Friends 4-ever // Hoofdstuk 157 // Norah

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over Marit, die nog steeds twijfelde aan haar toekomstplannen. Wat gaat ze doen als ze niet wordt toegelaten op een Engelse universiteit? Je kunt hier meer over lezen via deze link. Vandaag kan je weer over Norah lezen, zij is ontzettend zenuwachtig…

‘Dit boek is geschreven door Levi Weemoedt en dat is het pseudoniem voor Isaack van Wijk’, dreunde Norah op. ‘Wist je dat het Isaack met een c en een k is?’ Dat hoorde niet bij haar presentatie, maar ze wilde toch dat Lily het wist.
‘Ja, dat heb ik gezien. Ga je dat er ook bij zeggen?’
‘Nee, dat lijkt me niet de bedoeling. Ken jij het goed?’
‘Redelijk’, antwoordde Lily. Straks moesten ze samen bij Nederlands hun presentatie doen over het boek De ziekte van Lodenstein. In tweetallen moest je een boek van de literatuurlijst lezen en er een presentatie over houden, tot nu toe waren er drie presentaties geweest en als Norah het moest geloven hadden zij en Lily het leukste boek gekozen. De meeste boeken waren echt heel saai, of behoorlijk grof. Dat was bij hun boek niet het geval, al dreef de auteur wel een beetje de spot met het geloof. Maar hij deed het op een snedige manier die Norah aan het denken zette. Zoiets wilde ze wel vertellen in haar presentatie, dat het haar een spiegel voorhield en dat het boekje daarom van meerwaarde kon zijn in de christelijke cultuur. Dat had ze echter nog niet met Lily overlegd, terwijl ze toch de afgelopen dagen al steeds hun presentatie hadden geoefend op de fiets.
‘Kennen jullie het nou nog niet uit jullie hoofd?’ hoorde ze Eva op plagende toon vragen. ‘Je zou denken dat na twintig keer oefenen het toch goed moet gaan.’
‘Twintig keer? Volgens mij heb ik Norah al wel dertig keer horen zeggen dat Levi Weemoedt het pseudoniem is voor Isaack van Wijk.’ Marit deed er nog een schepje bovenop.
‘Eén ding scheelt, wij hoeven straks niet naar ze te luisteren’, grinnikte Eva. ‘Want ik heb het verhaal nu al tig keer gehoord.’
‘We zullen heus wel wat subtiele verschillen aanbrengen’, merkte Lily op. ‘En het stukje voorlezen kunnen we op de fiets ook niet doen. Dat is echt vet grappig.’
‘Ja hè’, merkte Norah op. ‘Volgens mij had die Levi Weemoedt gewoon een burn-out en reageerde hij het af door dit boekje te schrijven.’
‘Misschien moet je dat erbij vertellen’, grijnsde Lily. ‘Benieuwd wat Pronk daarvan vindt.’

Pfoeh, dat zat er weer op, met een diepe zucht ging Norah zitten. Ook Lily, die naast haar neerplofte, liet haar adem hoorbaar ontsnappen.
‘Wat vonden jullie van deze presentatie?’ vroeg Pronk.
‘Heel vernieuwend en verfrissend.’ Marit klonk bloedserieus.
Norah moest zich inhouden om niet in lachen uit te barsten.
‘Waarom dan, Marit?’ Norah was benieuwd of er nu een flauwe opmerking zou komen, maar Marit sprak heel serieus. ‘Ik vond dat Norah en Lily hun enthousiasme over dit boek goed over hebben gebracht. Het lijkt me een stuk leuker en interessanter dan de boeken die tot nu toe zijn besproken. En … eh … dat bedoel ik niet vervelend richting de mensen die de presentatie hebben gehouden, maar die boeken waren volgens mij ook helemaal niet interessant.’
Hier en daar werd instemmend geknikt.
Kyle stak zijn vinger op. ‘Ik vond wat Norah zei over die spiegel die het boekje haar voorhield heel mooi. Ze verwoordde haar eigen mening heel erg goed. En ze deden het allebei goed uit hun hoofd.’
‘Dat komt vast omdat ze hun presentatie op de fiets wel honderd keer hebben geoefend’, grijnsde Eva. ‘Ik denk dat zelfs ik hun presentatie had kunnen houden.’
Vrijwel iedereen lachte.
‘En toch vond Marit het verfrissend en vernieuwend …’ merkte Liam op, toen het stil was geworden. ‘Dan is het echt een heel goede presentatie.’
Daar leek iedereen het mee eens te zijn en uiteindelijk kregen ze een 9,2. Zo’n hoog cijfer had nog niemand gehad voor de presentatie.

‘En nu gaan Marit en ik onze presentatie oefenen’, kondigde Eva aan, toen ze op weg waren naar huis. ‘Wij willen ook een 9,2.’
‘Dat snap ik’, grijnsde Lily. ‘Welk boek hebben jullie gelezen?’
‘Knielen op een bed violen’, antwoordde Marit en ze trok een vies gezicht. ‘Echt vreselijk vond ik ‘m.’
‘Nou ja, altijd minder erg dan Een vlucht regenwulpen, als ik Aron moet geloven.’
‘Wie heeft dat geschreven?’ informeerde Norah.
‘Maarten ’t Hart’, was Lily’s antwoord. ‘Hij geeft heel erg af op de christelijke cultuur.’
‘Dat valt bij Jan Siebelink nog wel mee’, vond Eva. ‘Maar het is gewoon een beetje beklemmend om te lezen. Misschien kunnen we daar iets over zeggen in de presentatie, Marit.’
‘Goed idee. Maar … eh … zullen we daar morgen mee beginnen? Vanmiddag wil ik eigenlijk gewoon een keertje kletsen, dat is al veel te lang geleden.’
‘Prima’, zei Eva. ‘Maar vanaf morgen gaan we heel hard oefenen, misschien halen wij dan wel een 9,3.’
Norah grijnsde om het enthousiasme van haar vriendinnen. Zij was blij dat haar presentatie erop zat, ze had er zo tegenop gezien. En uiteindelijk was het natuurlijk heel erg meegevallen, maar nu kon ze tenminste weer rustig ademhalen. Voor korte duur dan, want binnenkort hadden ze hun PWS-presentatie, al had Norah van haar broers en zussen gehoord dat je die voor kleine groepjes moest houden, dus dat viel dan wel mee. Maar toch … aan alles merkte je dat het einde van het schooljaar dichterbij kwam. Overal gingen ze dingen afronden, proefexamens maken en inmiddels had Norah de eindexamenstress behoorlijk te pakken. Ze stond er goed voor en was niet heel bang dat ze zou zakken. Maar gewoon … het idee dat dit hetgeen was waar ze drie jaar lang naartoe had gewerkt, dat kon ze zich haast niet voorstellen. Zouden de anderen er ook last van hebben?
‘Hebben jullie ook al examenstress?’
‘Examenstress? Dat duurt nog twee maanden’, riep Lily meteen. ‘Het is maart, Noortje, geen mei.’
‘Nou … bij tekenen zijn we al bezig met het examenwerkstuk’, wierp Norah tegen.
‘Dat is anders’, vond Lily. ‘Maar jij hebt dus wel examenstress?’
‘Soms’, zei Norah. ‘Als ik er te veel en te diep over nadenk.’
‘Dat moet je dan niet doen’, reageerde Eva laconiek. ‘Maar ik snap je wel hoor, Noor. Af en toe bekruipt mij ook een vervelend gevoel als ik te lang nadenk over de examens. Maar het komt goed, dat weet ik zeker.’

Ben jij het met Eva eens?

Liefs,

Mirjam

8 Reacties

  1. Wat een leuj stukje weer! Ik heb volgende week een boekpresentatie, hopelijk ook een 9.2 😉 en met die meiden komt het vast goed!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.