De laatste tijd maak ik eigenlijk geen gebruik meer van de pollfunctie op Instagram om een Day in the life te kiezen. Ik kies zelf een dag waarvan het me leuk lijkt om een verslag van te schrijven. Toch wil ik dat in de toekomst wel weer veranderen en nu ik (eindelijk) de uitgebreidere pollfunctie op Instagram heb, moet dat zeker goed gaan komen. Vandaag een verslag van een dag die ik zelf heb gekozen: vrijdag 12 augustus 2022.
Ik begon mijn dag met m’n Miracle Morning, zoals ik m’n ochtendroutine tegenwoordig weer noem. Een tijdje geleden kwam ik een blogpost van mezelf van twee jaar geleden tegen, waarin ik vertelde waarom ik elke morgen om zes uur opstond. Ik herinnerde me hoe energiek en productief ik destijds was, dus besloot een ochtendroutine te creëren die daarop leek. Destijds had ik nog geen stiltedagboek, maar die heb ik nu wel toegevoegd aan m’n ochtendroutine. En ik sta nu niet om zes uur op, maar ga om half zeven uit bed, dat vind ik vroeg genoeg 😉 En ja, het nieuwste liedje van Casting Crowns is weer geweldig (No hurt).
En toen was het tijd voor het ontbijt. Ik maakte weer een bord teffpap, met vanillepoeder, aardbeien, een halve banaan, walnoten en kokosvlokken deze keer. Meestal voeg ik ook chiazaadjes toe bij deze versie, maar dat was ik vergeten. Tijdens m’n ontbijt mag ik van mezelf toegeven aan m’n nieuwe ‘verslaving’: Phase 10. Wat ik fijn vind aan dit spel is dat je niet oneindig door kunt gaan. Elk potje dat je speelt – of je nu wint of verliest – kost je 5 energie. Je start met 50 energie en er zijn natuurlijk wel manieren om extra energie te verdienen. Iedere 5 minuten komt er een energie bij (maar bij 50 ligt de grens) en als je levels haalt krijg je leuke bonussen. Al met al … ik vind het een leuk spel, geen hersenloos spelletje – maar je moet écht nadenken en het is niet iets wat je de hele dag door kunt spelen.
En toen was het tijd om te gaan werken bij De Wedloop. Halverwege de ochtend bedacht ik me dat ik een Day in the life aan het doen was, dus maakte ik de rechterfoto. De linkerfoto was eigenlijk puur toeval dat die gemaakt is. Voor het nieuwe Lees en luister magazine moesten we nog een boekentip doorgeven en Kees (de eigenaar van De Wedloop) had gevraagd of ik dat wilde doen. Dat is Het gefluister van het water geworden, waar ik komende donderdag een mini-review van hoop te delen op m’n blog.
Rond kwart over twaalf werd ik afgelost door mijn collega. Van m’n lunch heb ik geen foto meer gemaakt, wat best jammer is, want het was een heel grappige combinatie. Echt een allegaartje van dingen: oesterzwammen, gebakken ei, aardappelsalade en nog wat andere dingen. Ook van de middag heb ik maar één foto. Het grootste gedeelte ben ik bezig geweest met video’s opnemen voor Booktube. Ik heb besloten om daar toch mee door te gaan en één video te posten per week, in ieder geval tot en met december van dit jaar. Ik wil er niet te veel van maken, het gewoon als een leuke hobby houden en als ik er ooit een beetje geld mee zou kunnen verdienen is dat alleen maar mooi.
En toen was het tijd om eten te koken. Mijn ouders waren weg, maar ik besloot om gewoon het eten te maken dat ik van plan was om te maken voor die avond, dan kon ik het invriezen. Op het recept stond dat het 20 minuten de tijd kostte om het te maken. Grapje, ik denk dat ik een uur bezig ben geweest en het was niet eens heel bijzonder. Niet dat het vies was, maar voor de moeite die ik erin had gestopt zou je er meer van verwachten. En omdat er saffraan in ging was het nou niet bepaald goedkoop. Dus dat gaan we niet meer maken. Na het eten heb ik een tijdje zitten videobellen met J. en vervolgens ging ik een rondje lopen.
Tijdens het lopen aaide ik de kat van mensen bij ons uit de straat. Geen idee hoe het beest het of wie precies de eigenaars zijn, maar hij komt altijd naar mij en J. toe als we lopen. Inmiddels ben ik gewend geraakt aan het beest en aai ik hem soms. Ik ben niet echt een kattenmens, maar afhankelijke katten vind ik wel leuk. Het was erg mooi buiten. Ik luisterde trouwens naar de Ondernemend onderweg podcast van Femke Meijboom.
Na m’n wandeling besloot ik nog wat te schilderen in mijn stiltedagboek. Dit lied hoorde ik 3 jaar geleden voor het eerst in de Afrikaanse kerk in Guildford, tijdens mijn laatste zomer als au pair. Toen ik in november een bezoek bracht aan de familie R. zongen we het lied wéér in de kerk en besloot ik het op te zoeken op Spotify en sloeg het op in mijn favorietenafspeellijst. Daar had ik al een tijdje niet naar geluisterd, maar ik had hem eerder die dag weer eens opgezet. Toen kwam het lied voorbij en kreeg ik bijna tranen in mijn ogen en besloot dat ik er meer mee moest doen. Tijdens het schilderen luisterde ik er steeds naar en met behulp van lyrics heb ik de tekst over kunnen nemen, al twijfel ik nog steeds over de tekst van het derde couplet. Ik doe dat trouwens wel vaker – als ik een lied mooi vind kan ik er gerust de hele dag naar luisteren. Van dit lied vind ik het tweede couplet zó mooi:
Elke afdraai paadjie ken ek. Elke keer het ek gedwaal. Elke keer het U mij ieuwers kom haal. Maak dit Heer die laaste mal.”
Erna was het tijd om alles klaar te leggen voor de volgende dag. Ik leg gewoonlijk de spullen voor mijn ochtendroutine klaar, op de juiste volgorde. M’n brillendoosje bovenop zodat ik m’n bril ook eens schoonmaak (dat vergeet ik zo vaak). Omdat mijn ouders het weekend weg waren kon ik ook doen waar ik al maanden van droom: mijn spulletjes voor m’n ontbijt (die niet in de koelkast hoeven te blijven) vast klaar te leggen, zodat ik de volgende morgen als ik beneden kwam meteen kon beginnen met teffpap maken. Waarom doe ik dit niet als mijn ouders thuis zijn? Omdat mijn moeder er absoluut niet tegen kan als er iets op het aanrecht staat, haha.
Het was echt superwarm op mijn eigen kamer, dus besloot ik een verdieping beneden te gaan slapen. Mijn ouders hebben een superduur bed gekocht, maar helaas … ik slaap er niet zo lekker in. Voor ik ging slapen las ik nog een tijdje in de Grijze Jager 8 en ik denk dat ik rond kwart over 11 ging slapen. Een stuk later dan normaal, maar ik had wel een heerlijke, rustgevende avond achter de rug, dus dat gaf helemaal niets.
Luister jij ook weleens hetzelfde lied 100 keer achter elkaar?
Liefs,
Mirjam
PS: Dit blogbericht bevat een of meerdere affiliate link(s). Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor 🙂
Leuk dagverslag weer! Eenzelfde liedje meermaals achterelkaar bijna nooit. Maar een cd of playlist, ja dat wel. Deels omdat ik te lui ben om iets nieuws te zoeken en deels omdat ik de liedjes goed vind. Maar ik werk eigenlijk niet met muziek, omdat me dat te veel afleidt. Alleen als ik niet weet wat ik moet doen, dan luister ik naar muziek. En ach, katten zijn zo lief… zet iemand die elke morgen naast een slapende kat wakker wordt…..
Herkenbaar, ik luister ook vaak naar dezelfde cd’s of playlist. Ik werk dus heel veel met muziek, zeker de muziek die ik al ken. Schrijven tijdens nieuwe nummers lukt me niet, maar bij liedjes die ik al ken maakt het niks uit. Ik begin katten ook steeds liever te vinden 🙂 Lijkt me heerlijk om een trouw huisdier te hebben.