Friends 4-ever // Hoofdstuk 113 // Norah

Vorige week las je over de barbecue in de tuin bij meneer Van Eck. De mentor van Norah, Lily, Eva en Marit had leuk nieuws en Marit voerde een interessant gesprek met Aron. Zegt het je niks? Lees het hier terug. Ben je wel helemaal bij? Lees dan verder over de vakantie van de vier meiden in Zeeland.

‘Daar moeten we links!’ wees Lily.
‘Rustig,’ reageerde haar moeder. ‘Dat had ik heus wel gezien.’ Ze zette haar knipperlicht aan en al snel reed de auto het vakantiepark op.
‘Moeten jullie nog langs de receptie voor de sleutel?’
‘Nee hoor,’ antwoordde Marit. ‘We hebben de sleutel van mijn oom gekregen.’
‘Oké, in welk huisnummer zitten jullie?’
‘Honderdacht,’ wist Norah nog. ‘U moet nog even rechtdoor dus.’ Ze reden stapvoets langs een haventje en kwamen al snel bij een klein, schattig uitziend huisje.
‘Hier is het,’ zei Marit ten overvloede. ‘U kunt de auto op de oprit zetten, dan laden wij de spullen uit.’
Nadat ze alle vier hun koffers en extra spullen uit de auto hadden gevist, zette Marit water op voor koffie en thee. Norah snakte inmiddels naar een bakje. Tijdens schooldagen moest ze echt weer af gaan kicken, in de vakantie had ze iedere morgen wel een kop koffiegedronken met haar familie.
Eva, Marit en Lily dronken thee en Lily’s moeder en zij genoten van een bak koffie.
‘Lekker dit, wat voor koffie is het?’ informeerde Norah.
‘Nespresso,’ antwoordde Marit. ‘Volgens mij met vanillesmaak ofzo, dat stond hier in huis.’
‘Heerlijk, misschien dat wij thuis ook maar eens zo’n Nespresso-apparaat aanschaffen,’ merkte Lily’s moeder op. ‘Alleen al voor de koffie zou ik hier blijven.’
‘Doe maar niet mam,’ zei Lily meteen. ‘Dat hadden we niet afgesproken.’
Lily’s moeder glimlachte. ‘Dat weet ik, ik maakte maar een grapje.’
‘Gelukkig zeg,’ verzuchtte Lily, hoewel Norah niet geloofde dat Lily ook maar één moment had gedacht dat haar moeder het meende.
Eva was druk aan het typen. ‘Even Stan laten weten dat we aangekomen zijn hoor.’ Dat bracht Norah op een idee, ze had Ethan nog helemaal niet geappt.
‘Wat is de Wifi code?’ vroeg ze aan Marit.
‘Eh, geen idee,’ antwoordde die.
‘Het staat op dat kastje,’ wees Eva. ‘En volgens mij ook in de papieren die op tafel liggen.’
Even waren ze alle vier bezig met hun telefoon, tot Lily’s moeder opstond.
‘Nou, ik ga naar tante Dinie toe,’ antwoordde ze. ‘Jullie vermaken je de komende dagen wel, toch?’
‘Natuurlijk!’ verzekerde Lily haar. ‘Doe tante Dinie de groeten en tot vrijdag.’
Toen haar moeder was vertrokken stelde Lily voor om de slaapkamers te verdelen.
‘Er is een kamer met een tweepersoonsbed en een kamer met een stapelbed, wie wil waar slapen?’
‘Het tweepersoonsbed is uit elkaar te schuiven,’ merkte Marit op.
Even bleven ze besluiteloos staan.
‘Zullen wij in het tweepersoonsbed gaan?’ vroeg Lily aan Marit. ‘Wij zijn wel gewend om dicht bij elkaar te slapen, dat deden we in Berlijn ook.’
‘Daar heb je helemaal gelijk in,’ zei Marit. ‘Of willen jullie absoluut niet in een stapelbed slapen?’
‘Maakt mij helemaal niks uit,’ zei Eva. ‘Dat hebben wij toevallig juist in Parijs gedaan, weet je nog, Noor?’
En of Norah het nog wist. Ze deelden toen een kamer met Linde en Noa en een van die meiden draaide nogal veel in haar slaap, waardoor het stapelbed constant kraakte.
Ze brachten hun spullen naar de slaapkamer. Er stond een grote kast en Norah en Eva besloten allebei om hun koffers ook daadwerkelijk uit te pakken.‘Wat ik dan gedragen heb stop ik weer terug in de koffer en dan hoef ik aan het einde van de week amper iets in te pakken,’ bedacht Eva.
‘Goed idee,’ vond Norah.

‘Hoe ver is het lopen naar het strand?’ informeerde Lily. Ze hadden zich helemaal volgegeten aan heerlijke taco’s, klaargemaakt door Eva en Marit en kletsten nog gezellig na op het terras.
‘Een minuut of tien,’ wist Marit. ‘Als we iets later gaan kunnen we misschien de zon nog in de zee zien zakken.’
‘O, dat is mooi. Hoe laat moeten we dan gaan?’
‘Half negen ofzo?’ opperde Marit.
Eva zocht het op. ‘De zon gaat officieel kwart voor negen onder. Maar we willen toch ook een stuk lopen over het strand?’
‘Ik wel,’ zei Norah. ‘Als we nu half acht weggaan, dan zijn we rond kwart voor acht op het strand. Dan kunnen we nog een stuk lopen en tegelijk de zonsondergang bekijken.’ Iedereen was het met haar eens. ‘En dan kunnen we eerst de vaat doen.’
‘Er is toch een vaatwasser?’ vroeg Lily verbaasd.
‘Jawel, maar de koekenpan mag er niet in. Kom, dat regelen wij even. Marit en Eva hebben gekookt.’
Lily volgde haar naar de keuken, druk typend op haar telefoon. Het was Norah opgevallen dat ze vandaag veel met haar telefoon bezig was. Met wie zou ze appen? Ze had toch niet weer ergens een vakantievriendje op gedaan? Nee, dat kon niet … Lily was dit jaar niet op vakantie geweest.
‘Met wie ben je aan het appen?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘Met niemand,’ kwam het vlugge antwoord, maar Norah zag dat de wangen van haar vriendin kleurden.
‘Chatten via Instagram is iets anders,’ zei Lily met een grijns. ‘Toch?’
‘Daar heb je gelijk in. Maar met wie ben je dan aan het chatten?’
‘Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet.’
Norah zuchtte. ‘Dat is echt de lelijkste zin uit de Nederlandse taal. Hoe kan iets nu ‘een weet’ zijn voor jou?’
Lily haalde haar schouders op. ‘Geen idee. Ik heb het niet bedacht. Nederlands is sowieso niet echt mijn ding.’
‘Je bent er helemaal niet slecht in.’
‘Nee, maar ook niet goed.’ Op dat moment begreep Norah wat Lily aan het doen was, ze leidde de aandacht af van het eerdere onderwerp.
‘Dat is allemaal niet belangrijk, met wie was je aan het chatten?’
‘O, met verschillende mensen,’ zei Lily. ‘Ik heb vanmorgen nog een nieuwe tekening geüpload, heb je die niet gezien?’
‘Jawel, die was echt supergoed gelukt!’
‘Inderdaad, daar kreeg ik wat reacties op, die heb ik beantwoord.’
Norah had nog steeds het gevoel dat Lily de waarheid omzeilde, maar ze zou niet aandringen. Als het belangrijk was zou Lily het wel vertellen, toch?
Om half acht stonden ze alle vier klaar om naar het strand te gaan, Eva navigeerde en inderdaad stonden ze binnen tien minuten op het strand. Lily schopte als eerste haar slippers uit en liep op blote voeten door het mulle zand.
‘Zullen we wat dichterbij de zee gaan lopen? Dat loopt veel lekkerder!’ stelde Norah voor. De anderen waren het met haar eens. Met hun slippers in handen wandelden ze een heel eind over het strand. Af en toe stopten ze om wat foto’s te maken.
‘Is het een idee om terug te lopen? Het is al kwart over acht,’ merkte Eva op.
‘Maar de zon gaat toch pas kwart voor negen onder?’ vroeg Lily
‘Ja … maar ik heb geen zin om dan nog een uur over het strand te moeten lopen, in het donker.’
‘O ja, natuurlijk. Heel slim opgemerkt, Eef.’
De zonsondergang was adembenemend. Haar vriendinnen maakten foto’s, maar Norah besloot gewoon van het moment te genieten. Ze kon altijd aan de meiden vragen of ze de foto’s door wilden sturen voor haar fotoalbum. En waarschijnlijk zouden ze morgen weer naar de zonsondergang gaan kijken, dus dan kon ze altijd nog foto’s maken. Heerlijk dat ze nog vier van zulke dagen samen voor de boeg hadden, een heerlijker vooruitzicht kon Norah zich niet voorstellen.

Ga jij graag naar het strand?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•