In m’n logboek heb ik natuurlijk al het een en ander verteld over Camp NaNoWriMo, maar ik wilde er toch nog een apart blogbericht aan wijden. Hoe verliep het per week en hoe ver ben ik met het verhaal gekomen? Wat gaat er nu mee gebeuren? Je leest het allemaal in dit bericht!
Ik schreef natuurlijk al voordat Camp NaNoWriMo begon een blog waarin ik vertelde waar ik over ging schrijven. Rachel, de vriendin van Nikki en Lynn die je kunt kennen uit Lijmen, Chaos en Time-out. Toen ik die verhalen schreef had ik nooit kunnen vermoeden dat ik ooit ook nog over dit personage ging schrijven. Ik ontdekte pas wel dat ik in 2020 ook al tien minuutjes hieraan gewerkt heb en in 2021 een kwartier. Maar nu ben ik er dan echt mee begonnen.
Het eerste weekend (1-2 juli)
Camp NaNoWriMo begon op vrijdag 1 juli. Terwijl een paar maanden geleden de vrijdag nog echt een schrijfdag was voor mij, viel dat deze maand behoorlijk tegen. De Wedloop ging die dag open in het nieuwe pand en door wat andere gebeurtenissen ben ik in het eerste weekend van Camp niet meer aan schrijven toegekomen.
De eerste week (3-9 juli)
Tijdens de eerste week haalde ik de schade echter ruimschoots in. Ik heb dit ook op video vastgelegd (die heb ik er maar weer tussen gestopt voor het geval je hem nog niet gezien had). Ik zat in een heerlijke flow en het schrijven ging echt goed. Ik eindigde de week met 10.463 woorden.
De tweede week (10-16 juli)
Dit was echt een dramatische week. Op maandag schreef ik al niets, omdat ik naar de tandarts moest. Dinsdagochtend ging het eigenlijk nog wel en maakte ik flinke sprongen met m’n wordcount. Maar ik moest steeds vaker naar de wc rennen. Die dag voelde ik me nog wel redelijk fit en dacht ik eerst dat het een glutenfout was. Maar daarna werd ik steeds zieker en heb ik de hele week niet meer geschreven. Daar baalde ik echt flink van. Aan het einde van de week stond m’n wordcount op 12.371 woorden.
De derde week (17-23 juli)
Deze week ging het gelukkig met mij weer beter, maar omdat het die dinsdag en woensdag heel heet was, verwachtte ik er niet zoveel van. Gelukkig heb ik beide dagen beneden kunnen werken en ging het nog verrassend goed. Wat die week niet echt hielp was het herschrijven van Samen! deel 4 wat afgerond moest worden. Ik twijfelde steeds tussen de projecten en het resultaat was dat ik van allebei maar een klein beetje deed. Dat moest anders, dus ik besloot zaterdag 23 juli volledig te besteden aan het herschrijven van het boek. Het gevolg was dat ik eindigde op 21.846 woorden, wat betekende dat ik in de week erna nog ruim 18.000 woorden moest schrijven om Camp NaNoWriMo goed af te sluiten.
De vierde week (18-31 juli)
Omdat 31 juli op zondag viel, viel die dag al af om te schrijven en ik moest de vrijdag en zaterdag ervoor lang werken, dus het kwam allemaal aan op de dinsdag, woensdag en donderdag. Uiteindelijk schreef ik die dinsdag 10.000 woorden (niet allemaal aan het verhaal, maar wel veel) en het lukte me zaterdag om voor werktijd ook nog te schrijven waardoor ik eindigde met 41.429 woorden. Camp NaNoWriMo was geslaagd.
Twijfels
De vierde week was trouwens ook de week waarin de twijfels de kop opstaken. Normaal gesproken heb ik altijd zulke momenten halverwege het verhaal, maar nu had ik al zo’n 38.000 woorden geschreven, wat ruim over de helft is (bij een verhaal van ongeveer 50.000 woorden). Ik denk zelf dat de ‘late’ twijfels komen doordat het lang geleden is dat ik zo’n kort manuscript heb geschreven. De boeken in de Samen! reeks tellen allemaal ruim 75.000 woorden en het manuscript van De stad telt meer dan 100.000 woorden. De laatste keer dat ik een wat korter verhaal was, was No fear en daar heb ik heel lang over gedaan. Toen daar de twijfels opstaken, heb ik het manuscript gewoon in de steek gelaten. Nu weet ik dat die twijfels er altijd zijn en gewoon iets is waar ik doorheen moet. De eerste versie hoeft niet perfect te zijn, hij hoeft alleen maar geschreven te worden!
En nu?
Ik denk zelf dat als ik niet ziek was geweest, ik het verhaal wel af had gekregen. Tijdens het schrijven is nog het een en ander veranderd aan de hoofdstukindeling. In plaats van 28 hoofdstukken, zijn het 25 hoofdstukken en een epiloog geworden. Op het moment dat ik dit blogbericht schrijf (4 augustus) moet ik nog vier hoofdstukken en de epiloog schrijven, maar ik verwacht dat ik nu jij dit leest daar wel mee klaar ben. Vervolgens ga ik het verhaal een tijdje laten rusten, zoals ik dat altijd doe. Ik denk dat ik dit project in oktober pas weer oppak en als de uitgever er een beetje tevreden mee is kan dit verhaal in het najaar van 2023 als boek verschijnen.
Herken jij die twijfels als je halverwege een (creatief) project bent?
Liefs,
Mirjam
PS: Dit blogbericht bevat een of meerdere affiliate link(s). Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor 🙂
Leuk dat je “weer” een boek af hebt. Ik bewonder je doorzettingsvermogen. Mijn tijd heb ik aan het verzamelen van theorie over plotten en plotstructuren gebruikt. Omdat ik dat nodig heb, om met mijn verhaal verder te komen. Dus niet veel geschreven maar wel veel geleerd. En ben tot de conclusie gekomen dat je op internet bijna net zo veel of misschien wel meer als in schrijfcursussen kunt leren.
Op internet kun je inderdaad net zoveel of nog wel meer over schrijven leren dan via cursussen. Je moet alleen wel weten waar je moet zoeken en het toe kunnen passen. Sommige mensen hebben juist een cursus nodig als stok achter de deur. Behalve de cursus ‘Creatief schrijven’ bij de LOI (die me niet echt verder hielp, zeker omdat ik al gepubliceerd was op dat moment) heb ik ook geen specifieke schrijfcursussen gedaan, maar gewoon alle informatie van internet gehaald en door het veel te doen. Dat blijft nog altijd mijn gouden tip: schrijf heel veel. Het is zeker de moeite waard om je eens te verdiepen in de boeken van Chris Fox (met name: 5,000 words per hour). Hij zegt namelijk heel zinnige dingen over veel schrijven. Heel veel succes met schrijven de komende tijd!