Ja, ik weet het! De titel is een hele mondvol, ik kan me niet herinneren dat ik eerder een boek heb gelezen met zo’n lange titel! Afgelopen zomer raadde Lindi (de moeder van de jongens waar ik veel zomers op heb gepast) mij dit boek al aan, maar daar heb ik weinig mee gedaan. Tot ik een paar weken geleden erachter kwam dat de film op Netflix stond (dank, Anna Laura). We spraken af dat we allebei eerst het boek zouden lezen en daarna een filmavondje planden. Op moment van schrijven zal dat filmavondje vanavond plaatsvinden 😉 Ik schrijf bewust nu de review, zodat ik niet beïnvloed word door de film.
Specificaties: Historische Roman (met hoog feelgood gehalte) // Dial Press // Engels // 2008
Samenvatting
Januari 1946, Engeland herstelt zich langzaam van de Tweede Wereldoorlog. Schrijfster Juliet Ashton, die komische columns schreef ten tijde van de oorlog, is op zoek naar een onderwerp voor een nieuw boek dat ze onder haar eigen naam kan schrijven. Op een dag krijgt ze een brief van Dawsey Adams, die op Guernsey woont en een boek in z’n bezit heeft dat vroeger van Juliet was. Haar adres stond nog in het boek. Er worden veel brieven over en weer geschreven en langzaam ontdekt Juliet meer over de bezitting door de Duitsers op het Kanaaleiland. Ze besluit Guernsey een bezoek te brengen om zo onderzoek te doen voor haar boek…
Mijn mening
Ik ben van mening dat iedere boekenliefhebber dit boek gelezen moet hebben! Het zit vol met humor, maar ook hoe boeken mensen samenbrengen en kunnen ondersteunen in moeilijke omstandigheden. Hoewel WO II en de bezetting van Guernsey vreselijk was, evenals het gedeelte uit het boek waarin het over het concentratiekamp ging, zit het boek vol met humor en wordt het geen moment zwaar. Ik vond het ook ontzettend origineel dat het boek volledig in briefvorm was geschreven en heb echt genoten van de stukjes informatie over de personages uit het boek.
Men in books are more interesting in books than they are in real life!”
Omdat ik de filmtrailer van The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society al gezien had, had ik al een vermoeden met wie Juliet zou eindigen, maar ik vond het echt heel leuk geschreven allemaal. Een van mijn favoriete momenten uit het boek was wel waarom Juliet één dag voordat ze zou trouwen (in 1942) het huwelijk afblies, sorry voor de spoiler, maar dit moet ik echt delen :D. Haar verloofde had haar boekenkast leeggehaald en zijn medailles en bekers ervoor in de plek gezet, dus toen was het meteen over.
Eindoordeel
Ik vond het een heerlijk, gezellig boek om te lezen. The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society krijgt dan ook gewoon vijf sterren van mij!
Heb jij dit boek al gelezen?
Liefs,
Mirjam
Ja, echt zo’n fantastisch boek! Ik vind het leuk dat dit een gezamenlijk projectje werd en dat we gewoon een filmavond hebben gedaan.
En zo humoristisch om te zien hoe Juliet boeken boven mannen stelt en daarvoor zelfs een huwelijk voor afblies. Love it!
Haha, ja dat was echt wel een van mijn favoriete momenten! Kan echt niet wachten om dit boek nog een keer te lezen 😀