Friends 4-ever // Hoofdstuk 135 // Eva

Vorige week vierde Lily haar ‘zestiende’ verjaardag. Zegt dat je niets? Klik even op deze link om het terug te lezen. Vandaag kan je lezen over Eva. Gaat het inmiddels weer wat beter met Stan, nu ze een McFlurry hebben gegeten? Of blijft het spannend?

-Het is een ramp. Ik herhaal, een ramp. We hebben nog maar twee video’s op voorraad en niet genoeg materiaal om een nieuwe video te maken. Hoog tijd dat we weer wat opnemen. Kunnen jullie zaterdag?
Eva staarde naar het appje van Robin. Eigenlijk had ze zaterdag niet zoveel tijd, ze moest leren voor haar toetsen, maar het was echt nodig dat ze weer een reeks nieuwe video’s opnamen. Meestal als ze een zaterdag filmden konden ze twee maanden vooruit. Ze namen vaak een nieuw liedje op, vertelden alle vier hun persoonlijke verhaal bij het nieuwe liedje en er was uiteraard ook een speciale, deluxe opname van het liedje. Vervolgens deelden ze nog wat bloopers. Wat de neef van Robin verder voor content maakte wist ze niet, maar over het algemeen liep het aardig door. Meestal spraken ze in de vakantie af om muziek op te nemen, maar in de herfstvakantie konden Robin en Tessa allebei niet.
Ik kan zaterdag!
Als Stan dat appte, moest zij er ook tijd voor vrij maken, meende Eva, dus appte ze dat zij ook wel kon, maar dat ze wel haar schoolboeken meenam om tijdens de pauzes te leren.
Nerd 😛
Moest Robin nodig zeggen, hij was twee jaar geleden cum laude geslaagd. Dat zou Eva niet meer lukken, haar cijfers waren er iets te laag voor. Niet dat ze er slecht voorstond, maar toch.

‘Waar blijft Stan?’ informeerde Robin. ‘Hij is echt laat.’
Eva begreep er ook niets van, haar vriend was nooit te laat, hij was eerder een paar minuten te vroeg.
‘Hij zal zo heus wel komen,’ zei Tessa en precies op dat moment tingelden hun telefoons. ‘Daar zul je het hebben.’
Sorry, ik ga het niet redden vandaag. Vanmorgen een hypo gehad, compleet uitgeput en moet t rustig aan doen. Hopelijk volgende week?
Het nieuws sloeg bij Eva in als een bom. Een hypo, was dat nou als je bloedsuiker te hoog of te laag was? Ze wist het niet meer. Gisteren vond ze al dat Stan er moe uitzag, maar ze had gedacht dat het met een nacht goed slapen wel uitkwam.
Robin liet zich op de bank in zijn appartement vallen. ‘Wat is dit nu weer?’
‘Onvoorziene omstandigheden,’ zei Tessa, opgewekt als altijd. ‘Het komt heus wel goed.’
‘Het komt niet goed,’ merkte Robin boos op. ‘We hebben de viool nodig voor het nieuwe liedje. Stan heeft een solo.’
‘Dat kan volgende week ook,’ meende Tessa.
Eva wist nog steeds niet wat ze moest zeggen. Het liefst ging ze nu naar Stan toe, om hem te knuffelen en te zeggen dat het goedkwam. Daarna zou ze hem natuurlijk de nodige rust gunnen.
‘Neemt Stan het wel serieus?’ vroeg Robin plots aan haar.
‘Natuurlijk!’ verdedigde Eva haar vriend. ‘Maar hier kan hij helemaal niets aan doen.’
Robin keek verongelijkt voor zich uit.
‘Je gaat toch niet boos zijn op Stan omdat hij een chronische ziekte heeft hè?’ merkte Tessa fel op. ‘Want dan kan je het helemaal bekijken.’
‘Ho ho, rustig.’ Robin stak zijn handen in de lucht. ‘Ik vroeg het me gewoon af, dat is alles. Maar … hij kan echt vandaag niet komen?’
Eva schudde haar hoofd. ‘Niet als hij een hypo heeft gehad. En ik weet dat hij zegt dat hij volgende week wil, maar dat lijkt me een slecht idee. Over twee weken is beter.’
‘Maar dan moet het dan écht doorgaan, we hebben geen video’s meer voor na die tijd.’
Het bleef even stil. Eva begreep heel goed waar Robin mee zat. Ze moesten consistent video’s blijven posten op YouTube, anders vielen ze uit het algoritme. Maar zouden hun fans het hen echt niet vergeven als ze één week niets plaatsten? Of gewoon een heel korte video?
‘Ik weet het!’ Tessa was dolenthousiast. ‘We laten Jean Paul een paar shorts maken, gebaseerd op onze vorige video’s. Dan hebben we sowieso content. Vandaag nemen we onze video’s op over het nieuwe liedje en die plaatsen we deze keer vooraf, eigenlijk als een soort sneak peek voor ons nieuwste nummer. Ik denk dat we mensen dan heel nieuwsgierig maken naar het nieuwe liedje.’
Robins gezichtsuitdrukking veranderde. ‘Hm, misschien is dat wel een goed idee.’
‘En we kunnen vandaag ook aan nieuwe muziek werken, misschien wel brainstormen over ons eerste, officiële album.’ Tessa stootte Robin aan.
‘Eerste officiële album?’ Eva keek verbaasd van Tessa naar Robin. Ze hadden zelf een album uitgebracht, via Spotify. Maar dat vonden ze alle vier niet officieel.
‘Eh … ja, dat wilden we jou en Stan vandaag vertellen. De reden dat we in de herfstvakantie geen muziek konden opnemen was … dat … eh … we hadden een gesprek met een manager. Hij heeft ons in contact gebracht met een studio die graag met ons een officieel album willen opnemen. En daarvoor is het ook noodzakelijk dat we consistent blijven posten op YouTube. Ze hebben gezien hoeveel abonnees we hebben en hoeveel volgers op Spotify en daarom zijn ze bereid het risico te nemen.’
Eva knikte begrijpend. ‘Dat snap ik. Maar echt … Stan kan er niks aan doen. Hij baalt er zelf waarschijnlijk nog meer van dan wij.’
Robin knikte. ‘Hé … misschien kunnen we zijn ervaringen met diabetes wel verwerken in een lied.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou … eh … Ik realiseer me dat ik wel heel snel een oordeel over hem velde en ik zal niet de enige zijn. Hij zal inmiddels al vaker zulke reacties hebben gehad. Andere mensen met chronische ziekten zullen het vast herkennen.’
Eva knikte en dacht aan alles wat er sinds Stans diagnose al was voorgevallen.
‘Hij is er heel onzeker over,’ vertelde ze. Even aarzelde, maar besloot kort en bondig te vertellen over Stans opmerking van een paar weken terug. ‘Dat kunnen we ook in het lied verwerken. Als Stan het goedvindt tenminste.’
Tessa had al een vel papier gepakt en begon driftig te schrijven. ‘Als we er nu eens een duet van maken tussen jou en Stan.’
‘Eh, moeten wij dan zingen?’ In hun allereerste video’s had Eva wel gezongen, maar Tessa’s stem was veel mooier en zuiverder. Stan kon wel mooi zingen, maar ze wist niet of ze hem zo ver zou krijgen.
‘Voor het mooie wel,’ zei Tessa. ‘Je hebt een mooie stem hoor, Eva. Maar het maakt natuurlijk niet zoveel uit. Zolang we in een videoclip jullie wel in beeld brengen.’ Tessa begon weer te schrijven en Eva gluurde over haar schouder mee.
I know you’re afraid
The future unknown
But isn’t that what its always been?
‘Dat klinkt als een goed begin,’ meende Eva. ‘Dat zou ik dan moeten zingen?’
Tessa knikte en neuriede een melodie. ‘Zoiets lijkt me mooi erbij, jou ook?’
Intussen had Robin zijn gitaar gepakt en tokkelde op de snaren, dezelfde melodie die Tessa had geneuried. Hij hoorde dat soort dingen meteen en sloeg ze op in zijn geheugen.
‘Het klinkt prachtig. Hé, ik heb een idee voor een van de volgende regels: You’re not alone, ofzoiets. Dat rijmt met unknown.’
Tessa schreef weer verder:
It might feel that way, but hey, you’re not alone.
I’ll be with you, every step we take.
Together.

Wat vind je van het liedje?

Liefs,

Mirjam

4 Reacties

    1. Haha, dat zou heel leuk zijn ja. Helaas beperken mijn zangkunsten tot het schrijven erover, dus daar kan je het niet van verwachten 😉

  1. Wow echt leuk
    Ik schrijf ook wel eens liedjes(alleen tekst geen muziek) of gedichten alleen ik vind het dan altijd zo jammer dat ik niet goed ben in Engels…

    1. Wie weet, komt dat vanzelf 😉 Als ik je geboortejaar zo zie (van het mailadres), denk ik: toen ik zo oud was als jij, was ik er ook niet goed in, maar ben later wel docent Engels geworden 😉

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.