Friends 4-ever // Hoofdstuk 77 // Norah

Het is nog nooit zo krap geweest om een hoofdstuk te schrijven aan het vervolgverhaal. Dit bericht heb ik afgelopen zaterdag ingepland, nadat ik het hoofdstuk heb geschreven. Gelukkig is het bijna vakantie en hoop ik weer wat vooruit te werken hieraan. Vorige week heb je kunnen lezen wat Marits gedachten over Corné waren. Misschien vraag je je wel af, heeft Lily dan helemaal niet meer nagedacht over wat ze met Norah besprak, een paar hoofdstukken terug? Of misschien denk je wel dat ik het vergeten was … nee hoor. Vandaag kan je hier weer meer over lezen (en volgende week helemaal, hoewel ik dat hoofdstuk nog moet schrijven, haha).

‘Hé, hoe was het afgelopen weekend bij Corné?’ In de pauze herinnerde Norah zich opeens dat Lily afgelopen weekend een etentje had met Corné en zijn familie.
‘O, leuk hoor!’ zei Lily. Verbeeldde Norah het zich maar of klonk ze niet zo enthousiast? Of kwam dat omdat Lily had verteld over haar twijfels over de relatie met Corné en hoorde ze steeds dingen die er niet waren? Norah wist het niet.
‘Nou, dat mag wel enthousiaster’, plaagde Eva haar.
Lily glimlachte flauwtjes. ‘Ik had heel erg hoofdpijn, dus dat maakte het iets minder leuk allemaal.’
‘O wat balen!’ zei Marit. ‘Maar was Corné wel lief voor je?’
Nu knikte Lily tot Norahs opluchting. In eerste instantie had ze het helemaal niet zo erg gevonden dat Lily twijfelde over haar relatie met Corné, ze vond Aron gewoon een betere keuze, hoewel ze zich ook afvroeg of die twee wel bij elkaar pasten. Maar sinds ze Corné had ontmoet op Lily’s feestje vond ze hem toch wel goed bij Lily passen. Hij was net als zij enthousiast en ook was hij erg behulpzaam. Hij had Lily geholpen met het uitdelen van de taart. Op een gegeven moment had hij haar zelfs gezegd even rustig te gaan zitten om te voorkomen dat ze de hele avond heen en weer bleef rennen. Dat viel haar helemaal niet tegen.
‘Wel jammer dat het zo is gelopen’, zei ze tegen Lily. ‘Maar er komen vast wel andere etentjes’, bemoedigde ze haar vriendin.
‘Dat hoop ik wel ja’, lachte Lily. ‘Hoe was jouw weekend met Ethan? Volgens mij was het alweer lang geleden dat je hem gezien had!’
‘Ja, klopt’, zei Norah en ze kon niet voorkomen dat ze somber klonk. Het weekend was echt heerlijk geweest. Vrijdagavond hadden ze een hele poos gewandeld en vervolgens nog een tijd op een terras gezeten. Zaterdagavond kwam hij bij hen eten en hadden ze heerlijk spelletjes gedaan met z’n allen. De zondag had ze bij Ethan thuis doorgebracht. Heerlijk allemaal. Maar het had haar ook doen beseffen hoezeer ze hem miste. De mogelijkheid om doordeweeks even langs te gaan was er gewoon niet. En dat zou nog wel een paar jaar zo blijven. Voor het eerst was dat besef echt tot haar doorgedrongen en ze had erom gehuild. Ethan had haar ervan verzekerd dat het oké was en dat hij echt zou proberen vaker naar huis te komen. Maar Norah wist al dat het niet mogelijk was, zijn studie vroeg gewoon veel van hem.
‘Dat klinkt … eh … alsof er problemen zijn’, zei Eva voorzichtig.
‘Nee, dat valt wel mee’, zei Norah snel. ‘Maar … ik mis hem gewoon. En nu weet ik dat het stom is om dat te zeggen.’ Ze keek hierbij naar Marit, die haar vriend James bijna nooit zag. ‘Maar omdat het afgelopen weekend zo heerlijk was, besefte ik opeens dat het de komende jaren gewoon steeds zo gaat zijn.’ Gelukkig leken haar vriendinnen het wel te begrijpen.
‘Het wordt minder erg’, verzekerde Marit haar. ‘Of nu ja …’ Ze zweeg eventjes. ‘Altijd als James is geweest, of als ik bij hem ben geweest mis ik hem heel erg. Maar als ik dan weer een paar dagen alle gewone dingen heb gedaan wordt het minder. Natuurlijk mis ik hem wel, maar niet zo erg dat ik iedere avond ervan moet huilen.’ Ze grinnikte bij haar laatste woorden.
Norah knikte, ze begreep wel wat Marit bedoelde. Op dat moment ging de bel.
‘Wat hebben we nu?’ vroeg Eva, maar voor iemand iets kon zeggen had ze zelf het antwoord al gevonden. ‘O ja, Nederlands. We moeten aan het project werken. Echt … ik zou blij zijn als het klaar is. Het schiet maar niet op bij ons.’
‘O, bij mij gaat het juist heel goed’, zei Norah trots. Ze was echt blij met de samenwerking met Aron. Om eerlijk te zijn had ze niet verwacht dat hij zo ijverig zou zijn. Aron leek meer iemand te zijn die zonder al te veel moeite goede cijfers haalde, maar nu ze met hem samenwerkte bleek hij toch veel serieuzer met zijn schoolwerk om te gaan dan ze had gedacht.
‘Bij mij ook’, zei Lily. ‘Maar dat komt omdat Kyle en ik gewoon het beste onderwerp ooit hebben bedacht. Of eigenlijk heb ik het bedacht, maar dat is zo arrogant om te zeggen.’
‘Nu zeg je het toch’, grinnikte Marit, terwijl ze naar binnen liepen.

‘We zijn gewoon klaar’, zei Aron trots, na een halfuur. ‘Kunnen we mooi de komende anderhalve les luieren.’
Norah keek hem hoofdschuddend aan. ‘Mooi niet. Volgende les wil ik alles nog een keer goed doorlezen op eventuele foutjes.’
‘Maar deze les kunnen we wel luieren’, zei Aron tevreden en hij leunde achterover terwijl hij zijn armen strekte. Ze zaten als enige van hun klas in het leshuis op de bovenste verdieping.
‘Nou … vooruit dan’, zei Norah, die het ook wel een aantrekkelijk voorstel vond.
‘Hé … die vriend van Lily hè … Corné ofzo, weet jij waar ze hem heeft ontmoet?’
Norah kon haar oren bijna niet geloven. Vroeg Aron serieus naar Corné? Waarom? Was hij verliefd op Lily?
‘Zwitserland’, antwoordde ze met een licht gevoel voor drama in haar stem.
‘O … in de zomervakantie’, begreep Aron.
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Ik dacht dat ik hem ergens van kende’, zei Aron. ‘Van iets van de kerk. Dus vroeg me af of ze hem daar had ontmoet.’
Dat klonk heel aannemelijk en het was ook heel logisch dat Aron ernaar vroeg. Het was dom om te denken dat hij iets voor Lily zou voelen. Tenslotte had Norah al eerder die fout gemaakt, denken dat Aron verliefd was op Lily. Destijds had hij verkering gehad met Hester.
‘Het was volgens mij een christelijke camping’, legde Norah uit. ‘Dus dan is het misschien wel logisch dat ze elkaar daar ontmoet hebben.’
Aron knikte langzaam.
‘Waarom … waarom is het eigenlijk uitgegaan met Hester?’ informeerde Norah. Daar was ze al maandenlang nieuwsgierig naar, maar tot nu toe had ze het nog niet durven vragen.
‘O, gewoon’, zei Aron schouderophalend. ‘Ze was steeds jaloers. Ik mocht niet eens meer aardig zijn tegen andere meiden. Toen ik zei dat Lisette een leuke jurk aan had, was ik volgens Hester met haar aan het flirten …’
Lisette was Hesters beste vriendin, wist Norah. Maar wie had het nu uitgemaakt, Aron of Hester?
‘Dus, toen was je het zat?’ vroeg ze voorzichtig.
Aron glimlachte flauwtjes. ‘Nee hoor’, zei hij. ‘Niet echt. Ik vond het stom dat ze zo jaloers was en probeerde er ook over te praten … Maar ze bleef volhouden dat ik een flirt was en ze zei zelfs dat ik eigenlijk liever met iemand anders verkering zou willen, maar dat niet wilde toegeven.’
‘O’, was alles wat Norah uit kon brengen. Dat had ze helemaal niet achter Hester gezocht. Hoewel … op één puntje moest ze Hester wel gelijk geven. Aron kon best een flirt zijn. Maar dat was zijn karakter, zo zat hij nu eenmaal in elkaar. Dat was precies wat Lily zo lastig had gevonden toen ze verliefd was op Aron, wist Norah
‘En ik kreeg haar er gewoon niet van overtuigd dat het niet waar was’, verzuchtte Aron. ‘Dus toen maakte ze het uit.’
‘O’, zei Norah weer.
‘Ja …’ Aron leek even te aarzelen. ‘Ze zei dat ze geen zin had om te wachten tot het moment dat ik haar ontrouw was, zo zei ze het.’ Opeens leek hij te beseffen tegen wie hij zat te praten. ‘O Norah, dit mag je echt tegen niemand zeggen hoor.’
Norah glimlachte even. Hoe kwam het toch dat mensen haar altijd hun geheimen toevertrouwden? ‘Natuurlijk vertel ik het niet aan andere mensen. Aan wie zou ik het moeten vertellen?’
‘Nou, aan Lily … en Eva en Marit.’
De pauze tussen de namen van haar vriendinnen viel Norah op. Hij wilde dus niet dat Lily dit wist. Betekende dat iets? Of moest ze daar echt over ophouden?
‘Ik ga het echt niet vertellen’, beloofde Norah nog eens. ‘Hoe … hoe gaat het nu met je?’
Aron grinnikte. ‘Je probeert te vragen of ik er al overheen ben? Ja hoor, maak je maar geen zorgen. Dat ging eigenlijk vrij snel. Weet je nog toen we een ijsje aten, toen de zomervakantie begonnen was?’
‘Ja, dat weet ik nog wel’, zei Norah.
‘Toen realiseerde ik me dat Hester het nooit goed had gevonden als ik daar met jullie had gezeten. Dan had ik heel veel gezelligheid gemist’, zei hij. ‘En toen ik dat eenmaal had bedacht, werd het een stuk makkelijker om het los te laten.’
‘Wauw, dat klinkt volwassen’, plaagde Norah hem. ‘Maar fijn dat het weer goed met je gaat.’
‘Ja …’ zei Aron. ‘Gelukkig wel.’ Het klonk alsof hij nog iets had willen zeggen, maar zich op het laatste moment bedacht. Norah besloot om niet verder te vragen. Stel dat hij haar nog meer geheimen zou toevertrouwen, ze wist niet of ze dat zou aankunnen.

Wat zou je graag tegen Norah willen zeggen, nu ze Ethan mist?

Liefs,

Mirjam

6 Reacties

  1. Uhm, wel een beetje moeilijk hoor! Ik snap voor haar dat het echt niet leuk is dat ze Ethan veel minder ziet. Misschien hetzelfde een beetje als de meiden zeiden.
    Trouwens, weer een heel leuk hoofdstuk 😉

  2. Ehm………………………….
    Lieve Norah,
    Jammer dat je Ethan niet zo vaak ziet. Vraag als het kan aan hem of hij wilt skypen of videobellen, dan zie je hem alsnog………..

    Ik vond het weer een heel leuk hoofdstuk en ik vind het knap dat u dit allemaal kunt bedenken, ik heb daar helemaal niet over nagedacht dat Norah het zo erg zou vinden?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.