Op 3 september 2019 claimde ik mijn eerste lustrum al , maar vandaag is het officieel zo ver: het is 5 jaar geleden dat mijn debuut, De opdracht verscheen. 3 september is de dag dat ik van De Banier te horen kreeg dat ze De opdracht wilden uitgeven, dus dat is ook een speciale dag. Maar goed, we zijn 5 jaar (en 5 boeken) verder… tijd om 5 vragen te beanwoorden rondom de verschijning van mijn eerste boek.
- Hoe was het om je eerste boek vast te houden?
Heel eerlijk: ik herinner me weinig van het gevoel dat het me gaf. Speciaal voor deze blogpost heb ik in mijn dagboek opgezocht wat ik die dag opschreef: ‘Mijn boek is er. Heel vreemd, ik voel niks geks ofzo.’ De doos met boeken werd op 2 april bij mij thuis afgeleverd, aan het einde van de dag. Het was donderdagavond en dat betekende dat ik college had. Mijn vader (of moeder) stuurde me een appje met een foto van de doos waar de boeken in zat. Ik wilde eigenlijk meteen naar huis om die doos open te scheuren, maar omdat ik met een klasgenoot meereed, zat dat er niet in. Toen ik dan eindelijk rond 11 uur ’s avonds het huis instapte, was ik ontzettend moe. Ik maakte de doos open, pakte m’n boek, liet mezelf op de foto zetten. En dat was het dan. Geen vuurwerk, geen warm gevoel van binnen. Alleen maar uitputting.
Dat is gelukkig de laatste tijd wel anders. Mijn tweede, derde, vierde en vijfde boek werden met meer enthousiasme ontvangen dan nummer een. Terwijl ik nog steeds heel blij ben met het verhaal van Jill en Lars. - Zou je weer hetzelfde boek schrijven?
Absoluut niet! Begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend blij dat De Banier mijn boek heeft uitgegeven en ik sta echt achter de boodschap die ik met De opdracht wilde overbrengen. Maar ik hoop oprecht dat ik inmiddels wat vorderingen heb gemaakt op het gebied van schrijfstijl, karakterontwikkeling, dialogen en alle andere dingen waar je als schrijver in kunt groeien. Het is al een tijdje geleden dat ik De opdracht opende, maar toen zag ik overal verbeterpunten. Dus laat ik hem maar gewoon dicht en focus me op nieuwe verhalen, want dit verhaal herschrijven zit er niet in. - Wat heeft het schrijven van De opdracht je gebracht?
Ontzettend veel. Schrijven was voor mij altijd al een uitlaatklep en dat er een boek werd uitgegeven was natuurlijk een droom die uitkwam. Het gaf me een beetje zelfvertrouwen, iets waar het me al jaren aan ontbrak (hierover vertel ik over 2 weken nog meer). Daarnaast leverde het heel veel toffe reacties op, zeker nu ik steeds meer naar buiten durf te treden, merk ik dat mijn boeken veel gelezen worden en dat ik hiermee echt al veel mensen heb mogen dienen! En … dit is natuurlijk maar een beetje giswerk, maar ik denk dat ik mijn huidige baan (communicatiemedewerker) niet gehad zou hebben, als ik nooit een boek had geschreven. - Waarom duurde het 2 jaar voordat je tweede boek uitkwam?
Hier heb ik meerdere redenen voor, maar ik denk dat de belangrijkste toch wel onzekerheid is. Ik wilde eerst afwachten wat De opdracht ging doen, voor ik aan iets nieuws ging beginnen. Toen mijn redacteur na een halfjaar ofzo een mailtje stuurde of ik nog een tweede boek ging schrijven, besloot ik het erop te wagen. Toch wist ik niet goed wat ik nu moest gaan schrijven, ik had meerdere ideeën in mijn hoofd, maar ik was heel bang dat ik ‘hetzelfde’ zou doen als bij De opdracht. Ik heb echt bewust een compleet andere beginsituatie neergezet bij Lijmen. Nu ben ik daar minder mee bezig, in ieder geval minder krampachtig. Na het verschijnen van Lijmen ging het snel, al op de dag dat Lijmen verscheen had ik het hoofdstukplan van Chaos klaarliggen… - Ga je ooit nog een vervolg schrijven op De opdracht?
Ik denk het niet. Maar ik durf het woordje nooit niet te noemen. Ergens heb ik het gevoel dat Jills verhaal niet helemaal af is en ik heb ook een paar docuementjes op m’n computer staan met eventuele ideeën voor een vervolg. Maar als ik er nu naar kijk, met alles wat ik de afgelopen 5 jaar over schrijven heb geleerd, denk ik niet dat ik er echt iets van kan maken. In Chaos kan je een klein stukje lezen over Jill, hoe ze verder is gegaan met haar leven en eigenlijk vind ik dat kleine knipoogje wel voldoende.
De vijf boeken die tot nu toe van mij zijn verschenen, zijn allemaal met elkaar verbonden… hier hoop ik over een poosje meer over te vertellen!
Heb jij mijn eerste boek gelezen?
Liefs,
Mirjam
Kom me volgen op social media
Gefeliciteerd met je 5-jarig auteur zijnde! Jammer dat je niet echt heel enthousiast hebt kunnen zijn toen je je allereerste boek voor het eerst vasthield, maar gelukkig maakten die boeken daarna een hoop goed. Leuk om de antwoorden op de vragen te lezen! Ik ben ook heel benieuwd naar op welke manier je boeken met elkaar verbonden zijn. Ik ben nu bezig in Chaos en heb inderdaad het stukje over Jill gelezen. Moeilijk te beoordelen als je het andere verhaal niet kent, maar ik had ook het idee dat het voor haar goed zo is.
Dank je wel voor de felicitatie 🙂 En fijn dat jij het in ieder geval eens bent met het stukje over Jill, ook al heb je De opdracht niet gelezen.
Gefeliciteerd met je jubileum! Ah jammer dat je niet zo enthousiast kon zijn met je eerste boek!
Ik heb De opdracht gelezen en kan me nog herinneren dat mijn broer het boek mee naar school nam zodat jij hem kon signeren. Toen kende we elkaar alleen van onze blogs en reacties! Zo leuk :)!
Dank je wel! En ja, ik weet ook nog dat Pieter De opdracht had meegenomen zodat ik ‘m kon signeren. Vet leuk dat we elkaar uiteindelijk ontmoet hebben enzo 😉
Gefeliciteerd, een echt lustrum. Eigenlijk een dubbel lustum. 5 jaar schrijven en 5 boeken! Op naar het volgende! Veel succes en blijf gezond.
Dank je wel!
Gefeliciteerd met deze prachtige mijlpaal! Heel veel succes met het schrijven van meer boeken.
Dank je wel! Gaat vast goedkomen!