Friends 4-ever // Hoofdstuk 59 // Eva

Vorige week maakten de vier meiden hun laatste toets en daarna besloten ze de stad in te gaan om te winkelen. Na het winkelen aten ze nog een ijsje en toen voegden ook Kyle en Aron zich bij het viertal. De vriendinnen ontdekten dat Aron weer vrijgezel was, maar Lily ziet zichzelf nog steeds genoodzaakt hem uit haar hoofd te zetten. Zegt het je allemaal niks? Klik dan even op deze link, dan kan je het nog eens nalezen. Vandaag lezen we over Eva en hoe zij omgaat met de naderende zomervakantie.

‘Vond je het leuk?’ Stan kwam naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar heen. Vanmiddag hadden ze met de hele klas een lange kanotocht gemaakt en nu besloten ze het klassenfeest met een barbecue in de tuin van het toekomstige huis van meneer Van Eck. Het huis was al wel van hem, maar hij woonde er nog niet. In oktober hoopte hij te gaan trouwen en daarna zouden hij en zijn vrouw er gaan wonen, nu moest er nog veel opgeknapt worden. De tuin zag er echter wel leefbaar uit en daarom had hun mentor voorgesteld om daar het klassenfeest te houden.
‘Jazeker,’ antwoordde Eva. ‘Fijn om zo het jaar af te sluiten. Ongelooflijk dat het alweer voorbij is, vind je niet?’
Stan knikte. ‘Inderdaad. Ik vind het ook ongelooflijk dat ik je vorig jaar nog niet eens echt kende. Ik wist wie je was, maar daar was het ook mee gezegd.’
Eva glimlachte, voor haar was het precies hetzelfde. Maar niet alleen in haar relatie met Stan, ook Norah en Lily kende ze vorig jaar nauwelijks en Marit al helemaal niet. En nu waren ze onafscheidelijk.
‘Heb je zin in de vakantie?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Eigenlijk niet. Ik bedoel … zes weken zonder jou, wat is daar nu aan?’
‘Dat is overdreven,’ besliste Eva. ‘We gaan minstens een keer per week videobellen, toch?’
‘Ja, maar dat is niet hetzelfde,’ vond Stan. ‘Ik kan je niet eens een knuffel geven als ik daar zin in heb.’
‘Die zes weken zullen omvliegen,’ zei Eva optimistisch, hoewel zij er ook niet naar uitkeek. Jammer dat ze nog niet zolang verkering hadden én dat de reis naar Curaçao zo duur was, anders had Stan vast wel met haar mee gemogen op vakantie. Stan had nog geprobeerd of zij die twee weken met hem mee mocht naar Frankrijk, maar zijn ouders vonden het ook geen goed idee. Eigenlijk was Eva daar ook wel blij om, anders zou ze echt de hele vakantie weg zijn, ze wilde eigenlijk in de laatste weken ook met haar vriendinnen afspreken. James kwam de laatste vakantieweek naar Nederland en Marit had al gezegd dat het misschien leuk was als zij een avondje zouden komen.
‘Ik hoop het,’ antwoordde Stan met een zucht. ‘Maar ik betwijfel het.’ Toen schakelde hij over op een ander onderwerp: ‘Wil je nog wat drinken?’
‘Eh … een glas water zou perfect zijn.’
Hij stond op en rende al voor haar.
‘Toch handig, zo’n persoonlijke bediende, of niet?’ Tot haar lichte verbazing plofte Joëlle naast haar neer. ‘Jullie zijn echt leuk om te zien, samen.’
Eva glimlachte. ‘Dank je, denk ik. Hoe is het met je?’ Joëlle zou volgend jaar niet meer bij hen in de klas zitten omdat ze naar de havo ging.
Joëlle haalde haar schouders op. ‘Het gaat wel. Ik ga dit missen,’ zei ze zacht, op een toon die Eva niet bij haar vond passen. ‘Maar het is wel beter, denk ik. Ga jij nog op vakantie dit jaar?’
Aarzelend vertelde Eva over haar vakantieplannen, ze was niet gewend dat Joëlle belangstelling toonde voor haar. De afgelopen maanden was ze weinig met andere meiden uit de klas opgetrokken. Niet dat ze helemaal geen contact met hen had, maar door Lily’s ingewikkelde relatie met Joëlle was zij wel degene met wie ze het minste contact had.
‘Wat zijn jouw plannen voor de vakantie?’ vroeg ze, toen ze uitverteld was.
‘Heel veel uitslapen,’ grinnikte Joëlle. ‘Echt … ik ben de laatste tijd zó moe. Alleen daarom ben ik al blij dat ik naar de havo mag, dat scheelt vast.’
‘Dat zal wel,’ beaamde Eva. Inmiddels was Stan teruggekeerd met drinken.
‘Je zit op m’n plek,’ zei hij, een beetje stuurs tegen Joëlle.
‘O, sorry!’ Joëlle sprong op. ‘Ik ga nog maar even wat te eten halen, die hamburgers zijn echt te lekker!’
Stan keek haar hoofdschuddend na. ‘Ik mag het vast niet zeggen, maar ik ben blij dat ze volgend jaar niet meer bij ons in de klas zit.’
‘O, Lily is het vast helemaal met je eens,’ zei Eva, een tikkeltje verbaasd. Ze had niet gedacht dat Stan in staat was iemand niet te mogen. Eigenlijk had ze hem nooit eerder over Joëlle horen praten, maar nu ze terugdacht wist ze dat die twee nog nooit met elkaar gepraat hadden.
‘Op de basisschool was Joëlle echt verschrikkelijk,’ vertelde Stan. ‘Misschien is ze wel veranderd, maar ik denk daar nog steeds aan terug.’
‘Heeft ze jou ook gepest?’ informeerde Eva, die terugdacht aan wat Lily haar maanden geleden had verteld.
‘Dat niet, maar ze pestte Lily inderdaad,’ zei Stan. ‘En ze was altijd heel schijnheilig. Ik moest een keer een hele middag nablijven omdat zij iets gedaan had en mij de schuld gaf. Dus sorry, daar kan ik me nog steeds niet overheen zetten.’
Eva grinnikte en legde haar hand op zijn arm. ‘Dat had ik echt niet achter jou gezocht.’
Stan grijnsde. ‘Sorry dat ik niet zo perfect ben als je altijd dacht.’
‘Ik ben zwaar teleurgesteld,’ grapte Eva. ‘Nu heb ik minstens zes weken nodig om hiervan bij te komen.’
‘Van dit schooljaar?’ informeerde Norah, die haar laatste woorden had opgevangen.
‘Nee, van het feit dat Stan een hekel aan mensen kan hebben,’ legde Eva uit.
‘Sommige mensen maken je dat ook gewoon heel makkelijk,’ meende Stan. ‘Of niet, Lily?’
Er verscheen een frons in Lily’s voorhoofd. ‘Hoe bedoel je?’
‘O, Eva had net een gezellig gesprekje met Joëlle en daarna ontdekte ze dat ik Joëlle nooit aardig heb gevonden. Ik hoorde dat dat ook voor jou geldt.’
Lily glimlachte flauwtjes. ‘Ze valt wel mee, de laatste tijd. Maar vroeger …’
‘Inderdaad, vroeger. Maar sommige dingen uit het verleden zijn heel moeilijk om te vergeten, toch meneer Van Eck?’ vroeg Stan, omdat hun mentor net voorbij kwam lopen.
Van Eck grinnikte. ‘Bij de laatste toets bleek anders dat jij best wel veel dingen uit het verleden bent vergeten, Stan.’
‘Misschien wel omdat het recente verleden te veel van je hersencapaciteit vraagt,’ plaagde Eva. ‘Je moet het allemaal loslaten. Ga daar in de vakantie maar mee aan de slag, dan heb je het vast te druk om mij te missen.’
Stan trok een gek gezicht. ‘Ik weet zeker dat het andersom is, ik ben te druk met jou missen om me met andere dingen bezig te houden.’
‘Pfft, en dan zeggen ze dat ik een dramaqueen ben,’ lachte Lily. ‘Jij kunt er ook wat van, Stan.’
I’m the king of drama,’ zei Stan. ‘En ja, daar ben ik trots op.’ Eva keek hem hoofdschuddend aan, soms spoorde die vriend van haar echt niet, maar dat maakte hem juist zo leuk.

Vind/vond jij geschiedenis een leuk vak?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

10 Comments

  1. Ik vind geschiedenis ook heel erg leuk.
    Vooral als het over de 2e wereldoorlog gaat. Dit was trouwens weer een heel erg leuk hoofdstuk!!❤

    1. Wat leuk! Ik vond het zelf ook altijd een leuk vak. En de 2e wereldoorlog is zeker een interessante periode om over te lezen en leren!

  2. Ik hoop trouwens dat u heel lang door gaat schrijven met deze verhalen. Nu zeker in corona-tijd als ik niet zo veel te doen heb.

    1. Het is wel de bedoeling dat ik nog een tijdje hiermee doorga. Ik wil over de hele middelbare schoolperiode van de vier vriendinnen gaan schrijven, dus het zal nog wel een tijdje duren voordat het verhaal is afgelopen.

  3. Wat een heerlijk hoofdstuk weer! Vind het steeds zo leuk om wekelijks een nieuw hoofdstuk te lezen!
    Oh en ik was echt dol op geschiedenis. Was er nooit zo heel goed in en heb er voor mijn examen super veel tijd in gestoken. Dat was ook te zien aan het resultaat, want het hoogste cijfer van al mijn examens was voor geschiedenis 🙂

    1. Jaa, ik weet nog dat je dat vertelde over je geschiedenisexamen. Bij mij was het een beetje hetzelfde, hoewel … in de onderbouw haalde ik vaak heel hoge cijfers voor geschiedenis. In de bovenbouw werd het minder en uiteindelijk was geschiedenis mijn enige onvoldoende op m’n eindlijst :o. Ik weet nog dat we het examen op de computer moesten maken en dat halverwege het examen er een computerstoring was. Toen was ik een paar antwoorden kwijt, gelukkig niet alles omdat ik het regelmatig had opgeslagen (automatisch opslaan enzo bestond toen nog niet, evenals de cloud. O help, ik voel me nu echt oud). Maar ik houd mezelf altijd voor dat dat de reden is dat ik voor geschiedenis een onvoldoende had. Maar leuk vond ik het wel!

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.