FAQ #4 Daar kan je toch niet van leven?

Is schrijven je hobby of je werk? Hoe oud was je toen je begon met schrijven? Waar haal je de inspiratie vandaan? Ieder vragenrondje op Instagram zit een van deze vragen (of meerdere) er wel tussen. Het bracht me op het idee voor een blogpostreeks waarin ik Frequently Asked Questions (FAQ) beantwoord. Dit bericht is alweer de vierde in de reeks en gaat over een onderwerp wat mij echt aan het hart gaat, dus lees vooral verder!

Asociaal
Het is me al zo vaak overkomen, op het moment dat ik vertelde dat ik auteur ben en boeken schrijf, wordt aan me gevraagd: ‘Kan je daarvan leven?’ De vraag uit zich op veel verschillende manieren. Zo heb je bijvoorbeeld deze versie: ‘En, verdient het een beetje?’ Afhankelijk van de toon waarop het gezegd wordt weet je meteen hoe mensen denken over creatieve beroepen. Toppunt is wel de vraag die ook boven het bericht staat: ‘Daar kan je toch niet van leven?’

Ik vind het een beetje asociaal dat mensen er zomaar vanuit gaan dat schrijven slecht betaald wordt of aan je durven vragen hoeveel je ermee verdient. Ik bedoel … ik vraag toch ook niet aan iedere random persoon of hij of zij rond kan komen van z’n salaris?

Overtuiging
Uiteraard begrijp ik het. Er is een diepgewortelde overtuiging in onze samenleving dat je als auteur niet kunt leven van je schrijfwerk. Schrijven wordt gezien als een hobby, iets wat je erbij doet, niet iets waarmee je je boterham verdient. Die overtuiging is een probleem, daar ben ik inmiddels zeker van. Toen ik een jaar of acht was (misschien zelfs jonger) werd al tegen mij gezegd, als ik vertelde over mijn schrijversdroom, dat ik een andere baan moest uitoefenen naast het schrijversschap. Die overtuiging nestelde zich in mijn hoofd en ik heb bijna altijd een baan gehad naast het schrijven (nu nog steeds). Maar wat als die volwassenen die mijn droom gedeeltelijk om zeep hielpen (hoewel zij echt de beste bedoelingen hadden, dat geloof ik zeker) mij hadden aangemoedigd in het schrijversleven? Als ze gezegd hadden: ‘Wat gaaf dat je schrijver wilt worden, waarover wil je schrijven?’ Of: ‘Heel mooi die droom, het kan best lastig zijn, maar ik zal je er zoveel mogelijk bij helpen.’ Wellicht was ik dan minder onzeker geweest over alle mogelijkheden die er zijn om met het schrijven van boeken geld te verdienen.

Het probleem met een overtuiging is dat-ie in je hoofd gaat zitten en deels je output gaat bepalen. Dus als jij overtuigd bent dat je niet kunt leven van je schrijfwerk, ga je geen actie ondernemen om ervoor te zorgen dat het wél kan.

Hoe kan ik een schrijver of auteur helpen?
Ik noemde al een aantal helpende vragen die je een kind (of volwassene) kan stellen die het liefst auteur wil worden en uiteraard zijn er nog meer manieren om een auteur te helpen en dat betekent echt niet dat je al zijn of haar boeken moet kopen (al zou ik dat natuurlijk wel heel lief vinden). Je kan vragen waar de auteur op dit moment mee bezig is, of je op een bepaalde manier iets voor hem of haar kunt betekenen, bijvoorbeeld helpen bij research.

Afgelopen zomer maakte ik iets heel moois mee en dat wil ik graag delen in dit blogbericht, omdat je op deze manier een schrijver écht kan helpen. In augustus verbleef ik een week bij Anna Laura in Bratislava. Op woensdag ging ik met haar mee naar haar werk en ik sprak een van haar collega’s. Deze vrouw had ik in januari ook al ontmoet en we raakten (kort) aan de praat. Ze vroeg wat ik die dag ging doen en ik vertelde over mijn schrijfwerk. En dit is wat ze zei (oké, in het Engels, maar voor het gemak heb ik het vertaald): ‘Wat leuk, waar werk je op dit moment aan?’ Enigszins verbaasd over deze zeer positieve reactie vertelde ik kort over huidige projecten. Even later woonde ik de dagopening bij en in het gebed noemde de vrouw ook mij. Ze dankte dat ik een paar dagen bij Anna Laura kon zijn en ze vroeg of God mijn schrijfwerk wilde zegenen en of mijn verblijf in de stad inspirerend mocht zijn. Op dat moment voelde ik me gezien, voelde ik dat mijn schrijfwerk serieus werd genomen en raakte ik nóg meer overtuigd van de roeping die God voor mij heeft.

Heb jij nog meer ideeën hoe je een schrijver of auteur zou kunnen helpen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

4 Comments

  1. Daar kun je volgens mij zeggen: respectloos en met vooroordelen of veroordelend.
    Het zou fijn zijn als die mensen ook zulke vragen aan hun pizza- en paketbezorger of de naaister van hun goedkope kleding stellen. Wegkijken bij uitbuiting vind ik erg, en daar zouden die hun energie in moeten zetten. Verder moet je dat werk doen (als je een keuze hebt) dat je leuk vindt, dat bij je past en niet dat het meeste geld opleverd. Daar is nog nooit iemand gelukkig van geworden. En ja… creatieve beroepen hebben het moeilijk, zeker als je niets “handvasts” afleverd, zoals bv een fotoraportage. Daar zien ze direkt resultaat, maar bij schrijven etc. is het op de lange termijn, en veel werk, bv. inspiratie, blijft onzichtbaar. Gewoon je schouders ophalen, of een tegenvraag stellen. “Bent u tevreden met uw werk en de betaling?” Overigens is “kunnen leven van” ook iets heel subjectiefs. Sommige mensen hebben nooit genoeg en anderen kunnen van weinig heel goed rondkomen. Succes!

    1. Helemaal met je eens! Schrijven is inderdaad echt voor de lange termijn, ook qua inkomsten. Ik werk nu aan verschillende boeken die pas in 2024 het levenslicht zullen zien, denk ik. Dat betekent dat de betaling pas in 2025 volgt. Kunnen leven van is inderdaad ook subjectief, maar je hebt wel een basis nodig om van rond te komen. Ik hoef niet per se de nieuwste auto of kleding.

  2. Mooi verwoord! Ik denk dat het deels komt door wat Johanna ook aangeeft, dat mensen niet direct resultaat zien van het harde werken van een schrijver. De pakketbezorger zien ze bezig dus die werkt echt en brengt resultaat voort. De schrijver zien ze niet bezig, dus die zal ‘af en toe wel wat doen’ of zoiets. Daar komt bij dat mensen zich niet voor kunnen stellen hoeveel werk het is tijd het kost om een boek te schrijven. Doe je er lang over dan zal je wel niet echt eraan werken, dus niet echt eraan verdienen, denken ze dan.
    En ik denk dat het wel ook heel Nederlands is om vooral te denken aan wat iemand verdient en of dat genoeg is, denk maar aan het liedje ’15 miljoen mensen’ en de zin ‘Waar betaalt hij nou zijn huur van?’ Zo mooi dat jouw ervaring in Bratislava heel anders was!

    1. Ja, daar hebben jullie zeker gelijk in. Daarbij komt denk ik dat tegenwoordig bijna iedereen ‘wel een keer’ een boek wil schrijven en het schrijversambacht niet écht zien, denk ik. Dat het niet iets is wat je ‘eventjes’ doet, maar dat het constant hard werken is. En ja, goeie, dat liedje!

Laat een antwoord achter aan Giovanna Jansen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.