Ik geniet zelf altijd van fun facts over boeken die ik lees, of films of series die ik volg en dat bracht mij een aantal jaar geleden op het idee om ook altijd wat fun facts te delen over de boeken die ik zelf heb geschreven. Meestal doe ik dit een tijdje nadat een boek is verschenen, zodat lezers de kans hebben gekregen om het boek te lezen. Hoewel … voor het eerste blogbericht in deze reeks hoef je het boek nog niet per se gelezen te hebben, ik deel wat weetjes over het schrijfproces.
- Normaal gesproken bemoei ik me nooit zo met de flaptekst, maar bij No fear heb ik voor het eerst zelf een drastische aanpassing gedaan aan de tekst op de achterkant van het boek. Kort voordat mijn redacteur met het voorstel kwam had ik een video gezien op YouTube waarop een lezer uitlegde dat ze het liefst een flaptekst heeft die over de eerste 10-15% van het boek gaat. Dat was bij het eerste voorstel niet het geval, dus stelde ik iets anders voor. Normaalgesproken lees ik natuurlijk altijd wel de flaptekst door en geef commentaar als iets me niet bevalt, maar nu had ik echt veel erover gezegd.
- Schreef ik bij Yes! Papa gaat trouwen nog een extra scene voor de cover (deed ik trouwens ook voor Help! Herrie in huis), bij No fear schreef ik een compleet hoofdstuk erbij voor het coverbeeld dat we hadden gevonden. Achteraf ben ik wel heel blij met dat hoofdstuk, want het laat iets meer zien over de relatie van Roos met haar vriendinnen en is een fijn moment tussendoor. Het recept voor de koekjes die op de voorkant worden gegeten vind je hier (wie het boek gelezen heeft: Als Roos en haar vriendinnen wat beter hadden gekeken, hadden ze gezien dat het recept niet alleen in het Engels, maar ook in het Nederlands beschikbaar was).
- Op de flaptekst is te lezen dat een docent ongeneeslijk ziek is, dus dit weetje kan ik ook vast met je delen. Tegen schrijvers wordt regelmatig gezegd: Kill your darlings en daarmee wordt bedoeld dat je soms bepaalde zinnen of scènes die weinig toevoegen aan het verhaal, maar die jij wel heel mooi vindt, moet weghalen. Voor mij was de verhaallijn met de docent een letterlijk moment van Kill your darlings. Mijn standalone Young Adults spelen zich allemaal op dezelfde school af (tot nu toe) en ik heb dus voor verschillende docenten namen bedacht en ze komen ook steeds terug. Een bepaalde docent die ik zelf erg waardeerde na het schrijven van Vrije val is in No fear ongeneeslijk ziek. Ik wilde eerst een nieuwe docent voor bedenken, maar dat werkte niet.
- Op mijn eerste boek, de opdracht, na is No fear het langstlopende project. Qua schrijfuren valt het allemaal reuze mee (zo’n 65 uur), maar begin 2018 startte ik met dit project en pas in september 2021 rondde ik het af. Uiteraard heb ik nog meer projecten die al langer lopen, maar deze zijn nog niet afgerond (zoals Bergen van chaos).
- Vaak vragen mensen aan mij hoeveel bladzijden een manuscript telt, maar voor auteurs zelf is een woordaantal vaak belangrijker. De meest definitieve versie van No fear telde zo’n 51.000 woorden. Dat is een mooi aantal voor een Young Adult.
- De eerste koper van het e-book van No fear was J. We hadden elkaar nog niet ‘in het echt’ ontmoet, maar al wel contact. De avond dat ik de auteursbijeenkomst bij De Banier had kocht hij het boek, maar toen ging er iets mis, dus kreeg ik een foto toegestuurd met het excuusmailtje van De Banier aan J. Wel heel leuk hè, dat hij zomaar m’n boek kocht 😉
- De cover van No fear is een stockfoto. Op de cover van Lijmen en Chaos staan echte foto’s en de covers van de Samen! serie zijn illustraties, maar de overige boeken zijn stockfoto’s. Tijdens de auteursbijeenkomst van De Banier zetten de redacteurs iedere keer een heel klein beeld van een cover op het scherm en dan moest de auteur die zijn of haar cover herkende gaan staan. Ik dacht dat het best makkelijk zou zijn bij mijn boek, aangezien het een foto betreft en de meeste andere boeken kinderboeken waren en dus geïllustreerd waren. Maar … ze hadden voor mijn boek ingezoomd op een koekje, waardoor het alsnog een illustratie leek. Gelukkig had ik wel door dat het om mijn boek ging 🙂
Hopelijk vond je het leuk om meer te lezen over mijn achtste boek. Volgende week deel ik nog zeven weetjes, maar deze gaan echt in op de inhoud van het boek. Dus als je No fear nog niet gelezen hebt, is het misschien slim om even te wachten met het lezen van dat blogbericht.
Heb jij No fear al gelezen?
Liefs,
Mirjam
Kom me volgen op social media
Ja, zelfs gekocht? Superleuke weetjes dit, vooral 6? Het is echt een supermooi boek en ik heb hem echt al heel vaak gelezen!!!
Wat leuk om te horen dat je No fear echt al een aantal keer hebt gelezen en dat je het een supermooi boek vind 🙂
Wat ik me afvraag… In al uw boeken (behalve die van Samen!) hebben ze soort van dezelfde docenten.. En in Chaos of Time Out heeft Lynn een gesprekje met Jill over de verkering van Jill met Lars.. Gaat u ook nog een keer soort van opnieuw beginnen, met een andere school en andere doccenten?
Het is inderdaad niet toevallig dat ze dezelfde docenten hebben, ik vind de overlap in de boeken wel leuk. Wat betreft opnieuw beginnen, dat heb ik eigenlijk met de Samen! serie al gedaan. Geen idee of ik het in de toekomst nog een keer ga doen, voorlopig heb ik nog best veel verhaalideeën voor de personages die in m’n andere boeken voorkomen (zoals Thomas en Rachel, Hanna en Niek en Madelon)
Wat leuk om te lezen (ik hou inderdaad ook van weetjes en feitjes :)). En wat interessant om te lezen hoe jij – letterlijk – Kill Your Darlings toe moest passen.
Bedankt voor je reactie 🙂 Zo leuk om te ontdekken dat heel veel mensen van weetjes en feitjes houden!
Ja! Ik heb No Fear van Naomi Bos ^. Geleend. Het was een erg leuk boek. Ik vind weetjes ook altijd leuk ?
Superleuk om te horen dat je hebt genoten van No fear!