Op YouTube heb ik inmiddels de titel van het verhaal van Roos onthuld, hier heb ik daar volgens mij nog niets over gezegd, maar het wordt dus No fear. In dit blogbericht ga ik de lange geschiedenis van het verhaal van Roos vertellen. Ik heb hier al het een en ander over verteld in het bericht waarin ik het project heb uitgelicht, maar nu heb ik het complete plaatje.
2018
Eind 2017 of begin 2018 kreeg ik het eerste idee voor het verhaal van Roos. Ik weet het niet eens meer precies. Ik krabbelde wat aantekeningen op papier, maar opeens drong Lynn, de zus van Roos voor. Zij ging een halfjaar naar Engeland, haar verhaal moest ik eerst vertellen! In oktober 2018 had ik een overleg met mijn redacteur, dat ging grotendeels over Time-out, hoewel dat boek nog geen naam had. Ook opperde ik mijn idee voor wat nu de Samen! serie is én ik vertelde dat ik ook een idee had voor het verhaal van Roos. Zij suggereerde dat het misschien wel een optie was om in Time-out een hint te droppen naar het verhaal van Roos. Dat bleek niet heel moeilijk te zijn. Sowieso leent het karakter van Roos, zoals ze beschreven wordt in Chaos en Time-out zich prima voor de verhaallijn van No fear. Dat heb ik nooit bewust gedaan, maar is vanzelf zo gegaan.
2019
In januari 2019 begon ik met het uitwerken van de verhaallijn, ik beantwoordde de 100 vragen die ik vaak (niet altijd) ga beantwoorden als ik aan een nieuw boek of nieuwe serie begin. Met behulp van kleine briefjes waarop gebeurtenissen stonden, legde ik de verhaallijn en hoofdstukindeling vast. Eigenlijk vond ik het al snel niet goed genoeg en waren er ook andere projecten die mijn aandacht vroegen. Maar in juli begon ik dan toch met het schrijven van het verhaal van Roos. Ik had de verhaallijn een beetje aangepast en tijdens Camp NaNoWriMo schreef ik iets van 10.000 woorden. In augustus schreef ik verder (in Engeland, wat een luxe!), maar uiteindelijk bleef ik bij de 23.000 woorden steken. Het verhaal dreigde weer te verdwijnen in de leuk-idee-maar-ik-geef-op stapel.
2020
Maar … in maart 2020 ontdekte ik het manuscript weer en vond ik wat ik destijds had geschreven helemaal zo slecht niet. Camp NaNoWriMo april stond in het teken van het herschrijven en afschrijven van dit manuscript. Het lukte! Vervolgens verdween het verhaal weer een tijdje uit beeld, ik vond het toch weer niet goed genoeg. Maar (volgens mij logboek, ik was het zelf vergeten) in september herschreef ik het verhaal op macroniveau. Het was de bedoeling dat ik het in oktober op microniveau zou doen zodat het in november naar mijn proeflezers kon …
2021
Dat werd uiteindelijk januari, toen had ik genoeg moed gevonden om de laatste wijzigingen door te voeren. Vervolgens ging het naar mijn proeflezers. Hun feedback ontving ik in februari. Diezelfde maand nog verwerkte ik de feedback en vervolgens ging het manuscript naar Uitgeverij De Banier. Dat vond ik nog best spannend, want ik had voor het eerst in mijn schrijverscarrière een andere redacteur. Gelukkig kreeg ik in maart al feedback. Het was best wel veel (vooral veel problemen met de tijdlijn), maar het is me gelukt om het verhaal tot een betere versie te schrijven. Ik schreef er zelfs nog een compleet hoofdstuk bij. Begin april rondde ik dat af. Er volgde nog een tweede redactieronde en daarbij behorende herschrijfronde. Dit vond in mei plaats, evenals de laatste wijzigingen van de correctieronde. Tot slot nam ik in juni de drukproef door en nu is het alleen nog wachten tot het boek No fear zal verschijnen. Dit zal in oktober of november van dit jaar zijn!
Tot slot
In de video met de cover reveal heb ik al het een en ander verteld over de inhoud van het verhaal, daar ben je vast nieuwsgierig naar. Maar omwille van spoilers kan ik er ook nu niet te veel over zeggen, alleen dat dit verhaal heel dicht bij mijn hart ligt en ik aan een kant niet kan wachten tot iedereen het kan lezen, maar aan de andere kant dat ook heel spannend vind. Ieder boek is een stukje van mijn ziel, maar deze nog wel het meest!
Ik hoop dat je het leuk vond om dit schrijfproces zo te lezen. Het is een lange reis geweest, meestal gaat het wel wat sneller, maar uiteindelijk ben je vaak toch meer dan een jaar bezig met het schrijven, herschrijven en uitbrengen van een boek bezig!
Heb je nog een vraag over het schrijfproces van No fear? Stel ‘m dan in een reactie!
Liefs,
Mirjam
Heel interessant. En leuk om te lezen, hoe lang een boek en het creative proces daarachter duurt. Over het herschrijven op micro- en macroniveau zou ik graag nog meer willen lezen. Je had ooit een vlog erover, maar dat was me toen nog niet helemaal duidelijk. Macro is verhaallijn en micro de enkele scenes inhoudelijk?
Het proces verschilt (gelukkig) wel per boek, want mijn andere boeken zijn (op m’n debuut na) allemaal een stuk sneller geschreven. Ik ben wel van plan om vaker over micro en macro niveau te schrijven/vertellen, maar heel kort: Macro is inderdaad de grote verhaallijn, klopt het grote plaatje en het microniveau is meer de schrijfstijl in scènes, om storende woordherhaling eruit te halen en zinnen kloppend te maken.
Echt heel interessant om het proces van NO FEAR te lezen. gelukkig heeft u het manuscript weer gevonden want het lijkt me een heel erg leuk boek. Ik heb niet echt een vraag, het was echt super duidelijk. ik heb wel een vraag over het boek: Komt Lynn er ook wat in voor? dat zou ik echt leuk vinden. gewoon zoiets als Roos in de boeken van Lynn voorkwam(zo, het klinkt lekker duidelijk?)
Ja, natuurlijk komt Lynn in dit verhaal voor! Het zou wel een beetje gek zijn als het over het zusje van Lynn gaat en Lynn wordt helemaal niet genoemd 😉 Het verhaal begint in de tijd dat Lynn nog in Engeland woont, maar ze komt al in hoofdstuk 4 (ongeveer) naar huis. En bedankt voor je reactie natuurlijk, leuk om te horen dat het je een erg leuk boek lijkt!
Mooie titel! Leuk om te lezen welke ‘reis’ het verhaal heeft afgelegd.
Dank je wel 🙂