Schrijven over vier meiden is leuk, maar soms ook een hele uitdaging. Het is –helaas- niet altijd koek en ei tussen de vriendinnen, zoals je vorige week hebt kunnen lezen. Gelukkig kwamen ze er wel weer uit en zijn Eva en Marit benoemd tot slimste personen uit het groepje. Maar of Marit zichzelf ook zo ziet …?
‘Wat hebben we vandaag nog?’ Norah trok haar shirt over haar hoofd en keek vragend het kringetje rond.
‘Nederlands,’ wist Eva. ‘En daarna geschiedenis.’
‘En als laatste nog mentoruur. Een van jullie gesprekjes?’ vroeg Lily.
Eva en Marit schudden hun hoofd en Norah gaf aan dat ook zij geen mentorgesprek had.
‘Hé, we kunnen straks wel naar de McDonalds gaan,’ vond Eva. ‘Ik heb wel weer zin in een McFlurry.’
‘Eef, we zijn twee weken geleden nog geweest,’ protesteerde Norah.
‘Nou en?’ zei Eva schouderophalend.
‘Inderdaad, wat is het probleem?’ vroeg Lily.
‘Eh …’ begon Marit. ‘Ik kan niet.’ Als ze nu maar niet vroegen waarom niet, want daar wilde ze geen antwoord op geven. Samuël was vandaag vrij en haar nicht Marloes kon vanmiddag niet oppassen. Er waren dingen die Marit liever deed op vrijdagmiddag, maar als het niet anders kon, dan moest het maar.
‘Dan doen we het niet,’ besliste Eva.
‘Jullie mogen wel gaan hoor,’ probeerde Marit. Ze wilde niet dat de meiden haar iets kwalijk zouden nemen.
‘Nee, samen uit, samen thuis!’ vond Lily.
Met z’n vieren liepen ze de kleedkamer uit.
‘We hebben nog tien minuutjes,’ zei Eva, die op haar mobiel keek. ‘Toch wel lekker om in de pauze door te gaan met gymmen.’
Marit was het niet met haar eens, vooral niet omdat ze vandaag buiten moesten sporten. Tijdens de pauze stond de halve school toe te kijken hoe zij blunderde tijdens softbal, niet echt het leukste gevoel ter wereld. En wat deed je nu eigenlijk in die tien minuten? Helemaal niets nuttigs. Marit was eigenlijk wel blij toen de bel ging dat het volgende lesuur begon.
‘Zullen wij met geschiedenis naast elkaar gaan zitten?’ In de pauze zaten ze op het hek bij het grasveld.
Marit schrok op uit haar gedachten en keek Lily verbaasd aan. Tot nu toe had Lily nog nooit voorgesteld om naast elkaar te zitten. Alleen bij Duits waren ze naast elkaar beland, het enige vak dat ze alleen met Lily deelde. Anders zat Lily bijna altijd naast Norah en heel soms naast Eva.
‘Ja, gezellig,’ zei ze zo enthousiast mogelijk. Ze wilde niet dat Lily het idee kreeg dat ze een hekel aan haar had. Want dat was het echt niet, maar Lily was soms gewoon iets te … ja, hoe noemde je dat eigenlijk?
Toen de pauze voorbij was, stormde Lily zo snel als ze kon naar boven. ‘Ik houd een plekje voor ons vrij op de achterste rij,’ had ze Marit beloofd. Marit vond het prima.
Toen ze even later, op de voet gevolgd door Norah en Eva het lokaal van meneer Van Eck zat Lily met een vrolijk gezicht op haar te wachten. Een plekje op de achterste rij in het midden. De plekjes bij het raam werden bezet door Olivia en Emmy. Marit verdacht hen ervan dat ze gewoon de hele pauze binnen hadden gezeten op de wc op de tweede verdieping, anders konden ze nooit sneller zijn geweest dan Lily.
‘Man, heb ik voor niks zo hard gelopen,’ grinnikte Lily, toen Marit naast haar plofte. Eva en Norah gingen voor hen zitten.
‘Nee joh, da’s goed voor je,’ beweerde Eva.
‘Hé, jullie zitten op onze plek!’ Aron en Kyle kwamen verontwaardigd de klas inlopen, recht op Lily en Marit af.
‘Eh … plaatsen zijn vrij,’ protesteerde Lily. Er was een kleur op haar wangen verschenen, zoals dat wel vaker gebeurde als Aron en Kyle in haar buurt kwamen. Omdat de jongens bijna altijd bij elkaar waren, wist Marit niet goed welke van de twee jongens zo’n reactie veroorzaakte bij Lily. Maar natuurlijk zou ze dat niet aan Lily vragen.
Opeens werd haar stoel opgetild, Marit slaakte een gil en keek in het grijnzende gezicht van Aron. Ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen.
‘Ben je gek geworden?’ klonk het naast haar. Ook Lily’s haar stoel werd opgetild, die van haar door Kyle.
‘Hier hebben wij tot nu toe elke les gezeten,’ was Kyle’s reactie. ‘Het is dus wel onze plek.’
‘Precies,’ zei Aron grimmig. Hij zette een paar stappen in de richting van de voorkant van het lokaal. Marit kon nog net haar evenwicht bewaren. Gelukkig kwam meneer Van Eck op dat moment het lokaal inlopen.
‘Hé, Aron, Kyle, laat dat,’ zei hij streng.
Met een zucht zette Aron haar stoel weer op de grond en ook Kyle gaf gehoor aan de oproep van hun mentor.
‘De volgende keer moet je nóg harder rennen,’ zei Aron tegen Lily, voordat hij van hun tafeltje wegliep.
Lily, die tot nu toe redelijk kalm was gebleven, kreeg een vuurrode kleur op haar wangen. Ah, het was dus toch Aron waar ze verliefd op was. Of zag Marit nu dingen die er niet waren? Om eerlijk te zijn had ze helemaal niet zo veel ervaring met vriendjes en verliefd zijn. Op haar vorige school waren de meiden er altijd helemaal vol van geweest, maar zij had meer dan genoeg andere dingen aan haar hoofd om zich druk te maken om jongens.
‘Man … dat was eng,’ zei Lily, toen de rust weer was weergekeerd.
‘Je bleef anders aardig rustig,’ zei Marit. ‘Hoorde je mij niet gillen?’
Lily schudde haar hoofd. ‘Waarschijnlijk hoorde ik dat niet boven mijn eigen gil uit,’ grinnikte ze. ‘Wat zijn het toch een stelletje …’
Wat Aron en Kyle volgens Lily waren, kwam Marit niet te weten, omdat meneer Van Eck de aandacht opeiste. Maar ze begreep de strekking wel. Toch liet het Lily niet koud, want ze wierp regelmatig een blik in de richting van de twee jongens, die voorin het lokaal een plekje hadden gevonden. Toen Aron een keer omkeek en terug grijnsde, verschenen er weer blosjes op Lily’s wangen. Wat jammer dat hij haar had opgetild en niet Lily, dat was voor Lily eigenlijk een stuk leuker geweest, dacht Marit. Zij was niet verliefd op Aron en ze zou het nooit worden ook. Hij was best aardig en de afgelopen weken had ze regelmatig gelachen om zijn grappen en uitspraken. Maar hij wist veel te goed van zichzelf dat hij knap en leuk was, vond Marit. Niet dat ze dat tegen Lily zou zeggen, nee, dat mocht ze echt helemaal zelf uitzoeken.
Waar zat/zit jij het liefst op school? Vooraan, in het midden of achterin?
Wil je verder lezen? Dat kan, hoofdstuk 9 staat inmiddels ook online!
Liefs,
Mirjam
Kom me volgen op social media
Ik zat het liefste een beetje in het midden. Hoewel als ik echt graag wilde opletten dan zat ik toch liever vooraan want dan had ik niemand voor me die me kon afleiden.
Sterke jongens trouwens als ze de stoelen kunnen optillen met iemand er op :).
Waar ik op wilde letten zat ik inderdaad ook liever vooraan, maar bij vervelende docenten het liefst achterin, dan kon ik tenminste schrijven, haha.
En dit stukje verhaal is dus gebaseerd op iets dat ik zelf heb meegemaakt op de middelbare school, dat waren inderdaad sterke jongens 😉 Maar Aron en Kyle zijn dat ook…