Meestal review ik romans, feelgoods of Young adults, maar vandaag heb ik een uitzondering gemaakt. In januari kreeg ik van Melanie een berichtje of ik de Peuterbijbel die zij geschreven heeft zou willen reviewen. Na lang wikken en wegen heb ik toegegeven. Waarom ik dat deed en wat ik van de peuterbijbel vond, dat lees je in dit bericht!
Waarom ik een peuterbijbel review
Zoals je wellicht weet ben ik tante van 2 nichtjes en een neefje. Zij komen iedere week minstens 2x op bezoek bij mij en mijn ouders. Mijn moeder heeft dan ook een kast vol met allerlei kinderbijbels. En eerlijk gezegd vind ik de meeste van die kinderbijbels slecht. Vaak is de tekst te lang, of heeft moeilijke woorden of sluit helemaal niet aan bij de oorspronkelijke geschiedenis. Daarom was ik heel nieuwsgierig naar Mijn peuterbijbel. Vroeger tekende ik, samen met een vriendinnetje, zelf ook plaatjes bij de Bijbel, we wilden zelf graag een kinderbijbel uitbrengen. Dat waren mijn persoonlijke redenen om ‘ja’ te zeggen tegen Melanie. Ernaast vonden mijn nichtjes en neefje het erg leuk om de Bijbel te reviewen, dus hun oordeel deel ik ook. Ik heb dit boek als recensie-exemplaar gekregen, maar dat heeft geen invloed op mijn mening.
De inhoud
De verhalen zijn lekker kort, maximaal 4 pagina’s, met korte regels tekst. Dat vind ik al een groot pluspunt. De illustraties zijn vrolijk en schattig, maar soms zijn de bladzijden erg druk (vind ik als volwassene). De taal sluit écht aan op peuterniveau en de geschiedenissen worden goed weergegeven, vanuit de beleving van een peuter en wat een peuter cognitief kan verwerken. Ook zitten er tal van interactieve opdrachten in de Bijbel, die aansluiten bij de geschiedenis én wat peuters leuk vinden. Dus niet alleen maar vragen voor de slimmeriken, maar ook makkelijke dingen die alle kinderen kunnen doen. Zoals net als Mozes je schoenen uittrekken, of met David de leeuwen en beren wegjagen bij de schapen.
In de peuterbijbel is een selectie van 55 verhalen opgenomen. Bekende geschiedenissen, zoals de schepping, zondvloed en wonderen van Jezus. Maar ook verhalen die je niet zo snel in een kinderbijbel tegenkomt, zoals Psalmen of een aantal Spreuken. Ik heb het niet nagevraagd, maar ik denk dat bij de selectie ook echt rekening is gehouden met het niveau van peuters, wat kunnen zij begrijpen en wat niet. Zo staat bijvoorbeeld de zondeval niet in deze peuterbijbel. Ik kan me voorstellen dat mensen uit de reformatorische gezindte (waarin ik mijzelf ook bevind) dit best lastig vinden, maar ik begrijp de afweging wel. Het is heel ingewikkeld om die vreselijke gebeurtenis op peuterniveau uit te leggen, zonder dat je automatisch de slang de schuld gaat geven. Dat heb ik in veel kinderbijbels gezien. Dan kan je het mijns inziens beter vertellen als een kind wat ouder is en kan begrijpen dat niet de slang schuldig is aan de zonde, maar de mens. Maar goed, misschien heb ik dit helemaal mis en komt er nog een tweede peuterbijbel waarin dit verhaal wel is opgenomen (zou ik wel mooi vinden :-)).
Mijn oordeel
Ik vind de peuterbijbel echt een waardevolle toevoeging aan het scala aan kinderbijbels dat er in Nederland te verkrijgen is. Het heeft echt iets extra’s ten opzichte van andere Bijbels, namelijk interactie en op het niveau van peuters (tenminste, wat ik over peuters weet) en ik vond het echt leuk om deze Bijbel te reviewen.
Het oordeel van de tante-zeggers
Dit is natuurlijk veel belangrijker, zij zijn natuurlijk de doelgroep. Hoewel … mijn oudste nichtje is inmiddels 7, mijn andere nichtje en neefje allebei 4. Maar … toen ik de Bijbel kreeg was mijn neefje nog net 3, dus een peuter. De kinderen zijn alledrie erg enthousiast over de Bijbel en vinden vooral de opdrachtjes heel erg leuk. Iedere week vraagt mijn oudste nichtje of we uit de ‘opdrachtenbijbel’ gaan lezen, dus dat is zeker een waardevolle toevoeging (ook even een hint richting kinderbijbelschrijvers voor wat oudere kinderen, zij houden ook van interactie en niet iedere ouder is zelf in staat dat te verzinnen). Ook de plaatjes vinden ze leuk en bekijken ze graag. Bovendien staat het favoriete verhaal van mijn neefje (over de regenboog) erin, dus dan is het altijd goed 😉 Toen ik vroeg naar de hoeveelheid sterretjes die ze dit boek wilden geven (0 is niet zo leuk en 5 is héél erg superleuk) riepen ze alle drie dat Mijn peuterbijbel 5 sterren verdiende.
Werd jij vroeger weleens uit een kinderbijbel voorgelezen? Zo ja, welke?
Liefs,
Mirjam
Interessante review. Het lijkt me belangrijk dat ook voor kinderen leeftijd gerechte verhalen zijn, wat natuurlijk vroeger totaal gen thema was. Helaas mis ik een afbeelding, ik had graag geweten, hoe die eruit ziet. Je spreekt van de mooie ilustraties. Krijgen de kinderen ook niet bijbelse verhalen te horen? Nijnte of zo? Leuk geschreven review. Succes!
In verband met copyright kan ik zelf geen afbeeldingen van binnen delen 😉 Maar er staan er wel meer op internet. Dit boek is echt een boek met 55 Bijbelse verhalen, maar de kinderen krijgen genoeg andere verhalen te horen hoor, hier in ieder geval wel.
Tof dat je hier een recensie over hebt geschreven! Het kiezen van een ‘goede’ kinderbijbel is volgens mij echt moeilijk. Wij hadden vroeger altijd verschillende maar de meeste waren volgens mij van Anne de Vries. Dat er vragen in staan is echt wel heel leuk. Ook als je bijvoorbeeld een bijbelverhaal moet voorbereiden voor bijv zondagsschool. Heb je direct een beetje sturing in wat voor vragen je kan stellen!
Ja, ik vond het ook echt wel leuk om een keertje iets buiten de box te doen. En het kiezen van zo’n Bijbel is niet echt makkelijk. Ik kan namelijk bij elke kinderbijbel wel iets bedenken wat ik (persoonlijk) anders zou doen. En inderdaad, het is ideaal dat er vragen en opdrachten instaan. Kan je ook voor andere dingen gebruiken. Volgens mij zijn er wel meer kinderbijbels met vragen, maar dit is de eerste die ook echt opdrachtjes heeft (zoals: maak muziek met Nehemia en doe net als Mozes je schoenen en sokken uit). Zou ik graag in meerdere kinderbijbels zien 🙂