Friends 4-ever // Hoofdstuk 185 // Norah

Herinner je vorige week nog? De vier meiden kregen goed nieuws! Als je je niet meer kunt herinneren wat dat goede nieuws was, raad ik je aan hier te klikken, daar kan je namelijk het vorige hoofdstuk teruglezen. Vandaag lees je over een feestje …

‘Van harte gefeliciteerd met het behalen van je vwo-diploma, Norah!’ Ethans vader klonk super serieus en Norah had de neiging om te giechelen. Ze deed het maar niet, dan zou ze uit moeten leggen waarom en dat was niet zo gemakkelijk.
In plaats daarvan bedankte ze hem en nam ze de envelop die hij haar in handen drukte aan. Straks zou ze wel kijken wat erin zat, ze vond het onbeleefd om het nu te doen.
Ook Ethans moeder feliciteerde haar en tot slot kwam haar vriend zelf. Hij omhelsde haar en drukte vervolgens een kus op haar lippen. ‘Ik had je natuurlijk al gefeliciteerd, maar hierbij nogmaals. Ik ben supertrots op je, lieverd!’
‘Dank je wel’, glimlachte ze. Veel tijd voor een uitgebreide begroeting van Ethan had ze niet, want haar broer, schoonzus en nichtje kwamen ook de tuin in en toen ze hen begroet had, kwamen haar vriendinnen met hun aanhang, zelfs James was erbij.
Toen iedereen een plekje gevonden had en was voorzien van taart kon Norah eindelijk gaan zitten. Eigenlijk was zo’n feestje helemaal niets, want je moest constant gastvrouw spelen, iets waar Norah niet zo goed in was. Ze keek de kring rond, had echt iedereen drinken gekregen en een stukje taart? Mam ving haar blik en leek te begrijpen wat ze bedoelde. Ze stak kort haar duim op als teken dat het goed zat.
‘Heb je je definitieve studiekeuze nu al gemaakt?’ informeerde Ethans vader, die niet ver bij haar vandaan zat.
Norah wierp een schuine blik op Ethan, die knikte haar bemoedigend toe. Tot nu toe had ze dit onderwerp bewust vermeden als ze bij Ethan was, ze wilde niet dat haar schoonvader haar beoordeelde op haar studiekeuze.
‘Jazeker, ik ben zelfs al toegelaten’, antwoordde ze. ‘Ik ga naar Zwolle voor de opleiding tot binnenhuisarchitect.’
Tot haar ergernis waren de gesprekken om haar heen stil gevallen en leek iedereen mee te luisteren. Hoewel, haar ouders, broers en zussen waren nog gezellig in gesprek met elkaar, dat scheelde weer. Maar ja, haar vriendinnen luisterden wel allemaal mee.
‘Hm’, bromde Ethans vader en Norah kon de afkeuring op zijn gezicht zien.
‘Ik heb er erg veel zin’, voegde ze eraan toe, puur om zich een houding te geven.
‘Ja, maar een studie is meer dan alleen maar doen wat je leuk vindt. Met doen wat je leuk vindt, worden rekeningen niet betaald.’
Voelden de anderen de spanning in de lucht ook? Moest Norah hierop reageren of kon ze afwachten tot een van de anderen iets zei?
Ethan schraapte zijn keel. ‘Het helpt ontzettend veel als je een studie doet die je leuk vindt, pa.’
‘Jazeker. Maar ik vind het gewoon een beetje zonde van het vwo. Had dan gewoon havo gedaan’, mopperde hij. ‘Dan ging je nu al naar je tweede jaar.’
‘Dat denk ik niet’, zei Norah. ‘Want vorig jaar had ik nog geen flauw benul van wat voor opleiding ik wilde doen.’
‘Psychologie, toch?’
‘Eh … nee. Dat heb ik in oktober heel even overwogen, maar nadat ik bij de open dag was geweest, leek het me toch niks.’
‘O.’ Ethans vader leek zich bij die informatie neer te leggen.
‘Sorry dat ik me ermee bemoei’, klonk opeens de stem van Lily. ‘Maar waarom moet iedereen met een vwo-diploma per se een universitaire studie doen? Dat staat toch niet in de wet?’
Norah wierp haar beste vriendin een dankbare blik toe.
Ethans vader keek haar verstoord aan. ‘Nee, dat niet. Maar ik vind het jammer als mensen hun talenten niet ten volle gebruiken. Norah heeft blijkbaar de hersens voor een universitaire opleiding en ik ben van mening dat je dat moet laten meewegen in je studiekeuze.’
‘Dat heeft Norah heus wel gedaan’, zei Lily. ‘Maar je talenten gebruiken kan op zoveel meer manieren dan alleen maar een universitaire studie doen als je vwo hebt gedaan. Het is een beetje kortzichtig om te denken dat je talenten alleen in je hersens zitten. Toevallig ben ik behoorlijk goed in tekenen.’ Nog altijd was Lily bescheiden als het om haar tekentalent ging. ‘Er is geen universitaire opleiding voor kunst. Moet ik dan mijn talent voor tekenen vergooien omdat ik toevallig de hersencapaciteit heb voor een opleiding waar ik verder geen aanleg voor heb?’
Ethans vader leek niet goed te weten wat hij met de situatie aan moest.
‘Kijk … op dit examenfeestje van Norah zijn een heleboel vwo-ers aanwezig. We hebben allemaal ons diploma gehaald.’
Stan schudde zijn hoofd.
‘Dat herexamen ga je rocken, Stan’, verzekerde Lily hem. ‘Maar goed … we gaan niet allemaal naar de universiteit, sterker nog, het is eerder een uitzondering, toch?’
‘Ik ga de academische pabo doen’, grijnsde Aron. ‘Dus in principe heb ik wel iets aan m’n vwo-diploma, als je het zo stelt als meneer … eh … vader van Ethan.’
Ethans vader lachte een beetje zuur.
‘Ik neem een tussenjaar’, zei Kyle achteloos. ‘En misschien ga ik me wel nooit in het academische leven storten. Studies zijn ondergeschikt aan ervaring.’
Ergens kon Norah het zich niet voorstellen dat Kyle nooit een vervolgopleiding zou doen, maar aan de andere kant: waarom niet?
‘Ik ga naar het conservatorium’, zei Eva. ‘Ook geen universitaire studie. U bent vast heel teleurgesteld in deze vwo’ers.’
Norah sloeg snel haar hand voor haar mond, zodat Ethans vader niet kon zien dat ze moest lachen. Hij zou denken dat ze hem uitlachte, wat in feite gewoon waar was. Dankbaar keek ze haar vriendinnen en vrienden aan. Haar ouders en familieleden leken het gesprek niet gevolgd te hebben, maar haar broer Abel knipoogde vlug. Hij had zeker wel iets opgevangen.
‘Maar gelukkig gaat Marit het allemaal goedmaken’, grijnsde Norah. ‘Toch?’
‘Precies. Ik ga naar een Engelse universiteit waar ze eigenlijk geen buitenlandse studenten toelaten’, lachte Marit. ‘En James gaat naar Cambridge, dus wij houden de eer oog.’
Haar schoonvader zweeg, tegen zoveel mensen kon hij vast niet op. Eigenlijk had Norah een klein beetje medelijden met hem, maar aan de andere kant, moest hij maar niet zo hoogverheven doen!

Welke vervolgopleiding heb jij gedaan of zou je graag willen doen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

9 Comments

  1. Nu doe ik vwo ???? En daarna zou ik de pabo (lekker doorsnee????) willen doen als ik geen ander leuker beroep vind… Is dit het laatste vervolgverhaal?

    1. Haha ik ook <3 Pabo lijkt me echt top!! Ik weet het al sinds dat ik naar school ging, maar het is nog niet veranderd:) Ik doe havo omdat ik wel vwo kon maar dan zou ik zo lang op 1 school zitten (6 jaar vwo en dan maar 3 jaar pabo) en bovendien, als ik dan echt op de pabo zit, ben je gericht op wat je echt wilt gaan doen, dat lijkt me veel interesanter haha 😉 Ik geef Norah echt groot gelijk en het lijkt me een gaaf beroep, binnenhuisarchitect

      1. Haha ja dat dacht ik ook. Maar de havo klassen zaten vol dus toen moest ik wel. Maar ja ik heb er geen spijt van hoor 😉 Mocht de pabo me toch niks lijken dan kan ik in ieder geval nog uit alle beroepen kiezen!

        1. En jij hebt hier ook helemaal gelijk in. Ik heb ooit ook vwo gedaan, maar had geen idee wat ik daarna wilde doen. Uiteindelijk heb ik niet iets gedaan waar ik een vwo diploma voor moest hebben (lerarenopleiding Engels) en werk ik nu in een boekwinkel (daar heb je al helemaal geen vwo voor nodig). Toch ben ik wel heel blij met m’n opleiding, want ik heb wel het idee dat het me een voorsprong/extra kennis geeft bij het schrijven.

      2. Leuk, al die toekomstplannen. En groot gelijk dat je een ander niveau kiest als je toch al weet wat je gaat doen. Waarom zou je het jezelf moeilijk maken als het ook makkelijk kan? 😉

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.