Altijd als ik de eerste versie van een manuscript af heb voel ik me euforisch. Ook al weet ik dat ik er nog lang niet ben: ik heb het toch maar weer geflikt. Dat moment van euforie duurt echter niet zo heel lang, het wordt al snel gevolgd door een dip. Hoe komt dat? En belangrijker nog: wat doe ik ertegen?
Bovenstaand stripje heb ik heel lang geleden ook al een keer gedeeld, volgens mij, maar hij blijft leuk. Zeker bij het afronden van versie een van De stad dacht ik hier aan, hoewel ik weet dat dit echt nog niet de beste versie van het verhaal is, ben ik heel tevreden over dit verhaal en heb ik echt de neiging om te zeggen: die uitgevers gaan er maar om vechten, ik ga voor niet minder dan de hoogste bieder. Maar nu terug naar die dip.
Wat nu?
Ik schreef al over het moment van euforie, dat duurt nooit langer dan een paar uur. Dan dient de vraag zich aan: Wat nu? Een project waar ik veel tijd en energie in heb gestopt is klaar. Wat moet ik nu met m’n leven doen? Het ‘wat nu?’ gevoel is denk ik de grootste oorzaak van de dip na het afronden van een creatief project. Opeens lijk je zeeën van tijd te hebben en het gevaar is om je te snel weer op een ander project te storten. Ik was me lange tijd niet zo bewust van de dip en deed dit veelvuldig, met wisselende resultaten. Meestal had ik in mijn hoofd nog niet voldoende afstand genomen van het afgeronde project, waardoor het volgende project niet echt van de grond kwam. Het gevolg: frustratie. Ik vond het trouwens ook erg raar als ik moe was na het afschrijven van een manuscript.
Wat ik voortaan ga doen bij zo’n dip
Dit bericht schrijf ik allereerst voor mezelf, dat ik een lijstje heb met dingen die ik ga doen als ik een project heb afgerond. En wie weet, heb jij er ook iets aan!
- Rust nemen. In de afrondende fase vraag ik bijna altijd te veel van mezelf. Ik zit tot ’s avonds laat te schrijven en kan vervolgens onmogelijk in slaap komen door de adrenaline die is vrijgekomen. Ik heb nu de afspraak met mezelf gemaakt om voortaan een dag vrij te nemen na afronding van een (groot) project. Dus niet na iedere blogpost, maar bijvoorbeeld bij het afronden van een manuscript.
- Maar wat als ik nu echt wil schrijven? Dan mag dat uiteraard, maar wel aan een laagdrempelig project. Het vervolgverhaal bijvoorbeeld, of ik schrijf een paar blogberichten. Hooguit verricht ik wat brainstormwerk, maar niets hoeft, alles mag.
- En het belangrijkste puntje van de lijst: vieren. Hier ben ik helemaal niet goed in, maar ik ga m’n best doen om deze successen voortaan te vieren. Door mezelf te trakteren op iets lekkers of een leuke ervaring (bij voorkeur iets dat niets kost). Ik heb al jaren een abonnement op de dierentuin, dus ik denk dat ik mijn volgende succes daar ga vieren.
Herken jij de dip? Wat doe jij als je klaar bent met een project?
Liefs,
Mirjam
Heel herkenbaar. Na het afronden van mijn bachelorscriptie, of een ander proter project. Meestal ga ik dan eerst alles doen, wat is blijven liggen, bv huishouden. Dan iets leuks voor mij en vooral veel rust. De volgorde zou natuurlijk anderom moeten zijn… En dan gebruik ik de euforie om aan een volgend project te beginnen.
Wat de volgorde zou moeten zijn weet ik niet helemaal zeker. De afgelopen weken heb ik wel weer gemerkt dat wat meer rust pakken zeker nodig is, want er komt toch niet zoveel van verder schrijven aan een ander project 😉