Friends 4-ever // Hoofdstuk 19 // Eva

Vorige week organiseerde Lily een vriendinnenavondje en ze biechtte op aan Eva en Marit dat ze verliefd was op Aron. Norah had nog steeds ‘ruzie’ met Ethan. Als je het hoofdstuk gelezen hebt, kun je je dat vast herinneren. Mocht je geen idee hebben hoe dat is afgelopen, dan raad ik je aan het vorige hoofdstuk te lezen. Weer helemaal bij? Dan kun je vandaag iets over Eva lezen.

‘Yes! Nederlands valt vandaag uit!’ Lily maakte een pirouette en keek hen lachend aan. Ze stonden met z’n vieren in de hal bij het roosterbord.
‘Nou, zo leuk is dat niet hoor,’ mopperde Eva. ‘Als het bio was geweest, waren we tenminste eerder vrij geweest.
‘Niet zeuren,’ zei Marit, tot Eva’s verrassing. ‘Jij en Lily zijn op dinsdag altijd al na het zesde uit, terwijl Norah en ik zitten te zwoegen bij scheikunde.’
‘En gezwoegd wordt er zeker,’ verzekerde Norah haar. ‘Je kent mevrouw Ploeg toch nog wel, Eva?’
Eva rilde onwillekeurig. ‘Dat nare mens, ja … die ken ik nog wel. Jullie zijn ook wel zo gek dat jullie scheikunde hebben gekozen! Ik bedoel, Marit kon natuurlijk niet weten dat mevrouw Ploeg hier werkte, maar Norah, jij zou beter moeten weten!’
‘Ik hoopte dat ik Verduijn de bovenbouw zou doen. Dat doet hij normaal ook. Maar nee, Ploegje wilde ook bovenbouwklassen.’
‘Maar goed, Nederlands valt uit, dus. Wat zullen we gaan doen?’
‘Scheikunde maken,’ zei Norah opgelucht. ‘Ik had m’n huiswerk nog niet klaar, maar hoopte dat ik in de loop van de dag wel een goed smoesje had kunnen bedenken.’
‘Je bedoelt dat ik wel een goede smoes voor je had kunnen verzinnen?’ vroeg Lily liefjes.
Norah ging er wijselijk niet op in.
‘Ik moet scheikunde ook nog afmaken. Ik wilde het eigenlijk het zesde doen, maar als we het samen doen, zijn we misschien sneller klaar.’
Lily wilde al protesteren, zag Eva. Op dat moment werd er op haar schouder getikt. Ze draaide zich om en keek in het lachende gezicht van Stan.
‘Heb je het al gezien?’ vroeg hij.
‘Dat Nederlands uitvalt? Natuurlijk! Ik vind het maar stom, wat hebben we nu aan een tussenuur?’ ratelde ze.
‘Het muzieklokaal is leeg,’ wist Stan haar te vertellen. ‘We kunnen oefenen voor het muziekstuk.’
‘Hé, dat is best een goed idee,’ zei ze. ‘Ik overleg nog heel even wat de meiden gaan doen, oké?’
Stan knikte. ‘Prima. Ik zie je wel verschijnen als je wilt oefenen. Ik ga sowieso in het muzieklokaal zitten.’ En toen was hij weer verdwenen.
Lily, Norah en Marit hadden niets gemerkt van het gesprek tussen haar en Stan. Gelukkig maar, anders zouden ze misschien flauwe grapjes maken. En dat wilde Eva liever niet, ze was er nog niet achter wat ze nu echt van Stan vond. Ze vond het gezellig om met hem te praten en het was heerlijk om samen muziek te maken, net als met Robin. Het verschil tussen de jongens was levensgroot, qua uiterlijk dan. Robin had donker haar en donkerbruine ogen. Stans haar was lichtblond, haast wit en hij had lichtblauwe ogen.
‘Ik ga ook maar huiswerk maken,’ verzuchtte Lily. ‘Heb jij je werkboek van AK bij je?’ vroeg ze aan Eva.
‘Ja, die ligt wel in m’n kluis. Heb jij die van jou niet mee, dan?’
‘Hij ligt nog thuis, ik vergeet ‘m iedere keer mee te nemen.’
‘Als je hem donderdag maar niet vergeet,’ waarschuwde Eva. ‘Dekkers is best aardig, maar niet als je je spullen niet bij je hebt!’
‘Dat weet ik,’ zei Lily met een zucht.
‘Ik ga trouwens werken aan m’n muziekproject, het derde,’ vertelde Eva, tussen neus en lippen door. Dat het samen met Stan was, zei ze er maar niet bij.

‘Het wordt echt supergaaf,’ zei Stan enthousiast. ‘Je speelt heel goed, Eef!’ Even lachte hij verlegen. ‘Ik mag wel Eef zeggen, toch?’
‘Vooruit dan maar,’ grijnsde Eva. ‘Omdat jij het bent.’
Dat verlegen lachje keerde weer terug. ‘Ik voel me vereerd,’ zei hij. ‘Zullen we het nog één keer doornemen?’
Eva knikte. ‘Prima, we hebben nog tien minuten, toch?’
Stan zette z’n viool weer onder z’n kin en begon te spelen. Eva viel in en weer vulden de klanken van Oh Holy Night het lokaal. Eva ging helemaal in de muziek op, ze had het lied al zo vaak gespeeld dat ze het uit haar hoofd kende. Met gesloten ogen speelde ze verder en ze deed ze pas weer open toen ze klaar waren met spelen.
Er verscheen een scheve grijns op Stans gezicht. ‘Heerlijk om eens een keer met iemand samen te werken die net zo gek is op muziek als ik,’ verzuchtte hij. ‘Of misschien nog wel gekker.’
‘Noem je mij nu gek?’ vroeg Eva plagend.
‘Ik zou niet durven,’ haastte Stan zich te zeggen.
Eva deed voorzichtig de klep op de piano en stond op. Ze pakte haar tas en knikte naar Stan. ‘De pauze begint zo, dan moeten we hier toch weg zijn?’
Hij knikte, het leek met tegenzin.
Naast elkaar liepen ze het lokaal uit, over het smalle gangetje naar de aula.
‘Heb je zin om vrijdagavond …’ begon Stan, maar hij kon zijn zin niet afmaken.
‘Ha Eef, lekker muziek gemaakt?’ Lily, Norah en Eva kwamen in de richting van het muzieklokaal lopen.
Eva wist niet wat ze moest zeggen. Verward keek ze naar Stan. Die glimlachte en liep weg. Wat had hij willen vragen? Of ze vrijdagavond bij hem muziek kwam maken? Of was het iets anders? Wist ze het maar …
‘Joehoe, heb je lekker muziek gemaakt?’ vroeg Lily voor de tweede keer.
‘Eh, jawel hoor!’ zei ze. ‘Hebben jullie je huiswerk afgekregen?’
Norah knikte tevreden. ‘Ik scheikunde gelukkig wel.’
‘AK was weer eens veel te veel,’ zei Lily somber. ‘Maar ik ben nu al een heel eind, dus waarschijnlijk krijg ik het deze week wel af. Hier is je boek trouwens.’
Ze drukte Eva haar tekstboek in handen. ‘Dank je, ik breng ‘m meteen even naar m’n kluis.’ Eva glipte ervandoor en keek rond of ze Stan ergens zag. Eigenlijk voelde ze zich ook wel een beetje opgelucht toen ze hem niet zag. Want misschien had hij haar wel willen uitvragen. En als dat het geval was geweest, wat had ze dan moeten antwoorden?

Wat moet Eva zeggen als Stan nog een poging doet om haar uit te vragen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•