Friends 4-ever // Hoofdstuk 78 // Lily

Ik moet echt aan mijn planning voor het vervolgverhaal gaan werken. Weer moest ik afgelopen zaterdag hard aan de bak om een hoofdstuk te schrijven. Het is wel het langste hoofdstuk ooit (van het vervolgverhaal) tot nu toe geworden. Vorige week kon je lezen over Norah die Ethan miste, maar gelukkig konden haar vriendinnen haar een beetje opvrolijken. Ook had ze, tijdens het werken aan haar opdracht voor Nederlands, een gesprek met Aron over de reden waarom zijn verkering met Hester uitging. Zegt het je niks? Klik dan op deze link en lees het hoofdstuk terug. Wel bekend? Veel leesplezier vandaag!

‘Ik kan vanmiddag niet mee naar de McDonalds.’ Norah keek hen verontschuldigend aan.
‘Waarom niet?’ Lily probeerde niet teleurgesteld te klinken, ze hoopte juist dat ze vanmiddag op de fiets met Norah kon praten. Het was al bijna een maand geleden dat ze met Norah haar twijfels had gedeeld over haar relatie met Corné en voor haar gevoel hadden ze dat gesprek nooit goed afgesloten. Natuurlijk had ze haar verkering met Corné niet uitgemaakt. Hij was superlief geweest het weekend voor haar verjaardag en ook op haar feestje had hij haar geholpen en was echt geweldig. En toch … er knaagde iets. Misschien was het de opmerking van Norah geweest over Aron. Op haar verjaardagsfeestje had ze gemerkt dat ze Arons reactie goed in de gaten hield toen hij en Corné kennis met elkaar maakten. Het had haar een naar gevoel gegeven en daar wilde ze graag nog met Norah over praten.
‘… dus ga ik naar Groningen voor een nachtje, samen met m’n zus. Ik heb er zoveel zin in, ik heb Ethan al zo lang niet gezien.’ Norah had kennelijk een heel verhaal opgehangen en Lily had het compleet gemist, maar ze begreep gelukkig de strekking. Norah ging naar Groningen toe, gelijk uit school. Tja, dan had ze in ieder geval een goede reden om het niet te doen.
‘Ik kan ook niet mee,’ zei Eva spijtig. ‘Tessa heeft net geappt of Stan en ik vanmiddag kunnen komen om wat muziek op te nemen. Stan heeft al toegezegd, nog voordat ik er überhaupt over na heb kunnen denken.’
‘Nou, dan gaan we volgende week maar,’ verzuchtte Lily. ‘Of kunnen jullie dan ook niet?’
‘Dan kan jij niet, toch? Ik dacht dat je dan gelijk uit school naar Corné zou gaan …’ wist Norah.
‘O ja, dat is waar ook,’ bedacht ze. ‘Dat was ik helemaal vergeten. Nou, we zien het wel.’
‘Wij kunnen ook gewoon samen een McFlurry gaan eten,’ stelde Marit tot haar verrassing voor. ‘Of heb je geen zin om dat met mij te doen?’ Marit trok een gek gezicht toen ze dat laatste zei.
‘Natuurlijk wel,’ zei Lily enthousiast. ‘Er is in ieder geval nog één iemand die onze traditie respecteert.’
‘Pfft,’ zei Norah schamper. ‘Volgens de traditie moeten we volgende week een McFlurry eten met z’n vieren, jij bent degene die ervoor zorgt dat de traditie aangepast moet worden.’
‘O ja,’ zei Lily. ‘Sorry. Ik app Corné anders wel dat ik toch een uurtje later kom.’
‘Nee joh,’ zei Norah meteen. ‘Doe niet zo gek. Dan moet je in de spits reizen en dat is echt superdruk.’
‘Dat valt wel mee,’ vergoelijkte Lily, maar ze wist dat Norah wel gelijk had. Ze moest nog eens zien hoe ze dat ging doen. Buiten de spits reisde ze ook nog eens goedkoper, maar als ze pas na het avondeten ging kwam ze zo laat bij Corné aan.
‘In ieder geval gaan wij vanmiddag een superlekkere McFlurry halen,’ zei Marit opgewekt en ze haakte haar arm door die van Lily. ‘En dan zien we wel wat we volgende week doen.’

Lily voelde de hoofdpijn weer opkomen waar ze een week geleden ook al last van gehad. Dat kwam vast omdat ze de hele les Engels had nagedacht hoe ze dat nu volgende week moest oplossen. Ze vond het helemaal niet leuk dat het steeds lastiger leek te worden om een datum te prikken voor de McDonalds. Ze begreep Norah heel goed, die had Ethan al een maand niet gezien, dus het was logisch dat ze naar hem toe wilde. Maar zij had Corné vorig weekend nog gezien en die paar uurtjes dat ze later kwam, dat was toch geen probleem? Aan de andere kant was er een ander stemmetje dat steeds opdringeriger werd en waar ze liever niet naar luisterde.
‘Gaat het wel goed met je, Lil?’ informeerde Marit. Er lag een bezorgde blik in haar ogen. ‘Je ziet er … eh … moe uit.’
‘Dat klinkt … niet helemaal goed,’ zei Marit voorzichtig. ‘Waar denk je dan allemaal aan?’
‘O, gewoon. Dingen.’ Lily had nu al spijt van heet opmerking, ze kon Marit hier toch niet mee lastigvallen? Aan de andere kant … Marit was een goede vriendin van haar en misschien minder bevooroordeeld dan Norah over Corné. Misschien was het juist wel goed om het met Marit te bespreken. Of niet? Ze wist het echt niet meer … Snel stopte ze een hapje van haar McFlurry in haar mond, zodat ze de brok in haar keel makkelijker weg zou krijgen.
‘Wat voor dingen?’ Marit was vasthoudender dan ze had gedacht.
‘Corné,’ zei ze met een zucht. ‘Ik … eh … ik twijfel al een tijdje of … eh …’ Ze kon niet meer verder praten, ze had al veel te veel gezegd. ‘Vergeet het maar,’ probeerde ze.
Maar Marit keek haar hoofdschuddend aan. ‘Twijfel je of hij de juiste persoon is voor je?’ vroeg ze met een lichte aarzeling in haar stem.
‘Ook,’ zei Lily. ‘En ik vraag me af of ik wel de juiste persoon voor hem ben.’
‘Maar waarom? Je twijfelt toch niet aan jezelf hè? Je bent echt een geweldige meid!’
Lily glimlachte. ‘Dank je,’ zei ze. ‘En zo bedoel ik het niet, niet dat ik mezelf niet goed genoeg vind ofzo … maar ik mis Corné gewoon niet.’
‘O,’ zei Marit. ‘Helemaal niet? Of maar een heel klein beetje en twijfel je of dat genoeg is? Dat geeft niks hoor. Ik mis James ook niet elk moment van de dag hoor, ik heb ook gewoon een leven. Volgens mij zou het echt niet gezond zijn als je iemand alleen maar mist en over niets anders kunt praten.’
Lily grinnikte. ‘Dat klopt. Zo was ik misschien in het begin wel een beetje.’
‘Tja … volgens mij is iedereen zo aan het begin van een relatie. Denk ik.’
‘Maar … ik mis hem echt niet. En als ik dan een weekend met hem afgesproken heb, heb ik vaak niet eens zin om erheen te gaan.’
‘O,’ zei Marit weer. ‘Ben je niet meer verliefd op hem?’
Lily haalde haar schouders op. ‘Dat weet ik niet. Als ik er eenmaal ben vind ik het heel leuk hoor en geniet ik er ook echt van.’ Hoewel, het afgelopen weekend was dat helemaal niet het geval geweest, maar ja, toen had ze echt verschrikkelijke hoofdpijn.
‘Ja? Of geniet je ervan omdat je denkt dat je dat moet doen?’ wilde Marit weten.
Lily beet op haar lip en staarde naar de tafel. Haar McFlurry smolt langzaam weg. Om zichzelf een houding te geven nam ze nog maar een hap, het smaakte opeens helemaal niet zo lekker meer.
‘Misschien wel. Maar … ik … eh …’ Lily stamelde.
‘Je durft het niet uit te maken?’ raadde Marit haar gedachten. ‘Waarom niet?’
Lily zuchtte diep. Hier had ze ook met Norah over gepraat en toen had ze besloten om het gewoon nog een kans te geven. Maar eigenlijk had ze sinds dat besluit niet meer lekker geslapen.
‘Ik ben bang dat mensen me een loser vinden,’ fluisterde ze.
‘Maar waarom zouden mensen dat vinden?’ Marit klonk oprecht verbaasd. ‘Het idee van verkering is toch dat je ontdekt of iemand bij je past of niet?’
Lily haalde haar schouders op. Ze vond het stom om tegen Marit te zeggen wat ze eigenlijk dacht, want het was belachelijk.
‘Daar heb je gelijk in,’ zei Lily.
‘Er is meer, of niet?’
Langzaam knikte ze. ‘Dit is echt heel stom.’
Marit schudde resoluut haar hoofd. ‘Niet zomaar zeggen dat iets stom is, je emoties en gevoelens mogen er gewoon zijn, tenminste … dat zei een therapeut ooit tegen me. Ik geef het graag door.’
‘Oké,’ zei Lily met een zucht. ‘Op Insta staan heel veel foto’s van mij en Corné. Hij vindt het leuk om foto’s te maken en ze te delen, dus deed ik dat ook. Maar … als ik het uitmaak, moet ik ze allemaal weghalen. Dan weet iedereen meteen hoe het zit.’
‘En dat is een probleem?’
‘Niet echt,’ zei Lily aarzelend.
‘Jawel,’ zei Marit. ‘Volgens mij zit daar het probleem, of niet?’
Weer knikte ze langzaam. ‘Ik ben bang voor de reactie van Joëlle,’ fluisterde ze. ‘Ik weet dat het gek is, maar …’ Haar ogen vulden zich met tranen. ‘Op de basisschool pestte Joëlle me en vorig jaar maakte ze ook weleens gemene opmerkingen.’ Ze zag dat Marit knikte. ‘Nu met Corné heb ik eindelijk … eindelijk het gevoel dat ik tegen haar op kan ofzo. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. En als het uit is, ziet zij dat ook op Insta en ik weet honderd procent zeker dat ze er vervelende opmerkingen over gaat maken.’
Marit sloeg een arm om haar heen. ‘Maar Lil … Snap je het dan niet?’
‘Nee?’
‘Jarenlang heeft Joëlle je leven moeilijk gemaakt, ze heeft je gepest en is gemeen geweest. Vorig jaar probeerde ze zelfs nog tussen ons vieren in te komen, toen ze de hele tijd bij Eva zat te slijmen. En nu … ook al zit ze niet meer bij ons in de klas, nu laat je je leven nog steeds verpesten door haar.’
Een traan stroomde over Lily’s wang, Marit had helemaal gelijk.
‘Bovendien … het is niet echt eerlijk tegenover jezelf en ook niet tegenover Corné om dit de reden te laten zijn dat je verkering met hem hebt, of wel?’
Nee, dat was het zeker niet. Als je het zo bekeek was het zelfs nog belachelijker dan Norahs bewering dat ze verkering met hem had omdat ze wist dat het met Aron niet zou werken.
‘Dus, wat ga je doen?’
‘Ik ga het uitmaken,’ fluisterde ze. ‘Zo snel mogelijk.’
‘Niet via de telefoon,’ waarschuwde Marit haar. ‘Dat is gemeen.’
‘Ja …’ verzuchtte Lily. ‘Maar wanneer dan? Ik zie hem volgende week pas weer.’
‘Dat duurt wel lang,’ zei Marit. ‘Maar misschien wel goed, dan kan je alles rustig op een rijtje zetten en het goed afsluiten met hem.’
‘Zo, het lijkt net alsof je hier ervaring mee hebt, Marit. Wat heb jij allemaal meegemaakt voordat je bij ons op school kwam?’
Marit lachte. ‘Niks. Maar ik schrijf verhalen, dus ik weet heel veel van dit soort problemen. Tenminste, dat hoop ik.’ Ze trok een gek gezicht.
Lily schoot ook in de lach. ‘Hoe dan ook, ik ben blij dat ik met je kon praten, je bent een fantastische vriendin, Marit.’ Aan haar ogen zag Lily hoe blij Marit met dit compliment was. Zelf voelde ze zich minstens tien kilo lichter en tot haar verbazing was haar hoofdpijn compleet verdwenen.

Wat zou jij gezegd hebben als je Marit was?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•