Friends 4-ever // Hoofdstuk 76 // Marit

In het vorige hoofdstuk ging het vooral over Eva en haar muziekcarrière, terwijl ze nog maar in de vijfde klas zit. Maar in de laatste regel ontdekte je ook iets over Lily en Corné. Zegt het je niets? Check dan even deze link! Anders kun je gerust verder lezen.

‘Hoi! Ik ben Corné, de vriend van Lily. En jij bent?’
Marit schudde de uitgestoken hand van Lily’s vriend. ‘Marit,’ zei ze een beetje verlegen. Nieuwe mensen ontmoeten was altijd een ding. Ook al waren ze het vriendje van een van haar beste vriendinnen.
‘O, jij bent een van Lily’s beste vriendinnen, toch?’ Marit voelde zich een beetje ongemakkelijk onder de doordringende blik van Corné.
‘Ja, klopt.’
‘Jij bent zeker diegene met het vriendje in Engeland?’
Marit dacht diep na. Het was wel een beetje stom als ze nu weer ‘Ja klopt’ zei.
‘Marit heeft inderdaad verkering met James,’ zei Kyle, die kennelijk hun gesprek had opgevangen. ‘Tot groot verdriet van bijna alle jongens in onze klas.’ Hij keek haar plagend aan en Marit schoot in de lach.
‘Vooral tot groot verdriet van jou, of niet?’ hoorde ze zichzelf zeggen.
‘Inderdaad.’ Kyle trok een pruillip, maar Marit wist dat hij een grapje maakte.
‘Is Marit zo gewild?’ informeerde Corné. Ook hij had een plagende uitdrukking op zijn gezicht, maar Marit voelde zich er een beetje ongemakkelijk bij.
‘Ja. Net als Lily. Ik hoop dat je wel beseft dat je een geluksvogel bent.’ Gelukkig Kyle leidde de aandacht een beetje van haar af. Marit maakte het rondje felicitaties af, terwijl ze zich afvroeg wat James hiervan zou zeggen. In Engeland was dat absoluut not done, je gaf alleen de jarige een hand en zei niet iets als congratulations. Dat zei je alleen bij een prestatie die geleverd was en een jaar ouder worden was natuurlijk niet echt een prestatie. Nu ja, als je honderd werd ofzo wel. Ze vond een plekje op de bank naast Aron.
‘Hoe gaat het met jou?’ wilde hij weten.
‘Goed,’ zei Marit. ‘En met jou?’ Nog altijd was ze een beetje verlegen in de aanwezigheid van haar klasgenoten, eigenlijk voelde ze zich alleen maar bij haar vriendinnen en James volledig op haar gemak.
‘Ook goed. Al kennisgemaakt met Corné?’
‘Daar kon ik niet omheen,’ antwoordde Marit. ‘Jij wel?’
Aron grinnikte. ‘Nee. Iedereen moet horen dat hij Lily’s vriend is, alsof we dat nog niet doorhebben na die tigduizend foto’s op Insta.’
Verbeeldde Marit het zich maar, of was er een spoortje jaloezie gekropen in Arons stem? Wilde ze dat horen, puur omdat ze Corné maar een beetje vreemd vond? Hij was iets te enthousiast, iets te vrij. Aan de andere kant … dat paste juist wel goed bij Lily, toch?
‘Daar heb je gelijk in,’ grinnikte Marit. ‘Maar hij lijkt me wel aardig,’ zei ze, meer om zichzelf te overtuigen dan Aron.
‘Ik zei toch niet dat ik hem niet aardig vond?’ Aron leek een tikkeltje verbaasd en nu wist Marit zeker dat ze het zich verbeeld had. Natuurlijk was Aron niet jaloers, wat dacht ze wel!
Gelukkig kwamen op dat moment Eva en Stan bij hen zitten en al gauw waren Aron en Stan in een gesprek gewikkeld, evenals Eva en zij.
‘Hoe gaat het eigenlijk met de muziek die je met Robin maakt? Ik heb al een tijdje geen nieuwe liedjes meer gezien!’
Eva glimlachte. ‘Dat klopt. We zijn heel druk geweest met nieuwe opnames en gaan misschien officieel een album uitbrengen. Robin heeft allemaal woeste plannen, maar Stan en ik twijfelen nog.’
‘Stan en jij?’
Eva knikte en begon Robins plannen uit te leggen.
‘Dat klinkt echt heel tof, waarom twijfel je nog?’ Marit begreep het niet helemaal, als zij zo’n kans kreeg zou ze hem met beide handen aangrijpen. Natuurlijk niet in de muziek, maar wel in de uitgeverswereld. Als iemand haar verhalen wilde uitgeven, er een echt boek van zou maken, dan zou ze geen seconde aarzelen, hoe spannend en eng dat ook kon zijn.
‘We zijn nog ontzettend jong. Als we eenmaal bekend zijn … dan is er voor mijn gevoel geen weg meer terug.’ Eva zuchtte. ‘Ik ben bang dat ik heel erg verander, dat de roem naar m’n hoofd gaat stijgen ofzo. Daarom kijk ik nooit hoeveel abonnees we hebben, hoeveel views of hoeveel plays op Spotify.’
Marit glimlachte. ‘Wij houden je wel met beide benen op de grond,’ beloofde ze.
‘Ja?’
‘Als jij belooft dat je hetzelfde doet als ik eenmaal een New York Times bestseller heb geschreven.’ Ze trok een gek gezicht, zodat Eva zou weten dat ze een grapje maakte.
‘Natuurlijk!’ Eva keek serieus. ‘Met hulp van Lily en Norah moet dat zeker lukken.’


‘Vond jij Corné aardig?’ Marit had die vraag wel verwacht toen ze maandagochtend met Norah stond te wachten op Lily en Eva. Toch had ze nog steeds geen antwoord klaar.
‘Ik heb hem maar heel even gesproken,’ zei ze voorzichtig. ‘Wat vond jij?’
‘Heel anders dan ik had gedacht,’ zei Norah. ‘Om eerlijk te zijn wist ik nooit zo goed wat ik van hem moest denken, voor mijn gevoel had Lily alleen maar verkering met hem omdat ze … omdat ze Aron wilde vergeten. Maar nu ik hem ontmoet heb vind ik hem veel beter bij haar passen dan ik eerst dacht.’
Marit slikte. Ze begreep wat Norah bedoelde, maar in tegenstelling tot Norah dacht zij het nog steeds, zelfs nu ze Lily en Corné samen had gezien. Gelukkig kwamen Lily en Eva op dat moment aanfietsen en werd er niet meer over Corné gepraat. In ieder geval niet door Norah.
‘Heb je dit weekend nog gewerkt aan je bestseller?’ informeerde Eva plagend, toen ze naast elkaar naar school fietsten.
Marit grinnikte en was blij met het veilige onderwerp om over te praten. ‘Natuurlijk. Het plot is zo goed als af en ik heb het eerste hoofdstuk geschreven. Het gaat over een Engels meisje dat naar Nederland emigreert.’
‘Dat klinkt echt heel erg leuk!’ Eva was meteen enthousiast. ‘Mag ik het wel lezen als het af is?’
‘Misschien.’ Marit hield de boot af. Praten over bestsellers en schrijven was één ding, dat mensen haar verhalen daadwerkelijk zouden lezen was een heel ander verhaal.
‘Alsjeblieft?’
‘Oké dan,’ zei ze. ‘Maar alleen omdat jouw liedje Brokenhearted zo inspirerend was voor het plot!’
‘Echt?’
Marit knikte enthousiast. ‘Ik heb tijdens het schrijven alleen maar naar jullie muziek geluisterd. Ik ben echt heel benieuwd naar dat nummer dat jullie met z’n vieren hebben opgenomen. Hoe heet het?’
Eva haalde haar schouders op. ‘Dat weet ik niet. Robin bedenkt altijd pas de titel vlak voor het liedje live gaat. Maar het is echt een tranentrekker, dat kan ik je wel verzekeren.’
‘Dat zijn de allermooiste liedjes,’ verzuchtte Marit. ‘Ik kan niet wachten!’

Wat denk jij, gaat Marit op de NYT Bestsellerlist komen? 😉

Liefs,

Mirjam

6 Reacties

  1. Geen idee. Het is natuurlijk wel lastig om erop te komen maar als ze doorzet……….. Wie weet! leuk hoofdstuk trouwens en leuk om te weten wat Marit van Corné vindt!

    1. Ja, je weet het natuurlijk maar nooit! Marits wens is natuurlijk stiekem ook een wens van mij, al zou ik al tevreden zijn met een plekje in de bestsellerlist van het Nederlands Dagblad (dat is ook een wat realistischere doelstelling denk ik zo ;). En ja, dat laatste is wel een beetje waar dit hoofdstuk voor bedoeld was.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.