geheimzinnige glimlach om zijn mond, maar ook hij zweeg. Natuurlijk, hij, Stan, Aron en Liam waren veel met hen opgetrokken en hadden wel iets meegekregen van wat er tussen haar en James speelde, maar ze wisten niet dat ze verkering had. Tenminste, Marit had er niets over gezegd.
Gelukkig, niemand reageerde echt op Groenevelds opmerking en hij ging verder met het oplezen van de cijfers. Gelukkig was hij de enige docent die het nog op deze manier deed, want Marit vond het niet leuk dat iedereen precies wist wat voor cijfers ze ergens voor had gehaald.
‘Wauw, Marit … een 9,3!’ verzuchtte Lily toen ze het lokaal uitliepen. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’
‘Nou, zo moeilijk is dat niet hoor!’ reageerde Eva meteen. ‘Ze heeft gewoon veel gezoend met James.’ Plagend stootte Eva haar aan en Marit voelde dat haar wangen weer rood werden.
‘Eva, niet zo plagen!’ wees Norah haar terecht. Vervolgens giechelde ze. ‘Al denk ik dat Eva wel een klein beetje gelijk hebt. Het zal niet het zoenen zijn, maar als je elke dag met hem appt en vaak belt is het niet meer dan logisch dat je zulke hoge cijfers haalt. Da’s een leuke bijkomstigheid, of niet?’
‘Ja,’ antwoordde Marit, omdat ze eigenlijk niet eens wist wat ze anders moest zeggen.
‘Hé, ik moet naar wiskunde,’ zei Eva. ‘Jullie hebben maatschappijwetenschappen, toch?’
Lily, Norah en Marit knikten synchroon. Onderweg naar het lokaal werden ze ingehaald door Kyle.
‘Hé, Marit, kan je me bijles Engels geven?’ informeerde hij. ‘Ik wil ook wel een keer een 9 halen!’ Er schitterden pretlichtjes in zijn ogen.
Marit wist niet hoe ze moest reageren.
‘Dat komt zeker door die knappe Engelse jongen,’ ging hij verder. ‘Heb je nog steeds contact met hem?’
‘Ze heeft verkering met hem,’ verklapte Lily. ‘Dus natuurlijk heeft ze nog steeds contact.
Marit wist niet waar ze kijken moest.
‘Echt? Wat ontzettend tof! Gefeliciteerd!’ Kyle keek zo oprecht blij dat zelfs het kleine beetje twijfel dat Marit nog had dat hij haar ooit leuk had gevonden, wegsmolt. Hij was gewoon een goede vriend.
‘Hij heeft een vrijgezel nichtje, ze is een jaar jonger dan wij. Ik kan haar nummer wel aan James vragen,’ hoorde ze zichzelf zeggen. ‘Als jij daar dan wekelijks mee gaat videobellen haal je vast ook een 9,3 voor je volgende toets.’
Kyle, Norah en Lily schoten in de lach.
‘Die James heeft een goede invloed op je,’ concludeerde Kyle tevreden.
‘Ja hè, dat vonden wij ook al,’ zei Norah.
Marit wilde vragen wat Norah met die woorden bedoelde, maar eigenlijk wist ze het wel. Ze zat de laatste tijd een stuk beter in haar vel, durfde meer dingen te zeggen en had eindelijk het gevoel dat ze zichzelf had teruggevonden. Maar dat kwam niet alleen door James, dat had ze ook aan haar vriendinnen te danken!

Wauw, alweer een jaar kunnen jullie iedere dinsdag genieten van de avonturen van Norah, Lily, Eva en Marit! Ik ben voorlopig nog niet van plan om te stoppen, lees je volgend jaar weer mee?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•