Friends 4-ever // Hoofdstuk 100 // Marit

Voor ik een korte terugblik schrijf naar het hoofdstuk van vorige week wil ik even stilstaan bij deze mijlpaal. Honderd hoofdstukken in de Friends 4-ever reeks. Ik vind het supertof om te merken dat veel mensen het vervolgverhaal lezen (en het ook missen als het niet online komt). Ik hoop de 150 hoofdstukken nog te halen met dit verhaal… heel misschien wel de 200.

Vorige week las je dat het niet helemaal lekker liep tussen Eva en Stan. Het was een verdrietig hoofdstuk om te schrijven, maar het hoort wel bij het verhaal. Het hoofdstuk van vandaag is gelukkig een stuk feestelijker. De verhaallijn loopt niet helemaal synchroon met onze tijd, want het is Koningsdag. Waarom het niet helemaal gelijk loopt, dat kan je hier lezen.

‘Let’s make a selfie’, zei James. Hij sloeg zijn rechterarm om haar heen. In zijn linkerhand had hij z’n telefoon die hij op een armlengte afstand hield. Marit keek naar het scherm en proestte het uit toen ze merkte hoe ze eruitzagen.
James droeg een oranje krullenpruik en had vlaggen op zijn wangen geschminkt. Zijzelf had ook de Nederlandse vlag op haar gezicht en ze droeg een haarband met rood, wit en blauw. Uiteraard waren ze allebei in een oranje shirt gekleed.
‘Die kan ik wel gebruiken voor bij m’n column zei Marit, nadat James meerde foto’s had gemaakt. ‘Had ik al verteld dat ik voor de schoolkrantredactie een column over Koningsdag ga schrijven?’
James grinnikte. ‘Nog maar een keer of drie. Maar ik ben blij dat je het zo leuk vindt.’
Ze grimaste, in haar enthousiasme vergat ze gewoon wat ze nu wel en niet had gezegd.
‘Hé, moeten jullie zo onderhand niet gaan?’ Mama kwam de kamer in en keek nadrukkelijk naar de klok. ‘Je had toch om half tien afgesproken met de meiden?’
‘Jep. Dan kunnen we om tien uur meezingen met het Wilhelmus, bij de aubade.’ Ze zei het in het Nederlands maar James leek de strekking begrepen te hebben.
‘Ik heb geoefend’, zei hij lachend.
‘Dus jij zingt uit volle borst mee?’ plaagde Marit hem.
James keek een beetje benauwd. ‘Ik doe m’n best’, zei hij uiteindelijk.
Niet veel later waren ze onderweg naar het centrum, waar ze met haar vriendinnen had afgesproken. Marit was benieuwd of Stan er vandaag ook bij zou zijn, Eva had gisteren geappt dat ze nog steeds niet wist of hij kon. Ethan was wel van de partij, dat was voor James ook wel gezellig. De anderen stonden al op hen te wachten, alleen Stan zag ze niet.
‘Komt Stan niet?’ vroeg ze.
‘Hij kon toch niet, moest naar z’n oma’, vertelde Eva.
‘Wilde jij niet met hem mee?’
Eva haalde haar schouders op. ‘Niet per se. Wij hadden al afgesproken om samen te gaan, toch?’
Marit voelde dat er meer aan de hand was. De afgelopen dagen op school had Eva amper tijd doorgebracht met Stan en dat baarde haar zorgen. Maar aan de andere kant … als er echt iets aan de hand was zou Eva het wel zeggen toch?
Ze slenterden naar het plein waar om tien uur de aubade zou beginnen. Het was al aardig druk, maar ze vonden een mooi plekje vooraan.
‘James gaat er wel honderd procent voor hè?’ grinnikte Norah en ze wees naar zijn pruik.
‘Natuurlijk’, reageerde James. ‘Je moet toch op de een of andere manier inburgeren?’
‘Ben je van plan om in Nederland te komen wonen dan?’ wilde Ethan weten.
James haalde zijn schouders op. ‘Je weet maar nooit.’
Marits hart maakte een sprongetje bij die woorden. Tot nu toe hadden ze het niet echt over hun toekomst gehad. Het enige wat ze zeker wisten was dat ze bij elkaar wilden zijn, maar nog nooit hadden ze uitspraken gedaan over welk land ze zich zouden vestigen. Om de een of andere reden was ze er altijd vanuit gegaan dat ze uiteindelijk in Cambridge zouden eindigen, omdat James’ moeder Amy anders niemand had. Maar eigenlijk zou het ook wel fijn zijn om in Nederland te wonen, zeker nu de band met haar moeder steeds beter werd. Ach … het was allemaal nog verre toekomstmuziek.
Een paar minuten voor tien kwam de burgemeester naar buiten en dat was het sein voor het orkest om te gaan spelen. Precies om tien uur zette het orkest het Wilhelmus in.
Marit en haar vriendinnen zongen uit volle borst mee en Marit hoorde dat ook James goed zijn best deed. Dat hij geoefend had was dus geen grap.
‘Wat gaan we nu doen?’ vroeg Lily, nadat ze een aantal liederen hadden gezongen. ‘Over de vrijmarkt lopen? David en Rosan hebben ook een kleedje, ik heb beloofd dat ik bij hen langs zou gaan.’
‘Dan doen we dat eerst’, meende Marit. ‘Maar ik wil ook koekhappen. Tenminste … ik wil graag dat James gaat koekhappen, dat is een echt Nederlandse traditie.’
‘Inderdaad. Zullen we eerst bij het koekhappen kijken of het er druk is? Als dat zo is kunnen we eerst naar de vrijmarkt gaan!’
Iedereen vond Ethans voorstel een goed idee, dus liepen ze met z’n zessen naar het veld waar je allerlei spelletjes kon doen, óók koekhappen.
‘Dus je moet de koek opeten met een blinddoek voor je ogen? Hoeveel tijd krijg je ervoor?’
‘Dat verschilt, maar je moet sneller zijn dan je tegenstander’, legde Ethan uit. ‘Zullen wij het tegen elkaar opnemen?’
James vond het prima. Marit knoopte hem een blinddoek voor. ‘Je mag je handen niet gebruiken hè?’ waarschuwde ze hem nog.
Het werd een spannende wedstrijd tussen James en Ethan. Beide jongens hadden al snel de koek gevonden en de eerste happen genomen, maar toen er nog maar een klein beetje koek over was werd het toch lastiger. Marit maakte verschillende foto’s, die kon ze ook toevoegen bij haar column.
‘And the winner is … James McNallen!’ riep Lily toen James de laatste kruimel van de koek had verorberd. Slechts een paar seconden later had Ethan zijn koek op.
‘Nu krijg ik vast wel een kus’, vond James. ‘Ik heb gewonnen.’
Marit lachte en drukte snel haar lippen op de zijne.
‘Ik wil ook een kus’, bedelde Ethan bij Norah. ‘Als troostprijs.’
Ook Norah gaf toe aan haar vriend. Zij leek zich iets meer op haar gemak te voelen bij de genegenheid in het openbaar.
‘En dan nu … op naar de vrijmarkt. Ik ben benieuwd wat voor leuks er allemaal te krijgen is!’ Eva klonk enthousiast, maar Marit zag een verdrietige blik op haar gezicht. Voor de zoveelste keer vroeg ze zich af of het wel goed zat tussen Eva en Stan. Maar ja … zolang Eva erover zweeg zou zij dat ook doen.

Hoe ziet Koningsdag er voor jou uit?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•