Ik wilde eerst een speciaal boek reviewen, mijn lievelingsboek bijvoorbeeld, omdat dit de vijftigste boekreview alweer is die ik deel op mijn blog. Maar mijn lievelingsboek (in ieder geval die van vroeger), heb ik al eens gereviewd, namelijk hier. Misschien dat mijn honderdste boekreview een superspeciale wordt. Op zich is er al wel iets speciaals aan het boek dat ik vandaag hoop te reviewen, het is namelijk het dikste boek dat ik tot nu toe in 2020 heb gelezen.
Specificaties: Thriller // Uitgeverij Gideon // Nederlands // 793 blz’s // 2016
Samenvatting
De Amsterdamse rechercheur Roderik Frederiks is een nuchtere rationalist en ontembare workaholic. Wanneer hij de leiding krijgt over het onderzoek naar de raadselachtige moord op hoogleraar Engelbert van Ameide stuit hij op een mysterie dat niet alleen zijn carrière, maar zijn hele leven overhoopgooit. Wat heeft de dood van de man te maken met een serie verloren gewaande kleitabletten en een archeoloog die omkwam in de jaren zeventig?
Noodgedwongen slaat Roderik de handen ineen met de dochter van het slachtoffer, oudheidkundige in spe Valérie van Ameide. Er wordt een koortsachtige zoektocht geopend die hen via een Joods familiegeheim, een middeleeuwse boekrol en een Antwerps monumentaal pand naar Turkije leidt. Maar hoe dieper Roderik in de tentakels van de zaak verstrengeld raakt, hoe sterker de werkelijkheid om hem heen begint te veranderen. Wie of wat achtervolgt hem? En welke onzichtbare krachten proberen grip op hem te krijgen?
Mijn mening
In juni las ik een aantal thrillers, maar heel erg spannend vond ik ze niet. Wel interessant om te lezen, maar voor mijn gevoel ging het meer hoe alles werd opgelost, dan dat er echt spanning inzat. Dat was ook het geval bij De stenen getuigen. Maar ik vond de verhaallijn wel echt heel interessant, dus ik heb me zeker niet verveeld bij het lezen (oké, in het begin even). De nadruk lag meer op het plot dan de personages. Die hadden wat mij betreft wat beter uitgewerkt mogen worden. Bepaalde zaken waren redelijk voor de hand liggend en omdat er vanuit veel perspectieven werd geschreven, zaten er weinig verrassende twists in het verhaal. Toch vond ik het niet erg, het verhaal las lekker weg en de manier hoe Tjarko Evenboer geloof, wetenschap en spanning samenbracht vond ik echt heel erg gaaf! Ik heb er ook echt iets van geleerd over de zondvloed en hoe godsdiensten zijn ontstaan.
Wat ik persoonlijk wel jammer vond is dat de auteur in maart 2020 heeft verteld dat hij niet meer gelooft, terwijl hij eerst als overtuigd christen door het leven ging. In het boek De stenen getuigen speelt het geloof zeker een rol en is (voor mij) ook duidelijk te merken dat de auteur zelf ook gelooft. Ik vond dat een lastige combinatie 😉
Ondanks dat minpuntje en dat het niet heel erg spannend was, heb ik De stenen getuigen 3,5 ster gegeven! Die halve ster als bonus omdat de titel op twee manieren te interpreteren is (en dat ook de bedoeling is, als ik een bepaald stukje van het boek goed heb gelezen).
Lees jij graag thrillers?
Liefs,
Mirjam
Wow, wat een formaat heeft dit boek zeg. Ik denk niet dat ik deze zomaar zou oppakken. De combinatie van geloof, wetenschap en spanning klinkt dan wel weer interessant.
Ik lees op zich wel graag thrillers maar dan liever wel van auteurs die ik al ken. Ik ben vaak bang dat ik nachtmerries van thrillers ga krijgen, maar goed dat ligt er misschien ook wel aan wat voor thrillers dat je leest :).
Het was inderdaad een zwaar boek (letterlijk), maar ik ben wel blij dat ik ‘m gelezen heb uiteindelijk 😉 Ik denk dat deze jou ook wel aanspreekt, want het is geen thriller waar je nachtmerries van krijgt. Christelijke thrillers hebben wat dat betreft (voor mij) altijd wel een diepere laag, waardoor ik ze liever lees dan seculiere thrillers.
De verhaallijn klinkt interessant, jammer dat het niet zo spannend was als je van een thriller zou verwachten. Ik lees niet zo vaak thrillers meer, ben net als Laura bang dat ik er eentje tref waar ik nachtmerries van krijg haha.
Net als Anna bedoel ik natuurlijk…
Ik herken het ook wel hoor, de thrillers moeten van mij niet te eng zijn 😉