Zoals ik vorige week beloofde, zou ik vandaag een boekreview delen over Twaalf jaar hoop, een nieuw boek van Charles Martin. Met het lezen van dit boek behaalde ik mijn eerste leesdoel van 2020 (Boek met een getal in de titel), terwijl ik het in eerste instantie niet doorhad. Het boek was al uit toen ik me realiseerde dat dit een van mijn jaardoelen was.
Specificaties: Roman // Uitgeverij KokBoekencentrum // 319 blz’s // Nederlands, vert. // 2019
Samenvatting
Ooit was Matthew Rising een befaamde topsporter. Totdat hij werd beschuldigd van iets afschuwelijks. Nu heeft hij twaalf jaar in de gevangenis gezeten, walgen zijn voormalige fans van hem en wil zijn grote liefde Audrey niets meer van hem weten. Matthew verlaat de gevangenis met maar één doel: Audrey weer voor zich winnen. Hij ontdekt dat ze een jong footballtalent onder haar hoede heeft genomen, dat dringend een goede coach nodig heeft. Matthew is bereidt dit te doen, hoewel het niet zonder risico is: het gaat in tegen zijn voorwaardelijke vrijheid. Maar hij waagt het er toch op, in de hoop dat hij Audreys hart opnieuw zal kunnen veroveren.
Wat vond ik ervan?
Ik vond dit boek heel erg heftig, maar tegelijk ook vol van hoop. Al snel werd ik helemaal gegrepen door het verhaal. Dit werd veroorzaakt door een mysterie in het begin, je hebt geen idee waarom Matthew nu eigenlijk in de gevangenis heeft gezeten. In de loop van het verhaal worden steeds meer details gegeven en begrijp je de afschuw van de mensen uit zijn omgeving. Toch hoopte ik gedurende het verhaal dat het een valse beschuldiging was, ik kon Matthews gedrag en sympathieke persoonlijkheid niet rijmen met datgene waar hij voor had vastgezeten. Er worden behoorlijk wat footballtermen gebruikt, sommigen worden uitgelegd, maar niet alles. Bij technische details had ik zoiets van: het zal wel. Maar het was niet storend. Prachtig vond ik dat Matthew Dalton (de jongen die hij coacht) leert om met zijn hart te spelen. Geen football spelen voor het geld, of voor de roem, maar omdat je er oprecht van houdt. Het verhaal zat sterk in elkaar, met enkele interessante plottwists. De boodschap van vergeving, volharding en hoop maakt dit boek tot een prachtig geheel. Hoewel God slechts een enkele keer genoemd wordt, merk je Zijn aanwezigheid in het verhaal. Dat is ook echt van Charles Martins sterke kanten, subtiel hinten naar iets Hogers, in plaats van het er (soms) duimendik bovenop leggen, wat andere christelijke schrijvers wel doen.
Twaalf jaar hoop heeft van mij 4,5 ster gekregen.
Welk boek met het thema hoop is jou het meest bijgebleven?
Liefs,
Mirjam
Ik weet niet hoe het kan maar Charles Martin weet altijd hele goede boeken te schrijven met zulke mooie thema’s. Ik vond dit boek ook zo mooi! en idd het geloof lag er niet zo dik op maar was juist -in dit geval, heel mooi- op de achtergrond.
Sommige mensen kunnen dat gewoon 😉
Dat klinkt als een heftig maar mooi boek.
De boeken Het Kruis in de Asfaltjugle van David Wilkerson en De Schuilplaats van Corrie ten Boom schieten mij te binnen op je vraag over boeken die mij bij zijn gebleven over het thema hoop.
Dat is het zeker! Charles Martin schrijft echt toffe boeken!
De boeken die je noemt wil ik allebei heel graag nog een keer lezen 🙂