Met enige regelmaat deel ik persoonlijke stukjes op mijn blog. Vooral als ik vertel hoe het met mij gaat, of het hoogtepunt waarin ik vertelde over mijn strijd met zelfvertrouwen en de littekens van vroeger. Dat is best spannend, maar in deze blog vertel ik waarom ik het doe. Lees je mee?
Toen ik net begon met mijn blog wilde ik het echt puur en alleen over schrijven laten gaan. Dat veranderde eigenlijk al snel, toen ik in mei een stukje schreef over coeliakie en iets later over mijn vertrek uit het onderwijs. Vervolgens hield ik een poll op Instagram en ik sprak met mensen en kreeg toch wel te horen dat ook juist die persoonlijke stukjes indruk maakten. Ze maken je als mens echter. Dus ben ik langzamerhand meer persoonlijke artikelen gaan integreren.
Waarom doe ik dit?
Ik wil graag openheid creëren, mijn ideale wereld is een plek waar we voor elkaar opkomen, elkaar successen gunnen, maar ook weten dat niet alles perfect en maakbaar is. Door te vertellen over mijn persoonlijke struggles, maar ook hoogtepunten hoop ik daar een steentje aan bij te dragen. En soms hè … moet je gewoon een gaatje in je blogschema vullen. Haha, dat laatste is een grapje. Ik merk wel dat de laatste tijd het persoonlijke meer verweven zit in m’n andere blogs. Bijvoorbeeld in de logboeken vertel ik hoe ik me de afgelopen maand voelde en hoe dat mijn schrijfwerk heeft beïnvloedt. Of in schrijfpraatblogs kun je ook regelmatig persoonlijke stukjes lezen.
Kwetsbaarheid
Mezelf kwetsbaar opstellen vind ik nog steeds best lastig, maar door te bloggen heb ik daar meer over geleerd. Ik heb ook een dikkere huid gekregen door de jaren heen en kan wat minder positieve reacties ook makkelijker van me af laten glijden. Niet dat zoiets het meteen goedmaakt, maar het heeft me dus wel veel geleerd. Schrijven is gewoon iets kwetsbaars, ook in mijn boeken lees je genoeg over wie ik ben en hoe ik denk. Al kan je natuurlijk nooit zeker weten wat nu van mij is in het personage en wat ik nu zelf bedacht heb. Toch geloof ik niet dat als je (bijna) al mijn blogs hebt gelezen weet wie ik ben. Er zijn genoeg dingen die ik hier niet deel, maar die wel voor een groot deel bepalen wie ik ben. Door mijn schrijfsels kan ik je een bepaald beeld van mij meegeven, maar het is nooit het volledige plaatje. Ter geruststelling: ook als je me persoonlijk kent, geloof ik niet dat je het volledige plaatje krijgt. Ik weet zelf namelijk niet eens hoe dat eruit ziet, want iedere keer leer ik weer nieuwe dingen over mezelf.
Criteria
Ik heb natuurlijk wel een aantal criteria, zoals ik al schreef zijn er bepaalde zaken die ik niet deel. Bewust schrijf ik weinig over mijn familie en vrienden, omdat ik hun privacy respecteer. En ik schrijf blogberichten nog steeds met in m’n achterhoofd de vraag: ‘Zou ik willen dat mijn leerlingen dit lezen?’ Ik werk al meer dan twee jaar niet meer in het onderwijs, maar deze vraag blijf ik stellen. Op die manier kan ik heel makkelijk filteren wat ik wel en niet wil delen. En natuurlijk weet ik ook dat ik kritische reacties kan krijgen, ook op m’n persoonlijke stukjes. Dat is soms wel slikken, maar zoals ik al schreef lukt het me ook beter om daarmee om te gaan.
Al met al is dit ook een best persoonlijk stukje geworden, maar ik laat de titel schrijfsel gewoon staan!
Hoe denk jij over het delen van persoonlijke stukjes?
Liefs,
Mirjam
Leuk hoe je beschrijft dat je altijd maar een klein stukje van het totaal ziet. Je hebt als persoon ook heel veel verschillende rollen. Vind ik altijd heel grappig om te zien op gemixte verjaardagen waar dan familie, gezin, vrienden en collega’s zijn. Is trouwens ook gelijk wel pittig aan zo’n verjaardag omdat je dan ineens nog veel ‘bloter’ over komt.
Ik vind dat persoonlijke dus een groot nadeel van zelf blogs schrijven. Het is fijner als je gewoon over een hobby pagina’s vol kan lullen waar geen of weinig persoonlijk aan de orde komt. Voor mijn gevoel word je al snel te persoonlijk. En je kan je niet goed verweren als iemand je niet goed heeft begrepen over je geschreven tekst. Omdat ze niet weten dat je super genuanceerd bent of dat je dit dit en dit ook meeneemt in de overweging. Maar dat is natuurlijk ook kritiek laten afglijden van je als persoon. Volgens mij ben je daar goed in geworden. En ik vind het persoonlijke genoeg maar niet teveel op je blog. Mooi in balans.
Heel herkenbaar, dat stukje over verjaardagen. Ik vind gemixte verjaardagen ook altijd leuk.
En bloggen wordt inderdaad snel persoonlijk, toen ik hiermee begon was dat helemaal niet mijn intentie, maar ik merkte al gauw dat mijn schrijversleven en persoonlijk leven met elkaar verweven zijn. Tja, dan krijg je nu eenmaal dat je persoonlijk wordt. Fijn dat je de balans goed vind op mijn blog 🙂
Ik vind de balans op jouw blog schrijven-persoonlijk heel goed. Ik zou ook zo’n vraag stellen voordat ik te persoonlijke zaken op mijn blog zou publiceren. Je weet niet altijd wie het allemaal leest:)
Dank je voor je reactie en mooi dat je het in balans vindt!
Je hebt helemaal gelijk. Dit moet je je tegenwoordig met alle Social Media afvragen. Maar voor mij is de mix goed. Of het alles over je zegt, ja… dat weten we niet. Is ook niet belangrijk. Wie zegt alles over zichzelf, en wie kent zichzelf 100%. Dat komt later, als je beroemd bent, en al gestorven bent, dan gaan literatuurwetenschappers (die er voor gestudeerd hebben!) je leven uitpluizen, en aan alles een rede geven. Helaas kun je het dan niet meer commenteren. (of gelukkig). Verder denk ik ook dat zelfs een psycholoog niet alles over iemand te weten komt. Dus wie kent zichzelf, en wie wil zichzelf echt kennen? Het belangrijkste is dat je past in de plek die je jezelf in de samenleving hebt gezocht, of omgekeerd, dat de plek past bij jou. En ik heb het gevoel, dat jij een uitgebalanceerd en professionele persoon bent. En zo zouden er meer moeten zijn. Dus ga zo door…
Precies, niemand kent ooit zichzelf helemaal, dus ik denk niet dat een ander dat dan wel kan. Bedankt voor je compliment, ik zal zeker m’n best doen om de huidige situatie op m’n blog door te laten gaan!
Met het schrijven van persoonlijke berichten en die dan uiteraard ook publiceren stel je inderdaad behoorlijk kwetsbaar op. Een van de richtlijnen die ik voor mezelf ook probeer aan te houden is dat ik schrijf over dingen die de mensen dicht om mij heen al weten. Ik vind het nl vervelend als zij door bijvoorbeeld een berichtje op IG of op mijn blog opeens achter iets persoonlijks komen. Soms vind ik het nog wel eens lastig om er achter te komen of iets te persoonlijk is maar goed dat is ook wel een beetje een leerproces.
Ik vind jouw balans echt heel fijn! Zeker als blog niet als eerste insteek heeft een persoonlijke blog te zijn dan is die balans zeker goed!
Ja, die richtlijn van jou is ook echt een goeie. Ik hoop dat dat bij mij ook zo is 😉 En dat leerproces herken ik wel. Soms vind je zelf ook iets heel persoonlijk, maar dan blijken anderen dat helemaal niet zo te herkennen. Ik ben blij dat je de balans op mijn blog fijn vindt!