Normaal gesproken komt op maandag altijd mijn logboek voor de maand online, maar daar moet je nu echt een week geduld voor hebben 😉 Sowieso vind ik het altijd onhandig als de eerste maandag van de maand op de 1e of 2e dag valt, omdat ik op zondag niet schrijf. Dus misschien gaat dat standaard wel veranderen. In ieder geval, het is vandaag een jaar geleden dat ik positief werd getest op het coronavirus. En my my, what a year it’s been … ik neem je graag even mee 😉
1 november 2020
Ik was al een tijdje erg moe, maar ik dacht dat het kwam omdat ik niet zo goed had geslapen. Toen er toch een vervelend hoestje bij kwam besloot ik om me toch maar te laten testen. Voor de zekerheid, want echt ziek voelde ik me niet. Zaterdag 31 oktober werd ik getest en schreef daarna het eerste hoofdstuk aan Samen! deel 3, alvast voor NaNoWriMo. Die zondag heb ik denk ik wel honderd keer ingelogd op de site van de GGD, ook al verwachtte ik niet dat het positief zou zijn. Toen dat wel zo bleek te zijn was ik daar behoorlijk door van slag. Mijn ouders besloten meteen ook een testafspraak te maken, gewoon voor de zekerheid. Al snel bleek dat zij ook positief waren. Die maandag voelde ik me op zich nog wel oké, alleen was ik erg moe, maar dinsdag en de dagen die erop volgden was ik echt goed ziek van het virus. Het was heel grillig en onvoorspelbaar. Zo herinner ik me nog dat ik zaterdag 7 november nog een hoofdstuk had geschreven en dacht dat ik wel weer beter was, zondag lag ik weer helemaal uitgeput op de bank. Na twee weken voelde ik me eindelijk een stuk beter. Er gebeurde nog wel iets wat ik destijds heel vervelend vond en waardoor het herstel ook een beetje anders verliep dan ik hoopte. Ik weet dat ik toen heel veel heb gewandeld, op zich wel gezond natuurlijk. Maar later bleek (uit onderzoeken) wel dat veel beweging en conditie opbouwen niet helemaal de manier van herstel was na covid, maar vooral veel rust. Ik denk dat dit onbewust mijn herstelproces wel heeft beïnvloedt en mogelijk vertraagd.
Het begin van 2021
Omdat ik veel overuren had bij het LCJ kon ik het tot en met december wat rustiger aan doen. Ik werkte 18 uur per week in plaats van de gebruikelijke 20. In januari ging ik zelfs wat meer werken, omdat het heel druk was, maar in februari stortte ik echt in. Ik was iedere keer zo moe en had steeds hoofdpijn. De week van mijn verjaardag nam ik vrij, ik had toen veel schrijfplannen, maar er kwam weinig van terecht. Steeds was ik zó moe, iedere middag deed ik wel dutjes. In maart kreeg ik diverse onderzoeken, de huisarts dacht eerst aan een te snelle schildklier omdat mijn hartslag erg hoog was. Na uitgebreid onderzoek door een internist was daar het antwoord: long covid. Ik wist het eerst ook niet, maar het schijnt veel voor te komen dat mensen 3-4 maanden na hun covid-infectie opeens een terugval krijgen. De vermoeidheid en hoofdpijn kwam, zoals je je kunt voorstellen, mijn schrijfwerk niet ten goede. In de diverse logboeken heb je hier het afgelopen jaar ook over kunnen lezen. Ik vond het vooral frustrerend dat ik zelf wel graag wilde, maar dat mijn lijf gewoon niet meewerkte. Daar had ik al wel de nodige ervaring mee, maar dat ging eindelijk een stuk beter en toen kwam covid om de hoek.
Juli 2021
Na een paar maanden wat rustiger gedaan te hebben merkte ik in juli echt een verbetering. Ik had niet meer iedere dag hoofdpijn en kon ook qua energie meer hebben. Mijn hartslag daalde langzaam naar een acceptabel niveau (om vervolgens in september weer omhoog te schieten, met dank aan J. :-P) en ik denk dat m’n vaccinatie daar ook zeker aan bij heeft gedragen. Bij zo’n 50-60% van de mensen met long covid klachten werden de klachten aanzienlijk minder na hun vaccinatie. Ik ben heel blij dat ik daar ook bij hoor.
Nadat ik weer meer energie kreeg ging ik zoeken naar een nieuw ritme. Ik merk dat ik, op moment van schrijven in ieder geval, nog steeds de balans niet helemaal heb gevonden. Vorig jaar ging het allemaal vanzelf, ik schreef op vrijdag bijna de hele dag en doordeweeks in de avonden ook. Dat ben ik helemaal niet meer gewend en ik merk dat ik soms echt wat strenger voor mezelf moet zijn hierin. Binnenkort wil ik je daar nog meer over vertellen.
En na dit verhaal ben ik benieuwd hoe het nu met jou gaat! Laat het me weten in een reactie 😉
Liefs,
Mirjam
Ik vind het echt behoorlijk heftig hoeveel impact long covid op veel mensen heeft. Dat blijft echt onderbelicht in Nederland, vind ik.
Ja, ik denk zeker dat het iets is dat door veel mensen onderschat wordt, ook hoeveel impact het blijft hebben in de toekomst. Dank je wel voor je reactie!
Ik sluit mij bij Audrey aan, echt heftig hoor. Wel bijzonder dat de vaccinatie je herstel positief beïnvloed heeft.
Dank je wel voor je reactie!
Wat erg! Ik wist wel dat u corona heeft gehad, maar niet dat het zo lang geduurt heeft voor u helemaal hersteld was! Zelf heb ik 1 x corona gehad, ik was toen alleen verkouden 😉 Dus had ik er helemaal geen last van…………… Het verschilt heel erg per persoon, vind ik…… Fijn dat het weer beter gaat!
Ja, het verschilt heel erg per persoon. Dank je wel voor je lieve reactie. Gelukkig was jij alleen verkouden, echt heel fijn!
Fijn dat het weer beter gaat. Ik heb het vermoedelijk 2x gehad, maar licht, zoals Naomi schrijft. Wandelen lijkt mij niet verkeerd, als je maar naar je lichaam luistert. Succes!
Tja, dat is normaal altijd wel goed wandelen. Maar bij het coronavirus schijnt er dus iets geks aan de hand te zijn waardoor je heel snel over de grenzen van je lichaam gaat zonder dat je het doorhebt. Maar goed, uiteindelijk is het goedgekomen. Gelukkig heb je het (vermoedelijk) alleen licht gehad!