Omdat ik via Facebook en andere social media verschillende sites over schrijven volg, kom ik ook vaak grappige plaatjes tegen. Deze zijn als schrijver vaak herkenbaar, maar ook voor andere mensen. Wat veelgehoord is dat een ‘writer’s block’ een van de grootste vijanden is van een schrijver. Dat klopt wel. Het plaatje wat ik vandaag ga laten zien gaat ook een beetje over zo’n writer’s block. Het zijn namelijk vier plaatjes met elk meer dan genoeg excuses om niet te beginnen met schrijven. Ik vond de afbeelding al jaren geleden, sloeg het op op mijn computer en weet daarom dus niet meer waar het vandaan komt. Maar leuk is het wel, kijk maar mee.
Op het eerste plaatje (linksboven) staan allerlei uitwendige factoren om niet met schrijven te beginnen. Het is te zonnig, te bewolkt, te vroeg of te laat. Op het tweede plaatje vinden we lichamelijke redenen om niet te gaan schrijven. Het derde plaatje noemen we ook wel ‘procrastionation’ of uitstelgedrag. Hier maak ik me best weleens schuldig aan, maar vaak om andere redenen dan de meeste schrijvers. Soms wil ik graag aan schrijven beginnen, maar wil ik zeker weten dat ik al mijn andere klusjes heb gedaan, zodat het schrijven niet onderbroken wordt. Dat ik niet opeens nog een toets moet nakijken, terwijl ik net lekker in het verhaal zit.
Het laatste plaatje bevat de tekst waarom ik het plaatje ooit heb opgeslagen. Het poppetje zegt: “Ik zou wel een boek willen schrijven, maar ik kan geen beslissing maken over het lettertype.’
Dat is echt járen mijn strijd geweest. Toen ik een jaar of 12 was, was het natuurlijk comic sans, maar dat is nu natuurlijk streng verboden. Ik heb ook een tijdje courier new gehad, omdat het leek op de letters van een typemachine. Ook vond ik het tof om een lettertype te hebben waardoor je lekker veel bladzijdes had. Dat was voor de tijd dat ik ontdekte dat het aantal pagina’s niet telt, maar het aantal woorden. Inmiddels heb ik een antwoord op de eeuwige struggle, zoals je afgelopen dinsdag al hebt kunnen lezen. Sylfaen, met regelafstand 1,5 als ik écht aan een serieus verhaal ga schrijven. De indeling van het verhaal, de extra documentjes en dergelijke zijn allemaal in Calibri (mijn andere favoriete lettertype), maar als het een heus manuscript moet worden wordt het geschreven in Sylfaen. Zo weet ik altijd wanneer ik het schrijven echt meen.
Blogberichtjes schrijf ik overigens altijd op mijn laptop in een word document en dan maak ik gebruik van Calibri. Niet dat ze niet menens zijn, maar Sylfaen is gewoon niet geschikt voor blogberichtjes. Vind ik.
Dit is dus wat je een beetje kunt verwachten op vrijdag. Natuurlijk zijn het niet alleen maar grappige plaatjes, ik denk er ook over om grappige weetjes over mijn reeds gepubliceerde boeken te delen en misschien heb jij ook nog wel een goed idee over hoe ik mijn Friday fun kan invullen. Laat het maar weten in een reactie. En als je dan toch aan het reageren bent, welke van de ‘excuses’ om geen boek te schrijven vind jij het leukst?
Liefs,
Mirjam
