Friends 4-ever // Hoofdstuk 110 // Lily

Herinner je Norahs frustraties nog over het feit dat Lily en Aron nog steeds geen relatie hebben? Daarnaast kwamen haar beide broers met leuke mededelingen. Heb je geen idee waar ik het over heb? Lees dan vooral even dit hoofdstuk terug! Vandaag lees je meer over Lily. Ook over Aron misschien?

Wat had jij voor ak, Lil? Lily bleef naar Eva’s appje staren en vocht tegen de tranen. Ze ging dus écht niet tegen haar vriendinnen vertellen dat ze een 2,8 had voor de toets. Uiteraard had ze geen voldoende verwacht, niet met de hoeveelheid tijd die ze eraan had besteed. Maar een 2,8 was wel heel erg.
Onvoldoende, ga ‘m herkansen, appte ze uiteindelijk terug. En dan moest ze écht even haar gedachten verzetten, want het was een PTA-toets, zoals vrijwel elke toets deze periode.
Ze opende haar cijferlijst nogmaals, het liefst zou ze ál haar toetsen herkansen, maar dat mocht natuurlijk niet.
Voor geschiedenis en de talen had ze gelukkig goede cijfers gehaald, maar voor Wiskunde had ze ook een onvoldoende gehaald. Wat stond ze daar nu gemiddeld voor? O, nog steeds een 7, dus wiskunde hoefde ze niet per se te herkansen, maar aardrijkskunde wel. Dit kon echt niet.
Ze zocht de website van school op en schreef zich in voor de herkansingen. Nog steeds twijfelde ze of ze wiskunde er ook bij zou nemen, het zou leuk zijn om die 4,9 weg te poetsen. Maar dan moest ze haar aandacht verdelen tussen wiskunde en aardrijkskunde en dat was een minder goed idee. Ze zou alleen aardrijkskunde doen.
Ai, succes! Appte Marit.
Dank je, heb me net ingeschreven. Gaat een van jullie nog wat herkansen?
De antwoorden kwamen bijna meteen, geen van haar vriendinnen hoefde iets te herkansen. Ook dat nog, dan moest ze helemaal alleen naar school fietsen op de dag van de herkansingen.

Die maandag vertrok ze met lood in haar schoenen naar school. Nog steeds wist ze niet helemaal zeker of ze de stof wel goed beheerste, haar hoofd leek wel een vergiet. Maar goed, alles wat hoger was dan een 2,8 was mooi meegenomen, besloot ze. En dat moest wel lukken.
‘Hé Lily, ga jij ook wat herkansen?’ Ze was halverwege de route naar school toen tot haar verrassing Aron naast haar kwam fietsen.
‘Ja,’ zei ze verrast. Haar wangen werden vast vuurrood, ze was er niet op bedacht dat hij er zou zijn.
‘Welke toets?’
‘Aardrijkskunde,’ antwoordde ze. Ze pijnigde haar hersens om nog iets origineels te zeggen.
‘Wat toevallig, ik ook! Serieus, ik had een 2,8 voor de toets, dat verzin je toch niet?!’
‘Over toeval gesproken, ik ook.’
‘Echt? Awesome!’ lachte Aron. ‘Nu ja, niet echt heel awesome, maar wel heel toevallig. Ken je het nu goed?’
‘Beter dan de vorige keer,’ lachte Lily. Ze was blij dat het gesprek met Aron zo ongedwongen ging. Eigenlijk was dat altijd het geval, ze hadden ontzettend veel gepraat de afgelopen tijd. Maar nog steeds moest ze over een soort drempel heen als hij haar aansprak, zelf durfde ze niet eens het gesprek te beginnen. Dat was echt stom, want bij iedere andere jongen deed ze dat wel.
‘Dat is niet zo heel moeilijk, toch?’ Hij grinnikte. ‘Slechter dan een 2,8 kan het niet worden.’
‘Inderdaad,’ zei Lily. ‘Maar het was wel heel veel.’
‘Ja hè?’ Gezellig pratend fietsten ze naar school, ze wisselden nog wat kennis van aardrijkskunde uit en dat bleek later bij de toets van pas te komen. Minstens twee vragen wist ze goed te beantwoorden omdat Aron het erover gehad had. Na ongeveer een uur stond ze tevreden op en leverde haar toetsblaadje in. Ze had hier echt een heel goed gevoel over, een voldoende was het zeker, misschien wel een heel goede voldoende. Aron gebaarde iets naar haar, maar ze begreep niet wat hij bedoelde. Zou hij willen dat ze op hem wachtte? Tja, waarom ook niet?
‘Gelukkig, je begreep me!’ zei hij, toen hij vijf minuten later de gang op kwam lopen. ‘Ik heb de laatste vragen afgeraffeld omdat ik bang was dat je weg zou zijn.
Lily glimlachte en voelde het bloed weer naar haar wangen stijgen.
‘Kom, dan gaan we wat drinken, ik trakteer.’
Ze kreeg het zo mogelijk nog warmer. Zou dit dan het moment zijn … zou hij … zou hij ook verliefd zijn op haar en haar verkering vragen? Ze duwde die gedachte meteen weg. De afgelopen weken had ze wel vaker zoiets gedacht, eigenlijk sinds het moment dat Corné op school kwam opdagen en Aron had gedaan alsof hij haar vriend was. Was dat puur uit vriendschap, of was er meer? Haar vriendinnen waren ervan overtuigd dat het zo was, maar zij wist het zelf nog steeds niet.
‘Joehoe, waar zit jij met je gedachten? Toch niet nog steeds bij aardrijkskunde?’
‘Eh … nee,’ antwoordde Lily. ‘Wat zei je?’
‘Ik vroeg hoe het deze keer ging.’
‘Heel veel beter. En bij jou?’
‘Een stukje beter, maar zoals ik al zei: ik heb de laatste vragen afgeraffeld.’
‘Tja … dat had je niet hoeven doen, hoor. Hopelijk heb je wel een voldoende, anders ga ik me nog schuldig voelen.’
‘Niet doen!’ waarschuwde Aron haar. ‘Ik heb dat wel voor je over.’
Haar hart leek op en neer te stuiteren in haar borst en ze probeerde hem onder controle te krijgen, maar dat lukte niet.
Samen fietsten ze naar de stad en vonden een plekje op een terras. Omdat het nog redelijk vroeg in de morgen was, was het niet druk.
‘Ga je nog op vakantie?’ vroeg Aron, toen ze allebei een groot glas drinken voor zich hadden staan.
‘Eh … we gaan waarschijnlijk weer een paar weken kamperen in Oostenrijk of Zwitserland. M’n ouders zijn er nog steeds niet over uit.’
‘Nog niet? De zomervakantie is al begonnen … Zitten alle campings niet vol?’
‘Misschien wel, ik weet het niet.’ Ze waagde het weer op te kijken, maar vermeed een blik te werpen in zijn blauwe ogen. ‘Het zou ook kunnen zijn dat ze al wel geboekt hebben, maar ons in onzekerheid houden. Dat zou echt iets voor mijn ouders zijn.’
Aron grijnsde. ‘Jullie kunnen altijd nog gaan wildkamperen in Zweden.’
‘Eh … nou, dat lijkt me een slecht idee.’
‘Houd je er niet van?’
Lily haalde haar schouders op. ‘Mijn broertje en zusje zijn nog maar negen. Die willen full time entertainment hebben, dat gaat met wildkamperen een beetje lastig.’
Aron lachte, die fantastische lach van hem. Het maakte hem zo knap, zo aantrekkelijk. Ze probeerde het heel vaak in haar hoofd te zeggen dat dit niet speciaal was. Aron voelde niets voor haar, anders had hij haar al veel en veel eerder gevraagd. Maar haar hart geloofde er niets van.
‘Daar heb je gelijk in,’ zei hij. ‘Vind jij het wel wat?’
‘Het lijkt me wel stoer,’ zei Lily. ‘Heb jij het weleens gedaan?’
Aron schudde zijn hoofd. ‘Niet echt tenminste. Maar dit jaar ga ik het met m’n broer doen, we gaan een week naar Zweden. Erna rijden we door naar Noorwegen waar m’n ouders op een camping staan. Mocht het echt helemaal niks worden, kunnen we altijd eerder naar Noorwegen rijden.’
‘Wat leuk!’ zei Lily enthousiast. ‘Je moet me er alles over vertellen als je weer terug bent. Eh … als je dat wilt tenminste.’
‘Tuurlijk!’ zei Aron, die niet leek te merken dat ze schrok van haar eigen reactie. ‘Ik zal je foto’s appen, als ik bereik heb tenminste.’
‘Dat zou leuk zijn,’ reageerde Lily, zonder zich druk te maken over zijn reactie. Hij bood het tenslotte zelf aan.
‘Dan krijg je misschien een idee of het ook wat voor jou is. Enne …’ Hij zweeg en keek een beetje ongemakkelijk. ‘Kun jij me dan één ding beloven?’ Zijn stem klonk plotseling heel ernstig, iets dat ze helemaal niet gewend was van hem.
‘Eh … wat?’
‘Geen stalkers aan de haak slaan deze zomer.’ Hij grijnsde erbij, maar Lily’s hart klopte wild toen ze tot zich door liet dringen wat hij bedoelde.
‘Beloofd!’ zei ze zacht. ‘Stuur jij me dan iedere dag een foto? Als je bereik hebt tenminste.’
‘Iedere dag,’ beloofde Aron ernstig.
Ze waagde het hem aan te kijken en zag dat hij haar intens aankeek. Hij meende dit echt. Of was dit een droom waar ze in gevangen zat? Dit kon toch niet echt waar zijn? Aron kon haar toch geen verliefde blik toe werpen? Of was het geen verliefde blik, hoopte ze dat alleen maar? Ze zuchtte onhoorbaar en vroeg zich af of hij nog meer zou zeggen, maar nee, hij zweeg. Geduld.
Op dat moment ging haar telefoon. ‘O, het is m’n moeder’, zei ze tegen Aron en ze nam op.
‘Hoi mam,’ zei ze een beetje onzeker. Mam belde haar nooit overdag.
‘O, gelukkig, je bent klaar met je toets,’ zei mam en ze klonk opgelucht. ‘Kan je meteen naar huis komen? Papa is gevallen en heeft waarschijnlijk zijn been gebroken, ik zit hier met David en Rosan, die hebben studiedag. Zodra jij thuis bent, kan ik ook naar pap toe.’
‘Oké,’ antwoordde Lily. ‘Ik kom eraan, sterkte voor pap.’
‘Je moet naar huis?’ Aron trok zijn wenkbrauwen op.
Ze knikte. ‘Mijn vader heeft z’n been gebroken, waarschijnlijk en m’n broertje en zusje zijn vrij vandaag, studiedag.’
‘Aha,’ zei Aron en hij nam een paar grote slokken van zijn cola. ‘Dan moeten we maar opschieten.’
Lily dronk gehaast haar drinken op en samen liepen ze naar de fietsen toe.
‘Dank je wel voor het drankje,’ zei Lily.
‘Graag gedaan,’ zei Aron. ‘In de vakantie nog een keer? Als we weer terug zijn …’ Hij keek haar hoopvol aan en haar hart begon weer als een razende te kloppen.
‘Lijkt me leuk. Dan moet je me alles vertellen over het wildkamperen.’ Om zich een houding te geven frunnikte ze wat aan haar fietssleutel.
‘Ga ik doen,’ zei Aron. Hij kwam dichterbij staan, keek even naar de grond en sloeg toen een arm om haar heen en trok haar naar zich toe in een omhelzing. ‘En ik meen het, geen stalkers,’ fluisterde hij in haar oor.
‘Komt goed,’ bracht ze uiteindelijk uit. Als ze ook maar dacht dat ze iemand had gevonden die leuker was dan Aron, dacht ze gewoon terug aan deze omhelzing en dan zette ze het wel uit haar hoofd.

Hoe gefrustreerd ben jij nu op een schaal van 1-10?
(Ik 100)

Liefs,

Mirjam

2 Reacties

  1. Ah, arme Lily! Een 2,8 voor aardrijkskunde, haar vader heeft zijn been gebroken, maar bovenal dat Aron haar nu niet eens een keer vraagt. Ik ben best wel gefrustreerd, dus ehm, wil je in het volgende hoofdstuk over Lily hét laten gebeuren? 🙂 Ik ben superbenieuwd hoe dit af gaat lopen!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.