Friends 4-ever // Hoofdstuk 151 // Eva

Hè hè … vorige week hadden Aron en Lily eindelijk hun gesprek. Hoe dat afliep kan je hier lezen. Vandaag lees je weer over Eva, gelukkig is ze helemaal hersteld van de voedselvergiftiging die ze in het vorige hoofdstuk dat ze centraal stond, opliep. Veel leesplezier!

‘We zijn officieel een halfuur te laat,’ zei Norah, die op haar telefoon keek. Die ochtend waren ze verrast door een dikke laag sneeuw. Dat was natuurlijk superleuk, maar kostte ook ontzettend veel moeite om doorheen te ploeteren met de fiets. Haar moeder had vanmorgen aangeboden haar te brengen, maar Eva dacht niet dat het met de auto beter zou gaan en haar vriendinnen gingen ook alle drie fietsen. Ze waren vroeger vertrokken dan anders, maar nog steeds veel te laat. Hopelijk was er vanmiddag meer gestrooid en zou de terugweg sneller verlopen.
‘Ach, we zullen heus niet na hoeven komen, ze mogen allang blij zijn dat we op school zijn,’ reageerde Eva luchtig.
‘Dat vind ik nou ook,’ zei Lily. Ze zag er een stuk vrolijker uit dan de afgelopen tijd het geval was. De wallen onder haar ogen waren zo goed als verdwenen en tot Eva’s opluchting liepen Aron en Lily gisteren weer bij elkaar. Wat er ook aan de hand was geweest tussen die twee, het was weer goed.
‘Goedemorgen dames, hebben jullie genoten van de fietstocht?’ De conciërge keek hen grijnzend aan. In zijn hand had hij een stapel blauwe briefjes, die je kreeg als je geoorloofd te laat was.
‘Het was heerlijk, al schoot het niet echt op,’ antwoordde Lily vrolijk. ‘We zijn eerder vertrokken dan normaal, echt waar. Maar ze hadden nog nergens gestrooid.’
‘Waarschijnlijk omdat ze het niet voorspeld hadden,’ was zijn reactie. ‘Jullie komen uit Woudenberg, toch? Dan heb je het nog netjes gedaan.’
‘Scherpenzeel,’ mompelde Eva, maar wat maakte het ook uit?
‘Hier, een briefje. En vergeet niet om van de tafel daar een bekertje warme chocomelk te nemen!’
Dat lieten ze zich geen twee keer zeggen en ze haasten zich naar het tafeltje. Een hele verzameling bekertjes stond er en een andere conciërge kwam met een dienblad aanlopen waar nog meer bekertjes op stonden. Hij haalde de lege bekertjes weg en zette er nieuwe voor in de plek.
‘Ik denk dat de hele school vandaag te laat is,’ lachte Eva. Ze was benieuwd of Stan er al was, maar dat zou ze zo vanzelf zien in het geschiedenislokaal.

Sneeuw zorgde voor een supergezellige sfeer op school, vond Eva. Iedereen leek aardiger en keek vol verlangen uit naar het moment dat de pauze aanbrak. Er lag hier in Amersfoort wel minder sneeuw dan thuis, maar het was nog steeds genoeg om een hoop plezier te hebben. In de pauze drongen alle leerlingen zich naar buiten. Eva aarzelde nog, het zou sowieso een sneeuwballengevecht worden, dan werden ze helemaal nat en koud, zat ze daarop te wachten? Ach … na de pauze hadden ze gym, dus dan werden ze vanzelf weer warm!
‘Leuk hè, sneeuw?’ merkte Stan op. Hij kwam naast haar lopen en had zijn arm om haar schouders gelegd. ‘En die warme chocolademelk was ook genieten.’
‘Kon je dat wel … eh … nemen?’
‘Natuurlijk, het was juist goed na die inspanning!’ verzekerde hij haar. ‘Misschien moet ik na de pauze er ook eentje nemen.’ Zijn ogen schitterden.
‘Wat ben jij dan van plan?’
Hij liet haar los, bukte zich en raapte een grote hand sneeuw op. ‘Dit,’ zei hij en hij gooide een sneeuwbal die in haar gezicht uiteenspatte.
‘Dat zet ik je betaald!’ riep ze wraakzuchtig en ze achtervolgde haar vriend net zo lang tot ze een hand sneeuw in zijn nek kon stoppen.
Overal om hen heen waren sneeuwgevechten uitgebroken. De sneeuw pakte niet heel goed, maar als je een handvol sneeuw in iemands gezicht duwde was dat ook effectief.
Kyle en Liam kwamen op haar afgestormd en ze probeerde zich te verschuilen achter Stan. Die greep haar echter vast, zodat Kyle een handvol sneeuw in haar gezicht kon duwen.
‘Hé, ik dacht dat jij me wel zou beschermen!’ mopperde ze.
Stan grinnikte. ‘We zijn nu al bijna twee jaar samen en je kent me zo slecht?’
‘Blijkbaar.’
Gelukkig hadden Kyle en Liam het niet alleen op haar voorzien, maar kreeg haar vriend ook de volle laag.
Tijdens een kort moment van rust keek Eva rond of ze haar vriendinnen zag. Lily en Aron waren ook in een ingewikkeld sneeuwgevecht gewikkeld, maar toen een brugger besloot Lily te bekogelen nam Aron het meteen voor haar op. Hij liet het jochie sneeuw happen en kuste Lily vervolgens. Midden op het schoolplein. Eva zag dat Hester, Arons ex, met een jaloerse blik in hun richting keek. Was ze er nou nog niet overheen dat Aron een vriendin had? Maar … zij had het toch uitgemaakt? Of hoe zat dat eigenlijk tussen hen? Zou Lily dat inmiddels weten? Ach boeien, dat was niet belangrijk.
Toen de bel ging had iedereen rode wangen van de kou en was er van de witte laag op het grasveld achter de school niets meer over.
‘Dit was echt de leukste pauze ever,’ vond Stan. ‘Het is volgens mij al lang geleden dat het zo gesneeuwd heeft!’
‘Ja, ik kan het me niet eens meer herinneren,’ beaamde Eva. ‘En volgens mij geven ze voor morgen nog meer op.’
‘Yep. En volgende week gaat het vriezen, dan kunnen we misschien wel schaatsen.’
‘Dat zou ook tof zijn!’
‘Maar goed, eerst even een warme chocolademelk halen. Of iets anders waar veel suiker inzit,’ grijnsde Stan. ‘Anders gaat het niet goed.’
Het verbaasde Eva dat hij het zo vrolijk zei, dat was ze niet gewend van hem. Fijn was het uiteraard wel. Het was een teken dat hij zijn chronische ziekte iedere dag weer een beetje meer leerde accepteren, toch?
Hij wilde weglopen, maar ze kneep in zijn hand waardoor hij zich naar haar toedraaide. Vlug drukte ze een kus op zijn wang. ‘Ik ben heel trots op je,’ zei ze blozend. ‘Ga nu maar gauw iets lekkers halen.’
‘Zal ik voor jou ook iets meenemen?’
‘Een roze koek zou heerlijk zijn.’
‘Komt voor elkaar. Ik zie je zo!’

Lust jij graag roze koeken?

Liefs,

Mirjam

6 Reacties

  1. Het is niet zo dat ik er een enorme fan van ben, maar ze zijn wel lekker! Leuk hoofdstuk trouwens, krijg nu wel een beetje zin in sneeuw terwijl ik net nog zat te bedenken hoeveel zin ik had in de zomer:))

    1. Ja, het zijn ook niet mijn lievelingskoeken. Hoewel … de glutenvrije variant van de roze koek is volgens mijn vriend veel lekkerder dan die met gluten en ik ben het wel een beetje met hem eens.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.