Boekreview #45 Caraval // Stephanie Garber

Ooit schreef ik dat ik graag fantasy verhalen lees, om vervolgens vrijwel nooit een boekreview van een fantasy boek te delen. Maar toen ik Caraval van Stephanie Garber uit had, wist ik dat ik hier een review over moest schrijven. Op moment dat ik deze review schrijf heb ik de andere twee delen (Legendary & Finale) nog niet gelezen. Maar nu jij dit leest vast wel 😉 Ik las de Engelse versie van Caraval, maar dit boek is ook in het Nederlands verschenen, onder dezelfde titel.

Specificaties: Young Adult Fantasy/Fairytale // Hodder & Stoughthon Ltd // Engels // 2017

“Wat je ook over Caraval hebt gehoord, het is niets in vergelijking met de werkelijkheid. Het is meer dan zomaar een spel of een voorstelling. Het komt dichter bij magie dan alles wat je ooit in deze wereld zult tegenkomen…” Al jaren droomt Scarlett ervan de legendarische voorstelling van Caraval, waarin het publiek de spelers zijn, te bezoeken. Dan kan ze voor even haar wrede vader ontvluchten. Maar haar smeekbrieven aan Meester Legend halen niets uit. Dan, op het moment dat ze het niet meer verwacht maar radelozer is dan ooit, krijgt ze een uitnodiging. Geholpen door een mysterieuze zeeman en haar zus Donatella komt ze op het eiland van Caraval terecht. Vlak na aankomst is Donatella spoorloos. Tot Scarletts grote schrik draait de show om de verdwijning van haar zus en heeft ze maar vijf nachten om Donatella te redden…

Ik begon dit boek met de verwachting dat het zou lijken op The night circus, dat kwam ook een beetje door de voorkant van het boek. Maar het was echt totaal anders (en daar was ik wel blij mee). Het boek draait om mysterie, romantiek en performers, ik heb echt genoten van de verhaallijn. Stephanie Garber heeft een meeslepende schrijfstijl en iedere keer als je denkt dat je het verhaal doorhebt, dat je snapt hoe Caraval in elkaar steekt, komt er weer een plottwist die dat verandert. Ik was wel best trots op mezelf dat ik al vroeg in het verhaal doorhad dat zeeman Julian niet was wie hij beweerde te zijn 😉 De relatie tussen Scarlett en Donatella vond ik geweldig beschreven, al had ik soms wel het idee dat Scarlett meer van haar zusje hield dan andersom. Soms wilde ik Scarlett wel even door elkaar schudden en zeggen: leef een beetje! Maar dat paste wel precies bij haar personage en daarom was het ook niet erg. Ik vind het juist getuigen van een goede schrijfstijl dat ik het gevoel had dat ik Scarlett goed kende.

Toch bleven er ook weleens wat dingen onduidelijk. Zo heb ik nog steeds geen duidelijk beeld van hoe Caraval eruit zag en op één plek leek het alsof de auteur vergeten was dat er een ander personage bij Scarlett was. Eerst is ze daarmee in gesprek en dan haast ze zich weg uit de kamer, terwijl ze voor mijn gevoel alleen maar weg kon als het andere personage weg was. Sjonge, dit klinkt ingewikkeld. In ieder geval heeft Caraval daarom van mij geen vijf sterren gekregen maar vierenhalf.

Heb jij Caraval weleens gelezen?

Liefs,

Mirjam