Normaal gesproken is de donderdag bestemd voor een blogbericht over lezen, maar vandaag maak ik een uitzondering. Vandaag ben ik namelijk vijf jaar glutenvrij en dat vind ik best een feestje waard. In dit bericht vertel ik je waarom…
Iets meer dan vijf jaar geleden…
- Was ik altijd moe. Hoeveel of hoe weinig ik ook sliep, nooit was er een dag waarop ik dacht: ‘Hé, ik voel me fit en energiek.’
- Had ik altijd buikpijn en eigenlijk maakte ik me daar best wel zorgen over. Maar naar de dokter gaan … dat durfde ik niet. Want wat als ik heel erg ziek was?*
- Ook had ik bijna iedere dag hoofdpijn van het soort waar eigenlijk alleen slapen tegen helpt.
- Mijn concentratie was om te huilen, hoezeer ik mijn best ook deed.
- Ik was regelmatig explosief, dan was ik zo boos op iemand (meestal moesten mijn ouders het ontgelden) en ik kon gewoon niet uitleggen waarom. Ik wilde ook niet boos zijn, maar het gebeurde.
- Ook had ik bij elke halfjaarlijkse controle bij de tandarts wel een gaatje en altijd bloedend tandvlees. En ik kan nog wel even doorgaan met deze lijst, als het moet 😉
Destijds had ik net een boek geschreven over een vermoeid tienermeisje. Dat meisje heette Nikki en dat boek werd mijn tweede: Lijmen. Nog altijd ben ik ervan overtuigd dat ik dat boek niet had kunnen schrijven als zelf niet al deze klachten had. En doordat ik het verhaal van Nikki schreef, kreeg ik ook inspiratie voor Chaos en Time-out en had ik een karakter dat de hoofdrol kon spelen in No fear.
Nu
- Heb ik veel meer energie. Ja, er zijn nog steeds dagen dat ik echt m’n bed niet uit kan komen en puur op wilskracht de dag doorkom. Het blijft wel een zwakke plek, maar het gaat zo veel beter.
- Heb ik ook veel minder buikpijn. Net als het vorige puntje blijft dit ook een zwakke plek. Stress, vet eten en andere dingen irriteren m’n buik nogal snel, maar over het algemeen heb ik weinig te klagen.
- Geen nare hoofdpijn meer waar medicijnen niet tegen helpen. Vorig jaar had ik een dip, dankzij het coronavirus, maar verder gaat ook goed!
- Mijn concentratie is ook met sprongen vooruitgegaan. Ook hierin ken ik mindere dagen, maar ik heb al lange tijd geen last meer gehad van ADD-verschijnselen of brainfog.
- Oké, om dit puntje gaan mijn ouders vast lachen, maar ik weet dat ze me dan vooral plagen. Ik ben een evenwichtiger persoon geworden. Onredelijk boos maak ik eigenlijk alleen nog maar mee als ik een glutenfout maak (wat helaas weleens voorkomt).
- Ik heb al vijf jaar geen gaatjes meer gehad en ja, ik ga ieder halfjaar voor controle naar tandarts Matthias 😉 Helaas wel twee wortelkanaalbehandelingen, maar ik heb me laten vertellen dat dit een gevolg is van de vullingen die ik in mijn kiezen heb.
In 2018 wilde ik een verhaal schrijven over coeliakie en in 2019 begon ik hier daadwerkelijk mee. Afgelopen september is mijn achtste boek No fear uitgekomen waar je meer over deze chronische ziekte kunt lezen. Het is een heel persoonlijk boek geworden, ik heb Roos mijn angsten meegegeven in de hoop dat ik veel jongeren kan leren waar ze met hun angst naartoe mogen gaan. Ook hoop ik met No fear meer bekendheid en begrip voor coeliakie te krijgen. Want ondanks dit optimistische lijstje hierboven heb ik nog steeds mijn struggles met coeliakie. Onbegrip, angst voor kruisbesmetting als iemand anders zo lief is geweest om eten voor mij te koken zorgen regelmatig voor stress. En toch zou ik nooit meer terug willen naar de periode voor de diagnose toen ik alles kon eten wat ik wilde. Het is het echt niet waard.
Liefs,
Mirjam
*Jep, dan moet je juist naar de dokter gaan, ik weet het.
Fijn dat het glutenvrij je klachten verbeteren, maar zoals je zelf al zegt, het moet beter kunnen. Misschien moet je ook eens uitzoeken welk materiaal in die vullingen zitten. Dat kan ook een oorzaak zijn, weet ik na een symposium van een tandarts die daar op gespecialiseerd is. Wat hij allemaal vertelde, brrr. Vullingen die met elkaar reageren etc. Kan nooit gezond zijn, en je mond is een deel van de slijmhuid. Ik heb zo iets eens met een tijdelijke vulling gehad. Succes!
Ik weet inderdaad dat de wat ‘oudere’ vullingen niet altijd even oké waren, maar wat het nieuwe materiaal betreft moet dat wel goed zitten. Klachten zijn bij mij nog wel vaak voedselgerelateerd hoor, dus ik moet gewoon echt opletten dat ik naast glutenvrij ook gezond eet 😉 Dus niet een glutenvrij koekje omdat het zo zielig is dat ik geen gluten mag, maar gewoon een appel (bij wijze van spreken ;-))
Fijn om te lezen dat het nu zo goed gaat! Vijf jaar geen gaatjes, best knap (zelf heb ik eigenlijk ook maar 1 keer een gaatje gehad?) Als ik je boek niet had gelezen had ik echt niet gesnapt wat dat met coeliakie te maken had 🙂 En, is jouw tandarts Matthias ook zo aardig?
Mooi hoor, dat je weinig gaatjes hebt gehad! Uiteraard is mijn tandarts net zo aardig als de tandarts in het boek (anders had hij geen exemplaar gekregen).
O ja, mooie foto zeg!
Dankjewel 🙂