Friends 4-ever // Hoofdstuk 32 // Marit

Vorige week kon je lezen over Eva, die een date had met Stan. Na afloop spraken ze af dat ze dit vaker zouden doen. Eva heeft geprobeerd haar vriendinnen niets te vertellen over het afspraakje, maar of dat gelukt is … Twee weken geleden hadden Lily en de jarige Marit een gesprek over Kyle, die zo aardig is tegen Marit en dat ze niet goed weet wat ze daarmee moet. Daarover kan je vandaag meer lezen…

Met een zucht legde Marit haar telefoon weer aan de kant. Haar appjes kwamen maar niet binnen bij Norah, er stond maar één vinkje. En ze moest weten wat het huiswerk voor scheikunde was. Ze hoefde nu alleen nog maar drie sommen voor wiskunde te maken en dan moest ze het écht weten. Op de website van school stond niets en in haar agenda ook niet, maar Marit wist zeker dat er iets niet klopte. Mevrouw Ploeg gaf altijd huiswerk op en ze kon zich ook herinneren dat het de laatste les niet anders was geweest. Ze was boos op zichzelf dat ze het niet had opgeschreven, maar ook chagrijnig dat Norah maar niets van zich liet horen. Wie kon ze nog meer vragen wat het huiswerk was?
Ze boog zich nogmaals over haar wiskundeboek, terwijl ze dat zeurende stemmetje in haar hoofd probeerde te negeren. Natuurlijk kon ze het aan Kyle vragen en hij zou het antwoord in no time terugsturen, daar was ze van overtuigd. Maar was dat eerlijk? Het voelde als misbruik maken van de situatie, al wist ze helemaal niet zeker of Kyle verliefd op haar was. Als ze, wanneer ze klaar was met wiskunde, nog steeds geen reactie had gehad, zou ze hem maar appen. Dat was nog altijd beter dan strafwerk schrijven en het laten ondertekenen door papa en de zus van Norah. De vorige keer had papa haar al zo raar aangekeken, toen ze het strafwerk door hem had laten ondertekenen en er ook een andere handtekening onder stond. “Ik wilde eerst een valse handtekening zetten”, was haar smoesje geweest. “Maar dat leek me niet eerlijk.” Papa had zijn wenkbrauwen opgetrokken, maar niets gezegd. Hij keurde het niet goed, maar ook niet af. Gelukkig had hij haar verhaal destijds wel geloofd, dat ze strafwerk had gekregen omdat er iets misgegaan was met het proefje. Maar als ze nu weer strafwerk kreeg, zou papa misschien met Ploeg gaan praten. En dat wilde Marit absoluut voorkomen.
Toen ze klaar was met wiskunde had ze nog steeds geen appje van Norah. Ze raapte alle moed die ze bezat bij elkaar en stuurde een appje naar Kyle.
Hoi Kyle, ik ben het huiswerk van sk vergeten op te schrijven. Staat nix op de site en Norah appt maar niet terug. Kan jij me helpen?
Zo, nu zou hij weten dat ze niet als eerste naar hem toe ging voor hulp, maar dat ze het al ergens anders had geprobeerd. Ze las het nog een keer over om te ontdekken of er niets in stond dat hij verkeerd op kon vatten, maar dat leek haar niet. Ze zag dat hij online kwam en wachtte af tot ze bovenin de melding zag dat hij ging typen, maar dat gebeurde niet. Met een zucht legde ze haar telefoon aan de kant en ruimde haar wiskundeboek op en pakte haar scheikundespullen erbij.
Toen ze het juiste hoofdstuk had gevonden, trilde haar telefoon. Niet één keer, maar hij bleef trillen.
Inkomende oproep Kyle Smit.
Voor ze er goed over kon denken nam ze op.
‘Met Marit,’ zei ze zacht. Zou hij haar wel kunnen verstaan?
‘Hoi, met Kyle. Ik dacht: ik bel even, dat is makkelijker. Dan kan ik je meteen wat antwoorden doorgeven, want als je nu nog je huiswerk moet maken, lig je pas om twaalf uur op bed. Dat is een beetje laat, denk ik,’ ratelde Kyle meteen.
Ondanks alles glimlachte Marit, wat ontzettend aardig van hem!
‘Wat moeten we maken dan?’
‘Alle opgaven van paragraaf twee en drie,’ zei Kyle.
Marit hapte naar adem. ‘Is ze gek geworden?’ liet ze zich ontvallen. Meteen sloeg ze haar hand voor haar mond. Hoe vervelend een docent ook was, ze probeerde het nooit uit te spreken.
Kyle grinnikte. ‘Eh … dat was ze al een hele tijd hoor. Maar goed, dat kon jij ook niet weten. Ik hoop echt zo dat we volgend jaar toch een andere docent krijgen.’
‘Dat zou echt fijn zijn,’ verzuchtte Marit. ‘Maar jij hebt het wel afgekregen?’ informeerde ze.
‘Ja,’ verzuchtte Kyle. ‘Ik ben er drie avonden lang, twee uur per avond mee bezig geweest.’
‘Dat is niet normaal,’ vond Marit.
‘Klopt. Daarom bedacht ik me ook dat ik mijn antwoorden met jou zou delen, want anders ga je het nooit redden!’
‘Maar … je bent er zelf toch heel lang mee bezig geweest? Vind je dan niet dat het mijn eigen probleem is?’ Het kostte Marit moeite om het te zeggen, want ze zag het absoluut niet zitten om nog zes uur te werken aan haar scheikundehuiswerk. Maar ze wilde niet dat Kyle haar antwoorden ging doorgeven omdat hij haar toevallig aardig vond. Dan zou ze pas echt misbruik maken van het feit dat hij misschien verliefd op haar was.
Kyle lachte weer, het klonk een beetje gek door de telefoon. ‘En jij denkt dat ik daar één minuut over wakker lig? Echt … het is dat Ploeg het een beetje verdacht zal vinden als de hele klas dezelfde antwoorden heeft, maar anders zou ik ’t gerust in de appgroep zetten.’
Dat stelde Marit toch een beetje gerust.
‘Oké, opgave één,’ vertelde Kyle. Hij gaf haar de antwoorden door van de opgaven bij paragraaf twee.
‘Super bedankt,’ zei Marit, die wel inzag hoe lang ze hier anders mee bezig was geweest. Natuurlijk moest ze de paragrafen wel goed doorlezen als ze een toets hadden en wellicht de opgaven nog een keertje maken, maar ze had nu in ieder geval haar huiswerk gemaakt.
‘Paragraaf drie ook maar doen?’ stelde Kyle voor. ‘We zijn nu toch bezig.’
Ze zuchtte. ‘Waarom ben je zo aardig?’ liet ze zich ontvallen. Pas een paar seconden later realiseerde ze zich wat ze gezegd had.
‘Moet ik daar een reden voor hebben?’ Kyles stem klonk een beetje verbaasd.
‘Nou … eh …’ Marit voelde het bloed naar haar wangen stijgen en was blij dat Kyle haar niet kon zien, dan zou hij zeker denken dat ze hem leuk vond.
Het bleef een tijdje stil. ‘Zeg Marit. Je denkt toch niet dat ik … dat ik verliefd op je ben?’ Kyles stem haperde heel even.
‘Eh … nee,’ antwoordde Marit. Te snel, hij zou haar vast niet geloven!
‘Zeker weten?’ vroeg Kyle, hij klonk weer wat zelfverzekerder, meer als Kyle.
‘Nou … om eerlijk te zijn was ik daar wel een beetje bang voor,’ gaf ze toen maar eerlijk toe.
Tot haar opluchting grinnikte Kyle. ‘Geen nood,’ zei hij. ‘Ik vind je gewoon ontzettend aardig, Marit. Ik wil vrienden zijn, maar echt niet meer.’
Ze slaakte een zucht.
‘Was dat van opluchting?’ vroeg Kyle, die haar vast gehoord had.
Ze grinnikte, ze voelde zich heel licht, alsof er een last van haar afgevallen was. ‘Eh … ja, ik denk het wel.’
‘Mooi, hebben we dat misverstand ook uit de wereld. Of …’ Opeens klonk Kyle gealarmeerd. ‘Jij wilt toch ook gewoon vrienden zijn, maar niet meer?’
Marit glimlachte, maar bedacht dat Kyle dat niet kon zien. ‘Ja, dat wil ik inderdaad,’ zei ze, zo zelfverzekerd mogelijk.
‘Mooi!’ zei Kyle en ze meende ook iets van opluchting in zijn stem te horen. ‘Dan gaan we nu snel naar de antwoorden van paragraaf drie. Opgave één …’
Snel pakte Marit haar pen weer op en begon de antwoorden op te schrijven. Ze had zich in geen tijden zo vrolijk gevoeld.

Had je verwacht dat Marit dit zou durven vragen aan Kyle?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•