Friends 4-ever // Hoofdstuk 155 // Eva

Vorige week kon je lezen over een confrontatie tussen Lily en Joëlle. Geen idee waar ik het over heb? Klik dan op deze link. Een paar weken terug opperde Lily het idee om Marit te bezoeken in de voorjaarsvakantie. Daar kan je vandaag meer over lezen.

Met een zucht van tevredenheid ritste Eva haar rugtas dicht, alles paste erin. Dat was fijn, want dan hoefde ze morgen niet de hele dag in Londen met een trolley te slepen. Ze blikte op haar telefoon, het was al acht uur. Snel even theedrinken en dan zou ze maar naar bed gaan, al vroeg ze zich af of ze zo vroeg wel kon slapen. Maar ja, ze had weinig andere keus, want morgenochtend moest ze al om vijf uur opstaan. Om zeven uur zou hun trein vanuit Rotterdam vertrekken, zodat ze rond een uur of tien in Londen aan zouden komen. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze maar één dag zouden gaan, maar dan moesten ze om zes uur ’s avonds alweer de trein naar huis nemen, dat was wel heel kort dag. Dus had Eva uiteindelijk voorgesteld om een hotel te zoeken waar zij, Norah en Lily konden overnachten. Eerst had ze gevraagd of Marit ook meewilde, maar die ging liever terug naar Cambridge, wat Eva ook wel begreep. Donderdagochtend om elf uur zouden ze weer op de trein naar Rotterdam stappen. Eva had er ontzettend veel zin in, zo’n tripje met haar vriendinnen zou echt onvergetelijk worden, dat wist ze zeker.

‘Gek idee dat we nu onder het water zijn’, merkte Lily op, toen ze in de Kanaaltunnel reden. ‘Er zou maar iets stukgaan.’
‘Lieve help, Lil. Waarom suggereer je zoiets engs?’ rilde Norah. ‘Daar wil ik helemaal niet aan denken.’
‘Het is al jaren goed gegaan. Als er iets mis was met de tunnel zouden ze er echt geen treinen in laten rijden’, suste Eva de boel. ‘Wie heeft er zin in een potje Clever?’ Ze toverde het spelletje uit haar tas, blij dat het erbij had gepast.
‘Ja, leuk!’ Norah was meteen Lily’s enge opmerking vergeten en een uur lang speelden ze fanatiek het spel. Toen ze aan een derde potje wilden beginnen klonk er opeens een omroep dat ze station Londen St. Pancras naderden.
‘Morgen gaan we weer Clever doen’, merkte Norah op. ‘De tijd gaat echt veel sneller dan!’
Eva zocht de dobbelstenen bij elkaar en stopte alles terug in de doos, voor ze die weer in haar tas propte. Vervolgens haalde ze haar telefoon tevoorschijn, ze had een appje van Stan gekregen.
Heel veel plezier vandaag, lieverd! Stuur je wel foto’s?
-Ga ik doen, maar word je dan niet jaloers?
Misschien. Maar stuur nog steeds foto’s 😉
Glimlachend stuurde ze haar telefoon weer weg.
‘Je had zeker een appje van Stan? Je kijkt zo gelukkig …’ plaagde Lily.
‘Heb je jezelf weleens gezien als je een appje van Aron krijgt?’
‘Nee’, grijnsde Lily. ‘Maar dan zal ik er vast ook zo uitzien. Was het van Stan?’
‘Yep. Hij wil graag foto’s, maar ik ben bang dat hij dan jaloers wordt.’
‘Misschien hadden we de jongens toch mee moeten nemen’, meende Norah. ‘Dat was wel gezellig geweest.’
‘Maar niet leuk voor Marit, want James kan er niet bij zijn’, wees Eva haar terecht. ‘Bovendien heb ik ook veel zin in een heerlijk vriendinnenuitje. En in Londen is dat toch helemaal te gek?’
De trein minderde vaart en niet veel later konden ze uitstappen. ‘Marit staat als het goed is op ons te wachten bij de uitgang van King’s Cross’, vertelde Norah en ze wees de richting die ze op moesten lopen.
‘Ik zie haar al.’ Precies op het moment dat Lily dat zei, zag Eva haar ook. Marit zwaaide enthousiast en even later omhelsden ze elkaar alsof ze haar een jaar niet hadden gezien, in plaats van een paar dagen. Volgend jaar zou het misschien wel zo gaan, dacht Eva. Dan zouden ze Marit weken, zo niet maanden niet zien … Die gedachte zorgde voor een brok in haar keel die ze niet zo makkelijk weggeslikt kreeg. Zou Marit het zelf soms ook spannend vinden? Eva kon zich niet voorstellen dat Marit hier totaal niet over na had gedacht, maar ze sprak er nooit over.
‘Ik heb kortingskaartjes voor Londen Eye, als jullie daarin willen. Amy kreeg ze via haar werk en ze verlopen volgende maand. Hebben jullie daar zin in?’
Daar waren ze allemaal enthousiast over. ‘Zullen we dat nu maar meteen doen?’ stelde Lily voor. ‘Vanmiddag gaat het waarschijnlijk regenen.’
‘Goed idee. Dan zullen we wel eerst met de Underground moeten, het is een beetje ver lopen vanaf hier.’
Het duurde ruim twintig minuten voordat ze bij London Eye aangekomen waren en er stond een lange rij. ‘Gaan we er echt in?’ vroeg Eva voor de zekerheid.
‘Natuurlijk, we hebben genoeg om over te kletsen, toch? Bovendien is de rij meestal veel langer’, wist Marit. ‘Hoe was jullie reis?’

Vermoeid liet Eva zich die avond in het bed op de hotelkamer vallen. Wat een heerlijke dag hadden ze gehad. Uiteindelijk hadden ze nog geen uur hoeven wachten bij London Eye en daarna waren ze via Trafalgar Square naar Covent Garden geslenterd. Op de markt die daar gehouden werd hadden ze alle vier een geknoopt armbandje gekocht. Lily had op dramatische toon gesproken dat ze op deze manier altijd aan elkaar konden denken, zelfs als ze op grote afstand van elkaar woonden. Norah had gezegd dat Lily normaal moest doen, maar Eva had wel gezien dat haar ogen vochtig waren geworden. En eerlijk gezegd had ze daar zelf ook last van gekregen. De naderende examens en een toekomst zonder de middelbare school maakten haar onzeker. En ja, ze had het goed voor elkaar. Met het geld dat ze verdiende met de YouTube video’s kon de makkelijk een studie aan het conservatorium betalen. Ze had zich op meerdere scholen aangemeld en ze hoefde alleen maar haar toelatingsexamens te halen. En zelfs als ze het dit jaar niet zou redden, kon ze het altijd volgend jaar opnieuw proberen. Maar als ze niet meer naar de middelbare school ging, zou ze haar vriendinnen ook niet zo vaak meer zien. Marit verhuisde natuurlijk naar Engeland, dus die afstand was het grootst. Maar wat gingen Norah en Lily doen? Zou hun vriendschap niet veranderen? Nee … daar wilde ze nu niet aan denken. Ze verplaatste haar gedachten na de gebeurtenissen ná Covent Garden. Marit was op het idee gekomen om naar het British Museum te gaan en dat was ook wel indrukwekkend. Ook heel tof dat je in Engeland naar veel musea gratis mocht. Aan het einde van de middag waren ze vermoeid bij een gezellig, klein restaurantje aangekomen waar ze genoten hadden van een uitgebreide maaltijd. Kortom, het was een heerlijke dag geweest. Eentje om voor altijd te herinneren. Een om nog heel vaak over te doen.

Naar welke stad zou jij een dagje willen met je vriendinnen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•