Friends 4-ever // Hoofdstuk 11 // Eva

In de vorige aflevering heb je kunnen lezen dat Lily aan Norah opbiechtte dat ze verliefd was op Aron. Je hebt ook kunnen lezen dat Marit Lily in de gaten heeft. Maar hoe zit dat met Eva?

Tot Eva’s verrassing stond Lily die ochtend al op haar te wachten! Sinds ze ruzie gemaakt hadden over het feit dat Lily altijd te laat was, was ze geen een keer meer te laat gekomen, maar het was nog niet voorgekomen dat Lily er al was.
‘Sta je al te lang te wachten?’ grapte Eva.
‘Uren,’ zei Lily plagend. ‘Nee, geintje. Heb jij het huiswerk van AK helemaal afgekregen?’ vroeg ze, terwijl ze verder fietsten.
Eva knikte. ‘Maar net, het was echt ontzettend veel.’
‘Ja hè? Ik ben nog niet helemaal klaar,’ bekende Lily toe. ‘Maar ik heb het vierde nog een tussenuur, dus dan wil ik de laatste dingetjes doen.’
‘Lukt jou dat in een tussenuur?’ vroeg Eva verbaasd.
‘Meestal niet,’ grinnikte Lily. ‘Maar ik ben dan de enige van ons vieren die een tussenuur heeft. Jij hebt wiskunde, volgens mij. Marit en Norah hebben scheikunde. Ik denk dat het wel goed gaat komen.’
‘Vast wel,’ zei Eva. Ze wachtte even, voor ze het volgende onderwerp ter sprake bracht. ‘Hé, afgelopen maandag fietsten jij en Norah heel ver achter ons. Hadden jullie iets geheims te bespreken?’ Ze probeerde het zo luchtig mogelijk te vragen, maar ze was razend nieuwsgierig.
Even leek het alsof Lily schrok, maar als dat zo was, herpakte ze zich snel.
‘Norah vertelde iets over Ethan. We hadden niet in de gaten dat we veel langzamer fietsten.’
Het kwam er te snel uit om de waarheid te kunnen zijn, meende Eva. Maar ze besloot niet verder te vragen. Marit en Norah stonden al op hen te wachten.
‘Heb jij AK af?’ wilde ook Marit weten, toen ze naast elkaar waren belandt.
‘Ja, maar net. Ik stond op het punt om het op te geven, toen ik erachter kwam dat ik nog één opdracht moest,’ vertelde Eva. ‘Heb jij het af?’
‘Natuurlijk,’ zei Marit. ‘Als ik m’n huiswerk niet af heb kan ik ’s nachts niet slapen.’ Ze zei het half-lachend, maar Eva wist dat er een kern van waarheid in zat.
‘Dan kan je net zo goed iets langer doorgaan,’ beaamde Eva. Ze liet de toon van haar stem iets zakken. ‘Vond je niet dat Lily en Norah maandag erg geheimzinnig deden?’
Marit keek haar verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je?’
‘Ze fietsten heel ver achter ons,’ verduidelijkte Eva. ‘En het laatste stukje was Lily heel stil. Ik vraag me serieus al een paar dagen af wat ze toen besproken hebben.’
‘Je bent ook helemaal niet nieuwsgierig, hè?’ plaagde Marit.
Eva grinnikte. ‘Nou … ik ben gewoon benieuwd.’ Eerlijk gezegd voelde ze zich een beetje buitengesloten. De afgelopen weken was hun vriendschap gegroeid en Eva was ervan uitgegaan dat ze geen geheimen voor elkaar hadden. Maar nu leek er toch iets te zijn tussen Norah en Lily. Misschien was het wel heel kinderachtig om hier moeilijk over te doen, maar ze voelde zich toch een beetje buitengesloten.
‘Als het belangrijk is, horen we het vanzelf,’ meende Marit.
‘Daar heb je gelijk in,’ gaf Eva toe, hoewel ze nog niet helemaal overtuigd was. ‘Hé, morgen is het weer tijd voor de McDonalds, heb je er al zin in?’
‘Ja,’ zei Marit enthousiast. ‘Ik ben al dagen aan het verzinnen of ik weer een McFlurry M&M neem, of toch de stroopwafelsmaak uit ga proberen.’
‘Tja, als ik moet kiezen, zou ik gewoon M&M zeggen, maar het kan geen kwaad om andere smaken uit te proberen, hoor! Als-tie toch niet zo lekker is, neem je volgende maand gewoon weer M&M.’
‘Dat is wel een slimme oplossing,’ meende Marit.

Op donderdag zaten ze de eerste twee uur met z’n vieren bij elkaar. Het derde uur had Eva muziek, iets waar ze iedere week toch weer naar uitkeek. In de onderbouw vond ze het maar niets, maar Robin had haar verteld dat muziek in de bovenbouw heel anders was. Tot nu toe had hij gelijk gehad.
‘Het is dus de bedoeling dat we de donderdagavond voor de kerstvakantie een concert gaan geven,’ vertelde meneer Van der Linden. ‘Hiervoor gaan jullie in twee- of drietallen een muziekstuk instuderen en uitvoeren. Ik heb hier een blad met de eisen aan deze opdracht, dus lees dat eerst goed door.’ Haar muziekdocent deelde de blaadjes uit. ‘Als er daarna nog vragen zijn, mag je ze gerust stellen. Het is de bedoeling dat jullie deze les groepjes vormen en een muziekstuk kiezen.
Eva keek eens om zich heen. Ze waren met z’n achten bij muziek, maar geen van haar klasgenoten kende ze erg goed. Joëlle, Maud en Yara vormden natuurlijk meteen een groepje. ‘Hé, zullen wij samenwerken?’ Stan plofte naast haar neer.
Verrast keek Eva op. Ze had verwacht dat hij zich bij Arnoud en Liam zou aansluiten en dat zij en Irene over zouden blijven. Maar Irene was al druk in gesprek met Arnoud, dus kennelijk waren zij en Stan op elkaar aangewezen. Niet dat ze dat een probleem vond, want hij was best aardig.
‘Ja, lijkt me leuk,’ zei ze enthousiast. ‘Heb je ook al een idee voor een muziekstuk?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Het lijkt me verstandiger om eerst dit door te nemen.’ Hij tikte op het blad dat Van der Linden had uitgedeeld. ‘Ben je altijd zo voortvarend?’
Eva stond met een mond vol tanden, maar besloot toen Stans advies door te nemen en nam de opdracht door.
Er waren een aantal eisen waar de opdracht aan moest voldoen. Vervolgens waren er ook nog keuzemogelijkheden, waar ze er minstens 2 van moesten gebruiken.
‘Kiezen we een kerstlied?’ vroeg Stan.
‘Dat is wel meteen voor het makkelijkste kiezen,’ vond Eva. ‘Ken jij geen mooi lied, dat niet direct over Kerst gaat, maar wel past bij de boodschap van Kerst?’
Stan haalde zijn schouders op. ‘Vast wel. Maar ik vind Oh holy night echt heel erg mooi.’
Eva trok haar wenkbrauw op.
‘Ken je Oh holy night niet?’ Stan viel bijna van zijn stoel. Hij begon het lied meteen te neuriën.
‘O, ja wel,’ zei Eva toen. ‘Ik wist alleen niet dat die zo heette. Dat is inderdaad wel een heel mooi lied.’
‘Oké, dan geven we dat nu meteen door aan Van der Linden.’ Stan stoof op en rende naar het bureau van hun muziekdocent.
Ze waren de eersten die hun muziekkeuze door kwamen geven. Van der Linden had geen opmerkingen op hun keuze, maar schreef het achter hun namen. ‘Succes,’ zei hij.
‘Tja, we hebben dit nu wel besloten,’ zei Eva, toen ze weer teruggekeerd waren naar haar tafel. ‘Maar wat voor instrument speel jij eigenlijk?’
‘Viool,’ zei Stan, alsof het niets bijzonders was. ‘En jij speelt supergoed piano, dus een 9 wordt het sowieso.’
‘En dat beschuldigt mij ervan dat ik voortvarend ben,’ zei Eva lachend.
Het leverde haar een grijns van Stan op. ‘Nu staan we weer gelijk.’

Speel jij een muziekinstrument?

Het volgende hoofdstuk, met Marit in de hoofdrol, is hier te lezen.

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

11 Comments

    1. Hé wat grappig, ik heb ook blokfluitles gehad! En gitaarspelen kan ik ook en net als jij wil ik heel graag piano leren spelen 🙂

  1. O je, een jeugdtraume. Ik moest (hoorde bij onze status) piano leren. En ben totaal amusikaal. Uiteindelijk heeft de pianolerares mijn moeder weten te overtuigen, dat dit totale onzin was. En kon ik weer lekker sporten, waterpolo, zwemmen etc. (wat natuurlijk minder bij onze status paste)

    Leuk dat je vriendschap en vertrouwen (geen geheimen voor elkaar hebben) met elkaar koppelt. Klopt wel, maar wordt niet altijd zo trouw bevolgd.

    Veel succes.

    1. Dankjewel voor je reacties 🙂 Leuk dat je piano speelt, ik zou het ook heel graag leren! En daar vraag je me wat, ik heb er nooit echt over nagedacht vanaf welke leeftijd het verhaal is. Ik denk een beetje net als de boeken die ik heb geschreven, voor 12 jaar en ouder. Zoiets 😉

  2. Ik heb vroeger ook blokfluitles gehad. Nu zit ik eigenlijk ook op pianoles maar ik sta nog op de wachtlijst.
    Weer een leuk hoofdstuk!!

Laat een antwoord achter aan Naomi Bos Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.