Het is alweer even geleden dat ik een berichtje deelde met wat mini-reviews. Soms vind ik het heel lastig om mijn mening te delen over een boek dat ik heb gelezen, maar gelukkig doe ik dat regelmatig voor De Wedloop en kan ik die recensies (deels) gebruiken voor mijn eigen berichten. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik regelmatig in mijn berichtjes voor De Wedloop iets enthousiaster ben. Ik kan natuurlijk niet zeggen dat een boek niets aan is als we er een stapel van hebben liggen. Bovendien is het ook maar mijn mening en kan een ander er heel anders over denken. Maar vandaag deel ik weer drie mini reviews, van drie heel verschillende romans.
Mijn land, mijn bloed // Eline Rosenhart
Specificaties: Roman // Kok BoekenCentrum // Nederlands // 2022 // 314 blz’s
Het verhaal: Tel Aviv, 2015. Spanningen rondom de al-Aqsa-moskee in Jeruzalem leiden tot een nieuwe golf van geweld. De diepgewortelde idealen van drie jonge mensen worden op de proef gesteld. De Palestijnse Wael werkt illegaal in de bouw in Tel Aviv. Hij verlangt naar een toekomst met zijn verloofde, met wie hij pas mag trouwen als zijn huis in Bethlehem is afgebouwd. De Israëlische Yahav keert na een verbroken relatie terug naar haar ouderlijk huis in een buitenwijk van Tel Aviv. Onverschrokken grijpt ze iedere gelegenheid aan om te strijden voor haar linkse idealen. De Nederlandse vrijwilligster Nienke ontdekt de sociale verdeeldheid binnen de Israëlische maatschappij in het dagelijks leven en in haar relatie met Yahavs tweelingbroer. Na enkele dramatische gebeurtenissen moeten Wael, Yahav en Nienke ingrijpende beslissingen nemen die hun toekomst compleet zal veranderen.
Mijn mening: Als je geïnteresseerd bent in Israël en alles wat erbij komt kijken, moet je dit boek lezen. Eline Rosenhart neemt geen stelling in, maar laat zien hoe ingewikkeld het Joods/Palestijnse conflict is. De verhaallijnen van Yahav, Wael en Nienke zijn met elkaar verweven, bij de een net iets mooier dan de ander. Het personage Nienke vond ik maar irritant en ik denk dat het verhaal zelfs zonder haar had gekund. In de eerste hoofdstukken is ze heel stellig, maar ze laat zich al heel snel van haar normen en waarden afbrengen door de broer van Yahav. Ook de schrijfstijl van Rosenhart kon mij niet boeien. Het irriteerde me mateloos dat veel personages niet met hun naam werden genoemd. De vrouw die een halfjaar Nienkes kamergenote is, krijgt geen naam, waardoor je steeds ‘kamergenote’ leest. Tot mijn verbazing bedankte Eline in haar dankwoord een vriendin die haar erop wees dat ze veel overbodige namen kon schrappen. Ik vond het vooral erg irritant en opvallend. Natuurlijk hoeft niet elk personage een naam te krijgen, maar personen die een relatie met het hoofdpersonage hebben, op wat voor manier dan ook, horen wel een naam te hebben. Al met al maakte het dat de hoge verwachtingen die ik van dit boek had, niet uitkwamen. Jammer, want ik vind het juist wél goed dat de auteur geen stelling inneemt, maar de situatie beschrijft zoals die is.
Om eerlijk te zijn // Tammy Gray
Specificaties: Feelgood (christelijk) // Kok BoekenCentrum // Nederlands (vert. USA) // 2023 // 384 blz’s
Het verhaal: January Sanders grijpt alles aan om haar liefdesverdriet te ontsnappen. Als ze een tijdelijke baan aangeboden krijgt in de kerk van haar tante, neemt ze deze kans dan ook met beide handen aan ondanks dat ze niet gelovig is. Ze besluit die gedachten voor zich te houden en de gemeenschap te helpen terwijl ze haar gebroken hart heelt. Maar als ze in de kerk een knappe, gelovige gitarist ontmoet, wordt het toch steeds lastiger om haar leugentje om bestwil vol te houden. January besluit toch te blijven, zelfs als dat betekent dat ze moet doen alsof ze in God gelooft. Liegen over haar geloof wordt nog moeilijker als ze regelmatig haar tantes tuinarchitect tegen het lijft loopt. Hij lijkt alles over haar verleden te weten en wijst haar meedogenloos op haar fouten. Zal haar weerstand tegen de waarheid haar kans op geluk vergooien?
Mijn mening: Wat ik heel positief vond aan dit verhaal is dat de afloop moeilijk te raden is, er zijn twee interessante mannen in het leven van January, maar het is niet vanaf het begin duidelijk voor wie ze uiteindelijk kiest. Daarnaast vond ik haar ongelovige houding goed beschreven, al kwam de stap naar het christelijk geloof voor mijn gevoel iets te snel, de worsteling had iets scherper beschreven kunnen worden. Wat prachtig was om te lezen is dat Jan oprecht het goede wilde voor de mensen om haar heen en de reactie van een van de personages (ik noem de naam niet, dat zou een spoiler kunnen zijn) op haar leugens vond ik dan ook allesbehalve liefdevol. Ik had meer begrip voor Jan. Kortom: ‘Om eerlijk te zijn’ is een feelgoodroman met diepgang, een aantal verrassende twisten en een prachtige uitkomst.
Schuilplaats van de Allerhoogste // Connilyn Cossette
Specificaties: Bijbels historische roman // Uitgeverij Het Zoeklicht // Nederlands (vert. USA) // 2023 // 400 blz’s
Het verhaal: De dochter van een heidense hogepriester, Sofea, vindt troost voor haar problemen in de vrijheid van de oceaan. Maar wanneer plunderaars haar dorp op het eiland Sicilië aanvallen, worden zij en haar nichtje over zee naar de kust van Kanaän gebracht. Eitan woonde de afgelopen elf jaar in Kedesh, een toevluchtsoord, vanwege een tragedie in zijn jeugd. Daar is hij geschrokken van de grenzen die hem werden opgelegd. Hij is meteen gefascineerd door Sofea, maar het onthullen van zijn meest bewaarde geheim zou kunnen betekenen dat ze te maken krijgt met het gevaar van zijn verleden. Terwijl bedreigingen van buiten de muren van de stad opdoemen en verraders binnen de muren worden ontdekt, krijgen Sofea en Eitan te maken met een moordcomplot. Kunnen ze het verraad op tijd ontdekken en hun leven en dat van degenen van wie ze houden redden?
Mijn mening: Nadat ik de ‘Uit Egypte’ serie van Connilyn Cossette had gelezen, wil ik elk boek van haar hand lezen. Ze schrijft over een relatief onbekende periode in de Bijbelse geschiedenis, maar wel op een manier die boeit. In ‘Schuilplaats van de Allerhoogste’ maken we kennis met nieuwe personages, maar we leren ook personages uit het eerdere deel, ‘Een licht op de berg’ beter kennen. Het duurde echter wel een tijd voordat er actie in het verhaal kwam en het kostte me moeite om geboeid te blijven. Dat kan er echter ook aan liggen dat ik het boek in november las, toen had ik niet zoveel concentratie 😉 Toen de actie uiteindelijk kwam, was dat echter wel verrassend en dat maakte het ruimschoots goed. Ik ben benieuwd naar het volgende deel in deze reeks over de Levitische vrijsteden!
Naar welk boek ben jij nieuwsgierig geworden?
Liefs,
Mirjam
PS: Misschien is het je opgevallen dat ik geen eindoordeel in sterren meer heb gegeven. Het ging me steeds meer tegenstaan om mijn mening over een boek samen te vatten in een paar sterren, omdat het (naar mijn idee) weinig zegt over mijn echte waardering van het boek. Het hangt vaak ergens tussen de getallen in, bovendien wijzigt het nog weleens. Dan ben ik eerst enthousiast over een boek en later niet meer zo, of andersom. Om auteurs te helpen probeer ik op Goodreads wel sterren te geven, maar ook daar weet ik niet altijd zeker wat ik moet doen. Hopelijk heb je meer aan mijn recensies dan aan die paar sterretjes 😉
