Vorige week kon je lezen over Lily die haar huiswerk voor tekenen verwaarloosde voor haar vriendje. Vandaag kun je meer lezen over Eva, haar buurjongen Robin en een verhuizing. En wie weet … komt Stan ook nog even langs!
‘Het komt wel goed,’ zei Robin terwijl hij Eva een knuffel gaf. Zojuist hadden ze de verhuiswagen nagekeken waar alle spullen van Robins vader inzaten.
Eva vond het een beetje gek, was zij juist niet degene die tegen Robin moest zeggen dat alles goed zou komen? Het waren zijn ouders die gingen scheiden, maar nu leek hij haar te moeten troosten.
‘Gelukkig hebben we voor de komende weken genoeg materiaal om filmpjes te blijven delen,’ ging Robin verder.
‘Is dat het enige waar je aan denkt?’ vroeg Eva, in een poging grappig te zijn.
Robin grinnikte, maar keek haar vervolgens serieus aan. ‘Dat is wel de toekomst,’ zei hij. ‘Tenminste, ik denk het wel. Hoe zie jij dat eigenlijk?’
Eva haalde haar schouders op. Het was nog geen jaar geleden toen ze met Robin het YouTube kanaal was begonnen en ze hadden nu al superveel volgers. De filmpjes die het meest bekeken werden waren van liedjes die ze zelf hadden geschreven, niet de covers van bekende nummers. Eva keek niet te vaak op het kanaal, ze was aan een kant bang voor negatieve reacties. Maar eigenlijk was ze nog het meest bang dat ze anders over zichzelf zou gaan denken. Nu was ze gewoon Eva. Ze kon normaal doen tegen haar vriendinnen, die haar ook normaal behandelden. Als ze zou weten hoe veel jongeren naar hun muziek luisterden en wat voor invloed ze had, zou ze misschien zelf veranderen.
‘Jean-Paul zei dat we een officieel Instagram account moeten hebben, dan kan het nog veel harder gaan. Maar wil je dat?’
Eva haalde haar schouders op. ‘Ja en nee. Ik weet niet zo goed wat ik wil, Robin.’
Hij glimlachte. ‘Misschien moeten we het daar binnenkort over hebben. Onze ambities bespreken en hoe we het willen doen. Jean-Paul wil voortaan het editen voor z’n rekening nemen.’
Eva knikte, ze had Robins neef een paar keer ontmoet en wist dat hij goed was in wat hij deed.
‘Als het moet wil hij ook onze sociale media gaan bijhouden. Het enige wat we af en toe moeten doen is foto’s leveren. Denk erover na.’
‘Doe ik,’ zei Eva. ‘Maar ik wil geen connectie met m’n persoonlijke account.’
‘Hoeft ook niet.’
‘Dan ga ik erover denken.’
‘Ik app je nog wel wanneer we afspreken. Ik moet nu ma gaan helpen.’
Robins moeder kwam aanrijden met haar kleine autootje en stapte uit. Ze zag er goed uit, vond Eva. Een stuk minder moe dan eerst. Maar ja, ze kon natuurlijk ook best doen alsof. Daar was Robin ook ontzettend goed in, had Eva gemerkt. Hij deed alsof er niets aan de hand was, alsof alles beter was zo. Maar in de teksten die hij schreef voor hun nummers merkte Eva dat hij meer pijn had dan hij toe wilde geven. Ze begreep het wel, muziek was voor haar ook altijd een manier geweest om haar gevoelens onder woorden te brengen.
Een melodietje verbrak de stilte. Zowel Robin, zijn moeder als Eva grepen alle drie naar hun mobieltje. Het bleek Eva’s toestel te zijn. Nog voor ze kon kijken wie belde nam ze op.
‘Hé Eef, met Stan. Heb je het druk vanmiddag?’
‘Eh … ik help de buurvrouw verhuizen.’
Haar vriend zweeg even. ‘Kan ik ook helpen?’
‘Alle hulp is welkom, denk ik,’ zei Eva. ‘Weet je … ik vraag het even.’
Robin knikte al voordat ze hem de vraag had gesteld. ‘Je vriend, toch? Laat ‘m maar komen, vele handen maken licht werk.’
Eva grinnikte kort. ‘Robin denkt dat je supersterk bent en wel kunt helpen met zware meubels sjouwen.’
‘Oei,’ zei Stan. ‘Je hebt toch niet te veel over mij opgeschept? Zo sterk ben ik niet.’
Weer grinnikte Eva. ‘Ik plaag je maar. Hoe laat kom je?’
‘Ik spring meteen op de fiets,’ beloofde Stan. ‘Tot zo.’
Eva had nog steeds spierpijn in haar armen van het vele sjouwen toen ze maandag op de fiets stapte om naar school te gaan. Voor de verandering was Lily een keertje eerder bij de plek waar ze altijd afspraken dan zij.
‘Gaat het wel goed met je?’ informeerde Lily bezorgd. ‘Je bent laat.’
‘Ik heb spierpijn,’ legde Eva uit. ‘Dus het duurde heel lang voordat ik vanmorgen uit bed stapte.’
‘Hoe komt dat dan?’
‘Zaterdag gingen de buren verhuizen,’ legde Eva uit.
‘Toch niet Robin, die knappe buurjongen?’
Eva glimlachte flauwtjes. Robin had vorig jaar indruk gemaakt, dat herinnerde ze zich nog wel.
‘Jawel. Z’n …’ Haar stem stokte. ‘Z’n ouders zijn gescheiden.’
Lily sloeg haar hand voor haar mond. ‘O, wat naar. Was je daarom zo stil de laatste tijd?’
Het was zelfs Lily opgevallen dat ze niet in haar normale doen was. Dan moest het wel heel erg zijn geweest. Stan had regelmatig een opmerking gemaakt erover, maar ze dacht eigenlijk dat het was omdat hij haar zo goed kende. Kennelijk hadden de meiden het ook doorgehad.
‘Ja,’ antwoordde Eva kort.
‘Vertel je het zo ook aan Norah en Marit?’ informeerde Lily. ‘We maakten ons heel erg zorgen over je. Maar nu snap ik het wel.’
Eva knikte en voelde opeens een brok in haar keel. De meiden hadden zich zorgen over haar gemaakt. Wat zou ze toch zonder haar vriendinnen moeten?
‘Hoe gaat dat met jullie YouTube kanaal? Blijven jullie filmpjes opnemen?’
‘Dat is wel de bedoeling,’ zei Eva. ‘Maar Robin blijft bij z’n moeder wonen, die heeft geen opnamestudio. In het huis van z’n vader is er wel plek voor, dus als iedereen een beetje … gewend is aan de situatie, kunnen we weer muziek gaan opnemen.’
‘O, gelukkig. Ik vind jullie muziek echt supertof. Gaan jullie je nummers ook op Spotify zetten? Dat lijkt me echt tof!’
‘Daar gaan we het binnenkort over hebben,’ vertelde Eva. ‘Tenminste, dat hebben we zaterdag afgesproken.’
‘Ik ben benieuwd!’ zei Lily enthousiast. ‘Het zusje van Corné luistert trouwens ook veel naar jullie muziek. Toen ik vertelde dat ik jou kende was ze een beetje jaloers. Ik heb maar niet gezegd dat je een van m’n beste vriendinnen bent, straks wil ze nog handtekeningen enzo. Hoewel, ik denk dat ze meer geïnteresseerd is in Robin dan in jou.’
Eva grinnikte. ‘Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen.’
‘Daarom heb ik haar ook maar niet verteld dat ik je kende. Straks wil ze nog dat ik een date voor haar regel en daar gaan we echt niet aan beginnen!’
‘Zeker niet,’ zei Eva. ‘Dank je wel trouwens dat je haar niet verteld hebt hoe goed je me kent.’
‘Graag gedaan,’ zei Lily. ‘Waarom ben je me daar eigenlijk dankbaar voor?’
Eva haalde haar schouders op. ‘Gewoon. Ik wil mezelf blijven, zolang dat kan.’
Lily knikte begrijpend. ‘Bij ons kan je altijd jezelf blijven,’ beloofde ze.
Als ze niet aan het fietsen waren zou ze Lily ter plekke hebben omhelsd. Vriendinnen als zij waren goud waard!
Begrijp je de zorgen van de vriendinnen om Eva?
Liefs,
Mirjam
Ja, als ze zo stil is snap ik het wel. Mooi om te horen dat ze bezorgd waren over Eva, dat laat zien dat ze echte vriendinnen zijn! Hoewel ik dat natuurlijk al wist……
Ja, het laat inderdaad zien dat ze echt heel goede vriendinnen zijn 🙂