Anderhalve maand geleden was ik, zoals je wellicht weet, op wintersportvakantie. Terwijl ik van de piste af stoof bedacht ik dat er eigenlijk best wel wat overeenkomsten zitten tussen deze twee bezigheden en dan bedoel ik niet eens dat ze allebei met een S beginnen. Ik besloot er een blog aan te wagen en het resultaat kan je vandaag lezen.
- De eerste afdaling ging bagger (en eerlijk toegegeven, de tweede ook). En dan niet alleen de eerste dag, maar ook op de tweede, derde, vierde en zelfs de vijfde dag ging de eerste afdaling niet zo lekker. Hoe het precies komt weet ik niet, maar meestal ging het na een paar rondjes een stuk beter. Zo is het ook met schrijven. De eerste versie is meestal bagger, maar bij iedere herschrijfronde wordt het verhaal beter.
- Oefenen, oefenen, oefenen. Toen ik op elfjarige leeftijd voor het eerst op een snowboard stond kon ik er uiteraard niets van. Het heeft twee of drie jaar geduurd voordat ik fatsoenlijke bochten kon maken en niet achter iedere homp sneeuw bleef haken en omviel. Met andere woorden: het snowboarden vergt heel veel oefening. En laat nou precies hetzelfde voor schrijven gelden.
- Hetzelfde niveau. Ik had zo’n drie jaar niet gesnowboard, tel daar een conditie van een likmevestje bij op en je hebt een uitstekend recept voor iemand die niet meer op hetzelfde niveau snowboardt als ze eerst deed. Het is onmogelijk om te verwachten dat als je het een tijdje niet doet, je weer op hetzelfde niveau verder gaat. Je moet ervan uitgaan dat je een stapje terugdoet. Zo is het ook met schrijven, als je het een tijd niet gedaan hebt (zoals ik in september 2022) vergt het wat tijd en toewijding om weer op hetzelfde niveau te komen. Dat geeft uiteraard niets, met wat oefening kom je zo weer terug op hetzelfde niveau.
- Vallen en weer opstaan. Snowboarden is vooral heel vaak onderuit gaan en weer overeind komen, hoewel ik je supertrots kan vertellen dat ik de afgelopen vakantie geen één keer gevallen ben. Maar met schrijven is het precies hetzelfde. Het is veel vallen en weer opstaan. Je zult fouten maken, fouten waarvan je dacht dat je daar nu wel overheen was (zoals die leuke dt-fouten die me voor altijd herinneren aan een traumatisch moment bij maatschappijwetenschappen). Het enige wat je dan kan doen is weer opstaan (of blijven liggen, maar in het geval van snowboarden is dat toch te koud).
- Technisch goed. Pas als je weet wat je doet, als je de techniek onder controle hebt, kan je experimenteren en een beetje gek doen. Niet dat ik ooit een springschans heb genomen (of dat ooit zal doen), maar ik ben weleens off piste gegaan (op een plek waar dat was toegestaan uiteraard). Dat kan alleen als je de basistechniek onder controle hebt. Hetzelfde geldt voor schrijven, pas als je weet hoe het moet, als je de regels goed kent, kan je gaan experimenteren en iets doen wat juist tegen de regels ingaat.
- Het gaat niet altijd zonder pijn. Zeker de eerste dagen van de wintersportvakantie had ik overal spierpijn. Ook schuurden m’n snowboardschoenen soms (maar daarover straks nog meer) en had ik echt wel pijn. Toch vond ik het ook geweldig om naar beneden te suizen van de berg af. Zo is het ook met schrijven, het kan pijn doen, bijvoorbeeld als je kritische feedback krijgt op een scène waar je trots op bent. Of juist als je iets moet doen wat je eigenlijk helemaal niet leuk vindt. In mijn verhaal De stad sterft op een gegeven moment een bepaald personage en daar heb ik echt om gehuild.
- Het is niet altijd leuk. Zelfs snowboarden was niet altijd leuk, met name die eerste dagen niet, toen ik vooral veel pijn had. Maar toen ik doorzette en me weer herinnerde waarom ik het zo leuk vond, vond ik mijn plezier terug. Zo is het ook met schrijven. Er zijn momenten dat ik echt denk: ik zoek wel een andere baan (maar dan heb ik serieus geen idee wat voor baan, want ik weet niet waar ik nog meer goed in ben), maar dan herinner ik me weer wat ik er zo leuk aan vond en valt alles weer op z’n plek.
- Kies het juiste materiaal. Ik schreef nu al twee blokjes dat ik pijn had. Hier komt echt dé tip voor skiërs en snowboarders (in spe). Zorg dat je stevige skisokken hebt! De eerste dagen van de vakantie droeg ik (heel oude) skisokken die geen enkele support boden. Hierdoor schuurden mijn snowboardschoenen en had ik heel pijnlijke scheenbenen. Op dag vier heb ik halverwege de dag met mijn moeder geruild (die het verschil ook meteen merkte) en heb ik de laatste dag een reservepaar van mijn moeder gedragen. Dat maakte zó veel verschil voor de pijn die ik voelde. Zo is het ook met schrijven. Ik schrik nog altijd als ik foto’s zie van auteurs die ergens in een hoekje met laptop zitten en zeggen dat ze altijd zo schrijven. Tuurlijk, af en toe kan geen kwaad (ik doe het ook, bijvoorbeeld als ik een avondje moet oppassen), maar een ergonomische werkhouding is cruciaal voor het schrijfwerk (en al het andere werk achter de computer).
Als ik doorga kan ik vast nog meer overeenkomsten bedenken, maar ik vond het voor nu wel weer voldoende. Ik hoop dat je het leuk vond om dit te lezen 😉
Wat lijkt jouw makkelijker: schrijven of snowboarden?
Liefs,
Mirjam
Kom me volgen op social media
Om je vraag te beantwoorden: schrijven, haha! Ik heb nog nooit gesnowboard en ik denk dat ik alleen maar om zou liggen, dus ik houd het wel bij schrijven. 😉 Maar leuke blog en leuke overeenkomsten!
Haha, ja dat kan ik me zeker voorstellen. En leren snowboarden is in het begin vooral veel vallen ja, dus dan is schrijven misschien toch beter om te doen! Dank je wel voor je reactie 🙂
Schrijven, omdat ik wel eens heb geskied, maar mijn knieën zijn daarvoor te slecht, dus dat lijkt me dan ook voor snowboarden. Langlauf doe ik soms wel, alhoewel deze winter de sneeuw te weinig was. Dus alleen wandelen, en dat kan iedereen. Misschien komt er nog sneeuw, dan ga ik nog langlaufen. Wie weet.
Ja dat klopt. Snowboarden is denk ik nog zwaarder voor je knieën dan skiën. Het was inderdaad niet echt wintersportweer het afgelopen jaar, de week dat ik met mijn ouders op vakantie was, was volgens mij een van de beste weken!