Friends 4-ever // Hoofdstuk 154 // Lily

Herinner je vorige week nog? Norah ging een avondje op haar kleine nichtje passen en Lily en Marit kwamen mee. Ze hadden het kort over de toekomst van hun vriendschap. Zegt het je niks? Klik dan even hier, dan kan je het hoofdstuk teruglezen. Vandaag lees je meer over Lily.

‘Ik fiets niet mee!’ kondigde Lily aan bij haar vriendinnen.
‘Maar … we zouden toch een McFlurry halen om te vieren dat het vakantie is?’ Norah keek haar verbaasd aan.
‘Lieve help, dat ben ik helemaal vergeten. Aron appte me net dat hij zich écht weer beter voelt en vroeg of ik langs wilde komen. Dus …’ Even stond ze in tweestrijd. Een McFlurry eten met haar vriendinnen was een heel aantrekkelijk voorstel, maar ze miste haar vriend ontzettend. Ze had hem al anderhalve week niet gezien omdat hij zo lang ziek was. Hij had een flinke keelontsteking, maar was nu echt aan de beterende hand. Of ze hem volgende week veel zou zien wist ze niet.
‘Weet je wat, we halen volgende week in Londen wel een McFlurry’, stelde Eva voor. ‘Ik heb eigenlijk vanmiddag ook niet zo veel tijd. Vanavond moet ik al vroeg bij Robin zijn, we gaan de laatste hand leggen aan het album. Maar voor die tijd moet ik nog het een en ander doen.’
Norah en Marit leken het een goed voorstel te vinden, dus sprintte Lily opgelucht naar haar kluisje. Nu hoefde ze niet te kiezen tussen haar vriendje en haar vriendinnen. In haar haast botste ze tegen iemand op.
‘Oh … eh … sorry’, mompelde ze en toen zag ze pas tegen wie ze was gebotst. Joëlle. Natuurlijk.
‘Hé Lily, het zij je vergeven hoor.’ Pfoeh, wat een overdreven opmerking. En over vergeving gesproken, Joëlle mocht zelf ook weleens haar excuses aanbieden voor haar gedrag jaren terug. Of zou zij dat heel anders zien.
‘Ik vroeg me af, hebben jij en Aron nog verkering? Ik heb jullie al een poos niet samen gezien.’
‘Omdat Aron ziek is’, legde Lily geduldig uit. ‘Al anderhalve week.’
‘Wat vervelend. Wens hem maar beterschap.’ In principe kon ze dat zelf ook doen, ze had immers zijn nummer, maar ergens vond Lily het een geruststellende gedachte dat Joëlle niet zomaar met haar vriend ging appen.
‘Maar daarvoor … heb ik jullie ook niet zoveel samen gezien.’
‘Tja, we hoeven toch niet elke pauze bij elkaar te lopen?’ vond Lily, hoewel ze dat stiekem wel het liefste deed. Maar ze begreep ook wel dat Aron tijd met zijn vrienden door wilde brengen, net als dat zij tijd met haar vriendinnen wilde doorbrengen.
‘Nee, inderdaad niet. Het is juist het teken van een gezonde relatie dat jullie dat niet doen. Maar ja, ik was dus bang dat het uit was, zou ik jammer vinden, jullie zijn zo’n leuk stel.’
Haar woorden klonken oprecht, maar Lily twijfelde. Tegelijk vond ze het stom dat ze zo achterdochtig was, al wist ze wel hoe het kwam. Door de gesprekken met de praktijkondersteuner had ze veel van haar verleden besproken en zichzelf beter leren kennen. Ze vond het moeilijk om mensen op hun woord te geloven, omdat Joëlle zo vaak tegen haar gelogen had. Maar als ze nooit iemand geloofde als diegene aardig tegen haar was, zou ze een onnodig zwaar leven hebben. Langzamerhand leerde ze accepteren dat mensen van haar hielden en dat ze zichzelf mocht zijn. En nu … ze besloot Joëlle op haar woord te geloven.
‘Dank je wel, vind ik zelf ook.’
Met die woorden draaide ze zich om en opende haar kluisje. Vlug stopte ze de boeken die ze niet nodig had erin. Dat waren er een heleboel, want ze hadden vandaag amper huiswerk op gekregen. Ho, ze moest wel haar wiskundeboek mee naar huis nemen, dat hadden ze maandag na de vakantie weer en daar moest ze het een en ander voor doen.

‘Lily! Wat fijn dat je er eindelijk bent.’ Aron sloeg meteen zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe. Voorzichtig sloeg Lily haar armen ook om hem heen. Het was aan hem te zien dat hij ziek was geweest, hij was een stuk magerder geworden, vooral in zijn gezicht. Zijn stem klonk nog behoorlijk schor en Lily vroeg zich af of hij wel echt beter was, maar besloot er niets van te zeggen. Als Aron zich beter voelde, zou dat vast wel zo zijn.
‘Ik heb je gemist’, verzuchtte ze, nadat hij een kus op haar lippen had gedrukt.
‘Anders ik jou wel. Het was echt saai, thuis.’
‘Hm, ik zag anders foto’s voorbijkomen dat je lekker aan het gamen was’, plaagde ze haar vriend. ‘En ik maar zwoegen op school.’
Aron grinnikte. ‘Dat was nadat ik al m’n schoolwerk had gedaan. Volgens mij loop ik nu niet echt achter, al snap ik wiskunde maar half.’
‘Echt? Het is heel simpel deze keer.’
‘Ja, als je uitleg hebt gehad’, vond haar vriend en daar moest Lily hem gelijk in geven.
‘O, ik moet je nog beterschap wensen van Joëlle.’ Ze probeerde achteloos te klinken, maar ontdekte wel een zekere spanning in haar stem.
‘Van Joëlle?’ Er verscheen een rimpel in Arons voorhoofd. ‘Heb je met haar gepraat?’
‘Ik had zo’n haast dat ik tegen haar aan rende vanmiddag’, legde Lily uit en ze vertelde hem wat er was voorgevallen. ‘Ongelooflijk, ze vindt ons een leuk stel.’
‘Natuurlijk vindt ze dat’, meende Aron. ‘Omdat het de waarheid is en de waarheid kan je nooit ontkennen.’ Hij kuste haar teder en streek met zijn hand een pluk haar achter haar oren. ‘Hoe … hoe was dat voor jou?’
‘Wel een beetje gek’, gaf Lily toe. ‘Om zo gewoon met haar te praten. Bij … bij de praktijkondersteuner heb ik de afgelopen weken veel over Joëlle en het pesten gepraat, dus voor mij voelt het … nou ja, alsof het nog helemaal niet zo lang geleden gebeurd is. Joëlle is het zelf waarschijnlijk allang vergeten.’
‘Hm. Misschien niet’, merkte Aron op. ‘En misschien probeert ze het op haar manier goed te maken, door aardige dingen te zeggen.’
Daar moest Lily even over nadenken. Misschien had Aron wel gelijk. Wellicht herinnerde Joëlle zich nog wel wat ze allemaal gezegd en gedaan had, maar vond zij het moeilijk om haar houding te bepalen. Dat was helemaal niet zo’n gek idee.
‘Ik ben hoe dan ook trots op je’, fluisterde Aron. ‘Dat je hulp hebt gezocht … en dat je iedere dag groeit.’
Zijn woorden verwarmden haar van binnen en ze boog zich naar hem toe om hem te kussen.
‘Ik … ik houd van je’, fluisterde ze zacht. Het was de eerste keer dat ze de woorden uitsprak. Altijd had ze gedacht dat het een heel magisch moment zou zijn, onder de sterrenhemel of tijdens een superromantisch uitje. Maar nu zei ze het gewoon in de woonkamer van Arons ouders, terwijl er ieder moment iemand binnen kon lopen. Dat gaf niets, want een magisch moment was het nog steeds, zeker nu ze bijna verdronk in zijn blauwe ogen.
‘Ik ook van jou’, verzekerde hij haar. En ze geloofde hem, niet omdat hij het al vaker had gezegd, maar omdat zijn daden het bewezen.

Vind jij Lily en Aron ook een leuk stel?

Liefs,

Mirjam

8 Reacties

    1. Anders ik wel 😉 Ik had er natuurlijk voor kunnen zorgen dat het eerder gebeurde, maar vond de aanloop naar hun relatie te leuk om te versnellen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.